Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

black forest - αυθεντική συνταγή

τούρτα black forest
photos
ερασι τέχνης

Θα χρειαστούμε :

- 30 γραμμάρια μαλακό, καλό βούτυρο
- 150 γραμ. ζάχαρη
- από 4 έως 6 αυγά (εγώ έβαλα 4)
- 30 γραμ. κακάο
- 150 γραμ. αλεύρι (έβαλα φαρινάπ)

- γλυκό του κουταλιού κεράσι ή βύσσινο με το σιρόπι του
(αν δεν έχετε σπιτικό, θα αγοράσετε ένα βαζάκι)
- ποτό kirsh αν έχετε, αλλιώς λικέρ βύσσινο (αυτό που φτιάχνουμε στον ήλιο, το καλοκαίρι) ή κονιάκ
- λίγη σπιτική μαρμελάδα, κατά προτίμηση κεράσι ή φράουλα (προαιρετική, αλλά καλό είναι να τη βάλουμε)˙η τρίτη μας προτίμηση θα είναι η μαρμελάδα βερίκοκο˙ αν δεν έχουμε ούτε αυτό, δεν πειράζει, ας μη βάλουμε.  

- 2 κουτάκια κρέμα morfat 
- μισή κούπα (τουλάχιστον) ζάχαρη άχνη
- ελάχιστο φρέσκο γάλα

- μιάμιση μεγάλη μαύρη κουβερτούρα, τριμμένη στον τρίφτη σε χοντρές φλοίδες.



Δεν είναι γλυκό δύσκολο στην εκτέλεση !

Θα γράψω πώς το έκανα, χωρίς να ξεφύγω από την πραγματική συνταγή.
Κάποια δευτερεύοντα πράγματα μπορείτε να τα προσαρμόσετε αν θέλετε, αρκεί να μην επηρεαστεί το τελικό καλό αποτέλεσμα. 


Προετοιμασία


Ξεκινάμε απ' τα κεράσια και τα βύσσινα.

Είχα από πέρυσι ελάχιστο βύσσινο και 1 βαζάκι φετινό γλυκό κεράσι˙τα έριξα και τα δυό μαζί μέσα σε ένα κατσαρόλι, να πάρουν μόνο μία βράση. προσέθεσα λίγο λικέρ (δεν χρειάζεται να υπερβάλλουμε σε ποτό...).
κατέβασα απ' τη φωτιά και το άφισα στην άκρη.

*μπορείτε να βάλετε μόνο κεράσι ή μόνο βύσσινο˙ το κεράσι είναι πιό γλυκό... το βύσσινο προσθέτει μιά παραπάνω οξύτητα, αλλά αν δεν το έχουμε, δεν πειράζει, η τούρτα θα γίνει το ίδιο ωραία ! 



πήρα μιά πιατέλα , την ράντισα καλά με ζάχαρη άχνη και την έβαλα να περιμένει στην άκρη.




στον τρίφτη έτριψα την κουβερτούρα και την έβαλα στο ψυγείο.


η σαντιγύ

στον κάδο του μίξερ έβαλα τις 2 morfat, 1/2 κούπα ζάχαρη άχνη και λίγο φρέσκο γάλα. χτύπησα καλά κι έγινε μιά σαντιγύ αφράτη, όχι σφιχτή, χωρίς κόμπους μέσα. την έβαλα να περιμένει στο ψυγείο. 


το παντεσπάνι

έβαλα μέσα στον κάδο του μίξερ το βούτυρο να χτυπηθεί με τα 150 γραμ. ζάχαρη.
1 - 1 προσέθετα τα 4 αυγά, χτυπώντας διαρκώς,
κατόπιν το κακάο,
τέλος το αλεύρι.

έντυσα ένα μέτριο στρογγυλό ταψάκι με αντικολλητική λαδόκολα,
έριξα μέσα τον χυλό
και το έβαλα σε προθερμασμένο φούρνο, να ψηθεί στους 200', γιά 40 περίπου λεπτά (θα βυθίσετε μέσα ένα μαχαίρι, που πρέπει να βγεί στεγνό).

το βγάζουμε από τον φούρνο και το αφίνουμε λίγο να κρυώσει και να "σταθεί"






κατόπιν, με ένα μεγάλο κοφτερό μαχαίρι, ή καλύτερα με σπάγγο το κόβουμε προσεκτικά, οριζόντια στη μέση. τώρα έχουμε 2 κομμάτια.







