Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Choucroute

Choucroute
- προσαρμοσμένο -

photos
ερασι τέχνης

- storytelling -

ετούτο εδώ
το αφιερώνω στη φίλη μου τη Χρυσούλα,
που μου διηγήθηκε
την παρακάτω θαυμαστή ιστορία 
γιά τα λάχανα των παιδικών της χρόνων !



"Κάθε Πρωτοχρονιά, το παραδοσιακό μας φαγητό ήταν το  
λάχανο τουρσί με χοιρινό.
Είχαμε στο σπίτι μας ένα μεγάλο βαρέλι, όπου η μάνα μας, κάθε Σεπτέμβρη έβαζε να φτιάξει τα λάχανα τουρσί.
Πρώτα, έφτιαχνε αλατόνερο και γέμιζε το βαρέλι.
Έπειτα έπαιρνε λάχανα, τους χάραζε από πάνω δυό χαρακιές σαν σταυρό και τα έχωνε ολόκληρα μέσα στην άρμη. Έκαμνε μετά ένα γερό στεφάνι από αμπελόβεργες και το έβαζε πάνω απ' τα λάχανα, γιά να τα κρατήσει μέσα στην άρμη. 
Το βαρέλι με τα λάχανα είχε κάτω μιά βρυσούλα. Επειδή το αλάτι κάθεται κάτω, η μάνα μας άδειαζε απ' τη βρυσούλα το νερό, το ανακάτευε και το έριχνε ξανά μέσα. Όταν τα λάχανα κιτρίνιζαν ήσαν έτοιμα.
Ξύνιζαν κι έτσι είχαμε γιά όλον τον χειμώνα.
Εμείς είμαστε στον Έβρο, αλλά ξέρω ότι λάχανο τουρσί φτιάχνανε σ' όλην τη Θράκη και τη Μακεδονία."
  


Το choucroute 
που συνηθίζεται στις κρύες χώρες της δυτικής αλλά και της ανατολικής Ευρώπης,
είναι επίσης ένα φαγητό, που φτιάχνεται από λάχανο τουρσί και κρέας χοιρινό ή λουκάνικα ή λαρδί ή και με όλα αυτά.
Γιά να πω την αλήθεια μου, δεν το έχω φάει στον Έβρο, αλλά το γεύτηκα πριν χρόνια, αρχικά στην Γαλλική Αλσατία και στη Γερμανία, κι από τότε το φτιάχνω τουλάχιστον μιά φορά κάθε χρόνο, συνήθως την παραμονή των Χριστουγέννων.
Φυσικά, το έχω προσαρμόσει. Δεν φτιάχνω από πριν το λάχανο τουρσί - όπως είναι το κανονικό -, αλλά βάζω μέσα στο φαγητό μπόλικο λεμόνι κι έτσι δεν είναι μακριά από την αυθεντική του γεύση. Ίσως μάλιστα έτσι γίνεται και πιό ελαφρύ...
Αν σας αρέσουν λοιπόν τα ξινά λάχανα, μιά χειμωνιάτικη γιορτινή μέρα να φτιάξετε choucroute.

Χρειαζόμαστε γι αυτό :

- ένα ολόκληρο λάχανο, που θα το πλύνουμε και θα το ψιλοκόψουμε
- λουκάνικα ό, τι είδος σας αρέσει - προτιμήστε χωρίς βαρειά καρυκεύματα
- καπνιστό χοιρινό (όπου ψωνίζουμε αλλαντικά, θα ζητήσουμε να μας κόψουν π.χ. καπνιστό μπούτι χοιρινό, φέτες όχι λεπτές, αλλά αρκετούς πόντους χοντρές )
- λευκό κρασί
- λεμόνια


πλένουμε το φρέσκο λάχανο και το ψιλοκόβουμε.



αν έχουμε χωριάτικα λουκάνικα, τα κόβουμε κομμάτια.
αν έχουμε τύπου Φρανκφούρτης ή κρέας καπνιστό, τα κρατάμε ολόκληρα.




βάζουμε σε κατσαρόλα ελαιόλαδο και τσιγαρίζουμε το χωριάτικο λουκάνικο.



μόλις ψηθεί λίγο, το σβύνουμε με λευκό κρασί, ρίχνουμε στην κατσαρόλα το λάχανο και ανακατεύουμε.



αλατοπιπερώνουμε γενναιόδωρα,
σκεπάζουμε και το αφίνουμε σε χαμηλή φωτιά να μαραθεί το λάχανο και να μαλακώσει.

τότε προσθέτουμε τις καπνιστές φέτες κρέας ή τα λεπτά λουκάνικα,
στίβουμε μέσα δυό λεμόνια, δοκιμάζουμε να έχει αλάτι και το αφίνουμε σκεπασμένο να γίνει λίγο ακόμα.




σερβίρουμε ζεστό σε πιατέλα, απ' όπου ο καθένας βάζει στο πιάτο του ό, τι του αρέσει.





σας χαιρετώ
και αν το φτιάξετε
σας εύχομαι
ΚΑΛΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !











Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Chicken pot pie


κοτόπουλο και λαχανικά σε ζύμη,
μαγειρεμένο σε πήλινα τσουκαλάκια

Chicken pot pie



για το φαγητό αυτό, χρειαζόμαστε :

- ψιλοκομμένα κομματάκια κοτόπουλου
- ψιλοκομμένα λαχανικά, κρεμμύδι ξερό και φρέσκο, 1 σκελίδα σκόρδο, άνιθο, μαϊντανό, μανιτάρια, καρότα, αρακά, πράσο (μπορούμε να μη βάλουμε κάτι, αν δεν μας αρέσει...)
- ζύμη σφολιάτα
- μιά κουταλιά σούπας κόρν φλάουρ



σε βαθύ σκεύος βάζουμε ελαιόλαδο (αν θέλουμε και λίγο φρέσκο βούτυρο)
και ρίχνουμε μέσα να τσιγαρίσουμε το κρεμμύδι και το πράσο.





σε λίγο, προσθέτουμε τα κομματάκια κοτόπουλο και τη σκελίδα σκόρδο.
γυρίζουμε με μιά ξύλινη κουτάλα, ως να τσιγαριστεί καλά το κοτόπουλο.





προσθέτουμε τα κομμένα καρότα, τον άνιθο, το μαϊντανό και τα γυρίζουμε λίγο.





προσθέτουμε τα μανιτάρια
(αρακά δεν έβαλα)





σκεπάζουμε το φαγητό και το αφίνουμε λίγην ώρα να βράσει, σε σιγανή φωτιά.
τα λαχανικά βγάζουν μέσα αρκετό ζουμάκι, που δεν πρέπει να το πιεί...

σε μισό ποτήρι νερό διαλύουμε μιά κουταλιά της σούπας κόρν φλάουρ
και το ρίχνουμε σιγά - σιγά στο φαγητό ανακατεύοντας.
φτιάχνουμε έτσι μιά πηχτουλή σάλτσα.

σβήνουμε τη φωτιά, κατεβάζουμε το φαγητό και το αφίνουμε λίγο στην άκρη, να κρυώσει.





στο μεταξύ, ετοιμάζουμε μικρά πήλινα δοχεία
ή, αν δεν έχουμε, ένα μεγάλο πήλινο.

με πινέλο, τα λαδώνουμε μέσα (ή τα βουτυρώνουμε)

* παίρνουμε φύλλα σφολιάτας, ακουμπάμε πάνω τα πήλινα και με μαχαίρι κόβουμε γύρω τη ζύμη, τόσο όσο χρειάζεται, γιά να στρώσουμε μέσα στα δοχεία.





κατόπιν, με ένα κουτάλι γεμίζουμε μέσα κάθε πήλινο, με το κοτόπουλο, τα λαχανικά και το πηχτουλό ζουμάκι τους.

κόβουμε άλλον ένα δίσκο σφολιάτα, με το πινέλο τον βρέχουμε γύρω - γύρω, σκεπάζουμε το πήλινο τσουκαλάκι και πιέζουμε στις άκριες με τα δάχτυλά μας, να κολλήσει η ζύμη και να σφραγίσει αεροστεγώς.
ανοίγουμε με το μαχαίρι μας σε δυό τρία σημεία το ζυμάρι, γιά να βγαίνει ο αέρας όσο ψήνεται.
αν θέλουμε, φτιάχνουμε με το ζυμάρι που περίσσεψε φυλλαράκια και τα στολίζουμε από πάνω.