η συναρμολόγηση του γλυκού

τοποθετούμε την βάση της τούρτας (τον πάτο) μέσα στην πιατέλα με την άχνη, που είχαμε ετοιμάσει.
με ένα μεγάλο κουτάλι παίρνουμε σιρόπι από την κατσαρόλα με τα κεράσια και βρέχουμε αρκετά το παντεσπάνι.






από πάνω, με μιά σπάτουλα στρώνουμε μιά στρώση μαρμελάδα.
(έστρωσα την  μαρμελάδα άγριας φράουλας) .





βγάζουμε την σαντιγύ απ' το ψυγείο και στρώνουμε μιά καλή στρώση πάνω στην μαρμελάδα.

παίρνουμε με το χέρι μας κεράσια και βύσσινα (χωρίς ζουμιά) και στρώνουμε αρκετά πάνω στη σαντιγύ.

με την χούφτα μας σκορπίζουμε από πάνω μιά στρώση τριμμένη κουβερτούρα.





με μεγάλο κουτάλι βρέχουμε καλά και το δεύτερο παντεσπάνι με το σιρόπι.

παίρνουμε προσεκτικά το δεύτερο παντεσπάνι και σκεπάζουμε την τούρτα.





ντύνουμε καλά απ' έξω όλην την τούρτα (και στα πλάγια) με την λευκή σαντιγύ.

με το χέρι μας παίρνουμε πάλι αρκετά κεράσια ή βύσσινα ή και τα δυό (χωρίς ζουμιά) και σκορπάμε επάνω στη σαντιγύ.

με τη χούφτα μας παίρνουμε την χοντροτριμμένη κουβερτούρα και την ρίχνουμε γύρω και από πάνω.

είναι έτοιμη η  black forest !





τα παντεσπάνια σοκολάτας είναι υγρούτσικα κι έχουν την μυρωδιά του ποτού, 
η βάση έχει πλούσια γεύση από την μαρμελάδα, 
τα βύσσινα και τα κεράσια έχουν την δική τους φρουτένια οξύτητα, 
η σαντιγύ είναι αφράτη κι ελαφριά, 
η σοκολάτα ... χαρίζει ! 

αν μπορείτε, φτιάξτε την μιά μέρα πριν, και βάλτε την στο ψυγείο να "τραβήξει"








να είναι καλό

ό, τι φτιάχνετε !





Τρίτη 24 Μαΐου 2016

συνέχεια από το  
- storytelling -

... Αργότερα, με την περιέργεια που διακρίνει τα μεγάλα παιδιά, θέλησα  να γνωρίσω αυτόν τον τόπο, όπου ακούς μες τα δέντρα τις φωνές των Κούκων !

Βρήκα το δάσος που έψαχνα, ανάμεσα στον ποταμό που τον ονομάζουνε Ρήνο, δυτικά,  και στις πηγές του μεγάλου ποταμιού, που το ονομάζουνε Δούναβη, νότια.



Είναι μιά αληθινά μεγάλη περιοχή όλη αυτή !

Πανέμορφη ! Μικρές γραφικές πόλεις υπάρχουν σπαρμένες εδώ κι εκεί, όμορφα παραδοσιακά χωριά, βουνά, χαμηλοί λόφοι, πεδιάδες, περβόλια, αμπέλια στη σειρά, που βγάνουν σπουδαία κρασιά, νερά ολούθε, ποτάμια, παραπόταμα, λίμνες, καταρράκτες, χείμαρροι, χαρούμενα ζωγραφιστά σπίτια στις προσόψεις τους, σπίτια παλαιά με τις ξυλοδεσιές τους, γλάστρες με κόκκινα γεράνια στα παράθυρα, Μεσαιωνικά κάστρα και πέτρινοι πύργοι, μαστόροι, που κατέχουν την τέχνη να σκαλίζουν με το σκαρπέλο τον χρόνο, τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα, υπαίθριες ντόπιες αγορές με της γης τα καλούδια, δάση απέραντα, σκούρα δάση, με κωνοφόρα, αειθαλή δέντρα πυκνά, έλατα, ερυθρά έλατα.
Έτσι είναι τα δάση, οι πόλεις και τα χωριά των ωραίων Κούκων !