λαδώνουμε με το πινέλο μας 










ψήνουμε σε φούρνο προθερμασμένο, στους 200', τουλάχιστον γιά 45' ή, ως να ροδοψηθεί η σφολιάτα


*
μπορούμε να μην βάλουμε σφολιάτα, ως βάση, μέσα στο δοχείο μας.
σ' αυτήν την περίπτωση βάζουμε κατ' ευθείαν το φαγητό μέσα στο τσουκαλάκι και σκεπάζουμε με τη σφολιάτα μόνο από πάνω.

αν βάλουμε σφολιάτα και μέσα, ως βάση, επειδή το φαγητό έχει υγρό, καλύτερα να ακουμπήσουμε τη σχάρα του φούρνου κατάχαμα, γιά να στεγνώσει η βάση .


καλήν επιτυχία
σας εύχομαι !









Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013


Γ. Ρίτσος

από το ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ


..............................................................

Η Καρδια μου σημερα, δε μοιαζει με κανενα συγνεφο
χρυσο που λαμπαδιαζει στο λιογερμα,
μητε με κανεναν αγγελο που στρωνει το τραπεζι μες στα δεντρα του παραδεισου,
τιναζοντας με τ' ασπρα του φτερα τα ψιχουλα των αστρων
απ' τις γενειαδες των παλιων Αγιων.

Τιποτα τετοιο !
 
Η Καρδια μου ειναι τωρα ενα φαρδυ χωματενιο τσουκαλι,
που μπηκε πολλες φορες στη φωτια.
που μαγειρεψε χιλιαδες φορες για τους φτωχους
για τους ξωμαχους, για τους περαταρηδες
για τους εργατες και για τις πικρες μαναδες τους,
για τον πεινασμενο ηλιο, για τον κοσμο-ναι για ολο τον κοσμο-
ενα φτωχο, καπνισμενο μαυρισμενο τσουκαλι,
που κανει καλα τη δουλεια του,
που βραζει αγρια ραδικια του βουνου, κι αρια και που,
κανα κοψιδι κρεας,
κι απο κατου συδαυλιζουν τη φωτια τα πεινασμενα αδελφια μου,
καθενας βαζει και το ξυλο του,
καθενας καρτεραει το μερτικο του.

Καθονται γυρω-γυρω, μαζι με τ' αρνια και τα γελαδια,
οπως καθοσαστε τωρα εσεις τριγυρω μου,
μιλανε για τη βροχη, για τον ηλιο, για την ειρηνη,
μιλανε για τον καιρο, για τη σπορα, για τη σοδεια,
για κεινο το σημαδι που ολο και περισσοτερα ματια το κοιταζουν,
για κεινο το αστρο που δε σβηνει με κανεναν ανεμο,
κι οι πεθαμενοι μαζευονται γυρω απο την ταβλα μας,
και περιμενουν κι αυτοι το μερτικο τους.
Και τουτο το τσουκαλι βραζει, βραζει τραγουδωντας.

...................................................................................................

Μ' ολο που το ξερεις πως εχεις ακομη να κλαψεις πολυ
ωσπου να μαθεις τον κοσμο να γελαει.

Ενα τσουκαλι λοιπον. Τιποτ' αλλο.
Πηλινο μαυρισμενο τσουκαλι,
βραζοντας, βραζοντας και τραγουδωντας,
βραζοντας πανω στου ηλιου τη φωτια, και τραγουδωντας.





Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013


Χριστούγεννα ζυγώνουν...

Παρ' όλα τα μεγάλα κοινωνικά & οικονομικά προβλήματα 
που αντιμετωπίζουμε, ως λαός και ως έθνος, 
τις γιορτινές μέρες που πλησιάζουν ας κάνουμε μιά προσπάθεια, 
όσο και όπως ο καθένας μας μπορεί, 
ώστε να επικοινωνήσουμε με τους ανθρώπους γύρω μας,
να τους ενθαρρύνουμε
και να τους δώσουμε λίγη χαρά !


Ας ξαναστήσουμε στη φωτιά το τσουκάλι μας...

Κι ας είναι εφέτος, 
το τσουκάλι του φτωχού (εμού του ιδίου), του ξένου, του μουσαφίρη, του μόνου, του γέροντα, του παιδιού, του γείτονα, του φίλου, το τσουκάλι των ανθρώπων γύρω μας... 


Με αυτή τη σκέψη,
- Χριστούγεννα που έρχονται ! -
μετά από 6 περίπου μήνες σιωπής, ας επικοινωνήσουμε ξανά σε τούτον εδώ τον χώρο...