Όταν "αυτός που ρέει" στην περιοχή – ο Άνω Ρήνος, καθώς και ο Δούναβης αποτελούσαν το σύνορο της παλαιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ρωμαίοι διέσχιζαν με τα κάρα τους, δρόμους εμπορικούς μέσα σ' αυτά τα δάση.
Τα φυλλώματα των δέντρων ήσαν τότε τόσο πυκνά, που η γη δεν φωτίζονταν, κι είχε γύρω, ένα βαθύ σκοτάδι.
Έτσι, το δάσος αυτό, οι Ρωμαίοι το ονόμαζαν μαύρο ! Schwarzwald έμεινε ύστερα η ονομασία στους Γερμανούς.

Δάσος με παραμύθια και θρύλους, ιστορίες για Nibelungen, γιά μάγους και τρομερά ξωτικά. 
Στοιχεία που έμειναν στη λαογραφία του τόπου και μαγικές παραδόσεις.
Όπως είναι και η λαϊκή παράδοση, με τα ρούχα που φορούσαν οι χωρικές...
Το παραδοσιακό ένδυμα των γυναικών, στην περιοχή του Μαύρου Δάσους, ήταν μιά μακριά μαύρη φούστα φραμπαλά, ένα άσπρο πουκάμισο και καπέλο με κόκκινα πονπόν απάνω. Κόκκινα πονπόν , σαν τα κατακόκκινα κεράσια, που παράγει ο τόπος αυτός.

Τα καπέλα με τα κόκκινα πονπόν τα φορούσαν μόνο κορίτσια ανύπαντρα ! Οι ύπανδρες, καπέλα μαύρα !

Έτσι λοιπόν λένε, ότι απ’ τις στολές των νεαρών χωρικών, πηγάζει η έμπνευση:

η σοκολάτα, για την μαύρη τους τη φούστα,
η ανάλαφρη, λευκή κρέμα σαντιγύ, για το λευκό τους το πουκάμισο,
τα κόκκινα κεράσια και τα βύσσινα , για τα κόκκινα πονπόν στο καπέλο των κοριτσιών,
και φυσικά η ευωδιά του kirsh, από το δυνατό ποτό των κερασιών τους,
όλ’ αυτά μαζί, μας έδωσαν το ωραίο γλύκισμα του Μέλανα Δρυμού,

Schwarzwalder Kirshtorte,

την γνωστή, αγαπημένη σε εμάς (αγγλιστί), τούρτα 





Και για του λόγου το αληθές !...














































αυτά, ωραίοι μου !

το έργο, θα συνεχιστεί με την συνταγή της κλασικής 












Δευτέρα 23 Μαΐου 2016


Αληθινά, δεν ξέρω από πού να την πιάσω, κι από πού να την αρχίσω 
τη  !...

- storytelling -


Μιά φορά λοιπόν κι έναν καιρό, όταν ήμουν παιδί, 
είχα έναν πραγματικό ... Κούκο !

Κάθε νύχτα και κάθε πρωί, 
στις επτά η ώρα, στις οκτώ, στις εννέα, στις δέκα, στις έντεκα η ώρα, στις δώδεκα, κάθε μία ολόκληρη ώρα ακριβώς, 
άνοιγε ένα πορτάκι, κι εκεί μπροστά έβγαινε ο κούκος μου, στεκόταν ακίνητος και, μ' όλη τη δύναμη του λάρυγγά του, φώναζε :

- Κούκου, κούκου, κούκου, κούκου, κούκου ! 

Φορές πέντε ! 


Αχ, έχω τη θύμηση, πόσο πολύ μου άρεσε να τον περιμένω, να ανοίγει ξαφνικά εκείνο το ξύλινο πορτάκι, κι αυτός να εμφανίζεται και ν' αρχίζει να ξελαρυγγιάζεται:

- Κούκου, κούκου, κούκου, κούκου, κούκου ! Πέντε.
Ίσως έτσι έμαθα και να μετράω... 



Ήταν ένας πολύ ωραίος Κούκος, φερμένος από το Μαύρο Δάσος !

Το Μαύρο Δάσος των Κούκων!






υπάρχει
















Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

ρύζι, πιλάφι Τούρκικο

το ρύζι

"εις την Πόλιν" !

(pilav tarifi)






photos
ερασι τέχνης

- storytelling -

επί του 41ου βορείου παραλλήλου...



Η χερσόνησος που ξεμυτάει μες την φωτογραφία
είναι η ιστορική χερσόνησος της Πόλης, 
σε σχήμα τρίγωνο.


Κοιτάζοντας στην ίδια φωτογραφία το τοπίο, 
βλέπουμε μπρός μας να ανοίγονται τρείς δρόμοι, θαλασσινοί.
Το πρώτο στενό, καθώς κοιτάζουμε, είναι ο Κεράτιος Κόλπος 
(Χρυσό Κέρας). 

Πέρα απ' το τρίγωνο, από την άλλη πλευρά της χερσονήσου φαίνεται 
η θάλασσα του Μαρμαρά (Προποντίδα).

Μπροστά στη μύτη της χερσονήσου και προς τ' αριστερά, 
ξεκινάει να απλώνεται ο Βόσπορος.


Στο βάθος απέναντι, η Ασιατική γη.

Ακριβώς μπροστά μας είναι η Ευρωπαϊκή Πόλη









Αγιά Σοφιά






Kapalıçarşı







ο πύργος του Γαλατά





υπάρχουν ακόμα παλαιά επαγγέλματα...





"... Κι εμείς θα περάσουμε ακόμη ένα χειμώνα
Ζεσταίνοντας τα χέρια μας στη φωτιά της μεγάλης οργής μας
Και της άγιας ελπίδας μας..."
Ναζίμ Χικμέτ

Χειμώνας και κρύο τσουχτερό !
Πάνω στη Γέφυρα του Γαλατά
με τα πλεχτά σκουφιά και τις νιτσεράδες τους
ψαρεύουν οι άνθρωποι.






το βαγονέτο
στην Μεγάλην Οδό του Πέραν
(Ιστικλάλ)







στο Saray



et voilà, το αυθεντικό





είδαμε και πάθαμε εδώ, ως να καταλήξουμε σε αυτό το pilav tarifi *, 
αλλά θαρρώ πως η παραπάνω παρένθεση άξιξε τον κόπο !...

* όπου, tarifi = η συνταγή


θα χρειαστούμε :

2 κούπες ρύζι 
1 κούπα φιδέ (κανονικόν φιδέ, αυτόν που βάζουμε στις σουπίτσες)
4 κούπες νερό ή ζωμό
φρέσκο ζωϊκό βούτυρο (αν θέλετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μισό βούτυρο-μισό ελαιόλαδο)
αλάτι


πρώτα ξεπλένουμε το ρύζι, γιά να φύγει το άμυλο και το αφήνουμε να στραγγίσει σ' ένα σουρωτήρι.
(παρατηρήστε αυτήν τη διαφορά από το Ιταλικό ριζότο, όπου  χρειαζόμαστε το άμυλο, γιά να κολλάει και να χυλώνει το ρύζι !)



ανάβουμε τη φωτιά, βάζουμε πάνω ένα μεγάλο σκεύος, ρίχνουμε μέσα λίγο φρέσκο βούτυρο ή μισό βούτυρο - μισό ελαιόλαδο, παίρνουμε τον φιδέ στη χούφτα μας, τον σπάμε σε κομματάκια και τον ρίχνουμε μέσα στο βούτυρο.

με μιά κουτάλα γυρίζουμε διαρκώς τον φιδέ να ψηθεί.







μόλις το χρώμα του φιδέ σκουρήνει (προσοχή, να μη μας καεί και μαυρίσει!),
ρίχνουμε στο σκεύος και το ρύζι, συνεχίζοντας το ανακάτεμα, ως να δούμε ότι όλοι οι κόκκοι του ρυζιού έχουν λαδωθεί και γυαλίζουν.
αλατίζουμε.



  

κατόπιν, ρίχνουμε μέσα το νερό, μόλις πάρει βράση χαμηλώνουμε πολύ τη φωτιά, το σκεπάζουμε και το αφίνουμε γιά 15' να σιγοβράζει σκεπασμένο.





στα 15' το ξεσκεπάζουμε, προσθέτουμε από πάνω μικρά κομματάκια φρέσκο βούτυρο 


με ένα πηρούνι το ανακατεύουμε απαλά , το ξανασκεπάζουμε και το αφίνουμε λίγα λεπτά να σταθεί.



το βάζουμε σε φόρμα (σε μπωλ, σε χαμηλό φλυτζάνι ή στην βαθειά κουτάλα της σούπας)
και το ξεφορμάρουμε στο πιάτο.




αν αγαπάτε το ρύζι
γίνεται έτσι ένα εξαιρετικό, υπέροχο πιάτο !





* Εκ των υστέρων σημείωση...

η annalibrarian , 
μας λέει πως το πιλάφι αυτό, αντί γιά φιδέ, γίνεται με κριθαράκι.
γίνεται !
στην ίδια ακριβώς συνταγή, αν μας αρέσει, αντί να σπάσουμε φιδέ, μπορούμε να βάλουμε κριθαράκι. 



* οι δικές μας διατροφικές συνήθειες - των τελευταίων χρόνων -, γιά λόγους υγείας και σωστής διατροφής , δεν ευνοούν την χρήση του ζωϊκού βούτυρου στην μαγειρική.
οι οδηγίες που δίνονται (κυρίως από ιατρικής πλευράς) είναι, σχεδόν αποκλειστικά, υπέρ της χρήσης του ελαιόλαδου...
σωστά... 
παρ' όλ' αυτά, ας μη μας πιάνει και υστερία... δεν χάθηκε κι ο κόσμος (λέω εγώ...) αν καμμιά φορά παραβιάσουμε τους κανόνες και απολαύσουμε την ιδιαίτερη γεύση του βουτύρου στο φαγητό μας !




να είναι καλό,
ό, τι φτιάχνετε !






Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

παγωτό φράουλα

φράουλα 
φρέσκο σπιτικό παγωτό !
photos
ερασι τέχνης




θα χρειαστούμε :

1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
1 κουτί morfat
1 1/2 φλυτζάνι του τσαγιού γάλα (φρέσκο ή εβαπορέ)
1 βανίλια

1 κουτάκι φρέσκες φράουλες (περίπου 1/2 κιλό)
1 φλυτζάνι του τσαγιού άχνη ζάχαρη


εκτέλεση :

πρώτα, πλένουμε καλά τις φράουλες και τις βάζουμε στο μπλέντερ με την ζάχαρη άχνη, να γίνουν πολτός





μεταφέρουμε τον πολτό σε ένα μπωλ



ξεπλένουμε από τις φράουλες τον κάδο του μίξερ και βάζουμε μέσα στον κάδο την morfat.
την χτυπάμε σε δυνατή ταχύτητα, προσθέτοντας σιγά - σιγά το 1/2 φλυτζάνι γάλα.
όσο η κρέμα αφρατεύει, προσθέτουμε λίγο - λίγο και το υπόλοιπο 1 φλυτζάνι γάλα. 
σταματάμε το μίξερ μερικές φορές και με μιά μαρίζ ή με ένα κουτάλι μαζεύουμε το υλικό απ' τα πλαϊνά τοιχώματα, ως να χτυπηθεί όλο καλά.

όταν πιά το μείγμα δεν έχει μέσα σβώλους και κομματάκια, προσθέτουμε τη βανίλια και το 1 κουτί ζαχαρούχο, συνεχίζοντας αδιάκοπα το χτύπημα.

τέλος ρίχνουμε μέσα όλον τον πολτό της φράουλας, χτυπώντας λίγο ακόμα, ως να ανακατευτεί όλο καλά.






Ρίχνουμε το μειγμα σε ένα μεταλλικό σκεύος ή σε ένα μπωλ παγωτού και το βάζουμε στην κατάψυξη.
Τον κάδο του μίξερ, όπως είναι τον βάζουμε στο ψυγείο.

Αφίνουμε το παγωτό να κρυώσει λίγο στην κατάψυξη γιά μιά ή μιάμιση ώρα, 
κατόπιν βγάζουμε τον κάδο απ' το ψυγείο, ρίχνουμε μέσα ξανά το παγωτό και το χτυπάμε πάλι στην δυνατή ταχύτητα, γιά να αφρατέψει καλά.

Το ξαναβάζουμε στο σκεύος που θα παγώσει και το αφίνουμε πιά στην κατάψυξη.






Αυτή είναι η βασική συνταγή  παγωτού , που έφτιαχνε η μαμά μου, 
στην οποία εγώ σήμερα πρόσθεσα τις φράουλες.





Η υφή του παγωτού φράουλα έγινε βελούδινη.



Δεν είναι σκληρό, παρά κανονικό, φρουτένιο και μυρωδάτο.
Θα δοκιμάσουμε το ίδιο και με άλλα φρούτα...




καλό
σε ό, τι φτιάχνετε !