Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

βύσσινο γλυκό, παραδοσιακό και σπιτικό

.
γλυκό βύσσινο και δροσερή βυσσινάδα
.
.


φωτογραφίες

Ερασι τέχνης
.

.
γλυκό ρουμπίνι !
.

η συνταγή
είναι της κυρίας Άννας,
που ήταν η μαμά της κυρίας Ευαγγελίας,
που είναι η μαμά της φίλης μου της Υακίνθης ...
.
.
.
,
σας αντιγράφω ακριβώς την παλιά συνταγή :
.
2 κιλά βύσσινο
3 κιλά ζάχαρη
3 μποτίλιες του γάλακτος νερό, γιά τη βυσσινάδα (!) - (μη στεναχωρηθείτε, 1.800 ml νεράκι είναι...)
χυμό από 1 λεμόνι
.
η βυσσινάδα στα 25'
το γλυκό στα 35'
.
(έτσι έγραφε !)
.
.
.
.
.
.
και να λοιπόν, πώς έφτιαξα το γλυκό :
.
έδωσα στη μαμά μου τα δυό κιλά βύσσινο...
.
είδα ότι τους έβγαλε τα κοτσανάκια, ενώ φυσικά σχολίαζε παράλληλα ότι είναι τέλος εποχής και ότι αυτό το βύσσινο είναι ξυνό, μικρό και μαλακό, άρα ακατάλληλο (!)
μετά απ' αυτό, τα έπλυνε καλά, γιατί έλεγε πώς έχουν χώματα...
(τώρα, πού βρέθηκαν τα χώματα, απάνω στα ψηλά κλαδιά της βυσσινιάς, είναι απορίας άξιο !...)
μετά, της έδωσα το ειδικό εργαλείο που ξεκουκουτσιάζουνε το βύσσινο και το κεράσι, αλλά εκείνη μου είπε πως είναι πολύ σκληρό γιά τα χέρια της, και πως θέλει να το ξεκουκουτσιάσει με φουρκέτα.
όταν τη ρώτησα "τώρα εγώ, πού να βρω μες τη νύχτα φουρκέτα;!" περιχαρής έβγαλε μιά φουρκέτα απ' την τσέπη της και μου είπε "να , έφερα μαζί μου !"
(ω, μάμα !)
έτσι, το βύσσινο καθαρίστηκε με φουρκέτα !
.
τα κουκούτσια είδα ότι τα μάζευε σε ένα μπωλ, με το ζουμάκι που έσταζε.
μετά τα έπλυνε μέσα στο μπωλ, και το χρωματιστό νερό που βγήκε απ' τα κουκούτσια το υπολόγισα στα 1800 ml.
.
.
έβαλα σε βαθειά, μεγάλη κατσαρόλα το νερό, κι έπειτα έβαζα στρώση βύσσινο, στρώση ζάχαρη.
το έβαλα στο ψυγείο και το άφισα ολονυκτίς.
.
το πρωί το έβαλα σε βρασμό. σε δυνατή φωτιά ως να πάρει, δηλ. στο 3.
προσοχή ! το βύσσινο γιά κάποιον άγνωστό μου λόγο, φουσκώνει ξαφνικά.
μόλις το είδα και φούσκωσε απότομα, έβαλα τη φωτιά στο 1,5 και το ξάφρισα λίγο με τρυπητή κουτάλα.
.
όταν η θερμοκρασία έπεσε και αποφύγαμε τον κίνδυνο να χυθεί, το έβαλα ως το τέλος κι έβρασε στο 2.
.
στα 20' λεπτά βρασμού έστιψα ένα μεγάλο λεμόνι και το έριξα μέσα.
.


.
στα 25' βρασμού, είχα έτοιμα 3 μπουκάλια, χωνί κι ένα σουρωτηράκι.
.
κατέβασα την κατσαρόλα απ' τη φωτιά,
με την κουτάλα της σούπας έπαιρνα προσεκτικά μόνο βυσσινάδα και με το χωνί την έριχνα στα μπουκάλια.
σχεδόν δεν χρειάστηκα το σουρωτηράκι...
.

.
τέλειο ; !
.

.
άφισα στην κατσαρόλα ζουμάκι κι έβαλα να βράσει ακόμα 10' το γλυκό και να δέσει.
.

.
voilà !
.
.
το βύσσινο έγινε όσο γλυκό πρέπει,
η ρόγα μέσα είναι όσο ζουμερή πρέπει,
το χρώμα του ωραίο βυσσινί ,
ε,
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, με υγεία !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

7 σχόλια:

  1. Καλησπέρα και καλή εβδομάδα!!
    Κλασική συνταγή, μου άρεσαν πολύ οι παρατηρήσεις της μαμάς.
    Ευτυχώς έχω από πέρσι γλυκό.Αυτά που μάζεψα φέτος τα διαχειρίστηκαν οι φίλες προκειμένου να έχουμε στο μπαζάρ τα προϊόντα τους.
    Και του χρόνου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @
    βασικά, η μάμα πιάνει πουλιά στον αέρα...

    ας είναι καλά οι μανούλες, κι όλος ο κόσμος δηλαδή...

    έχεις γλυκό από πέρυσι, Ξανθούλα !

    εγώ, μη με βλέπεις, που φέτος έχω ξεσαλώσει...
    εργαζόμενη το λιγότερο 12 ως και 20 ώρες την ημέρα έξω απ' το σπίτι γιά χρόνια,
    δεν έβαζα τσουκάλι τροφής, μήτε και καθημερινά...

    ώσπου το αποφάσισα κι έφυγα φέτος απ' όλες τις δουλειές...

    και τώρα θ' αρχίσω να κάνω πράγματα που μ' αρέσουνε...

    λέω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σου εύχομαι να τα ευχαριστηθείς όλα όσα δεν μπόρεσες να κάνεις μέχρι τώρα.
    Κι εγώ είμαι συνταξιούχος από πέρσι και προσπαθώ να ηρεμήσω αλλά όλο και κάτι στραβό συμβαίνει ή κάποιες υποχρεώσεις με βγάζουν από αυτά που εγώ επιθυμώ.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @
    εύχομαι, όλα να σου έρθουν όπως το επιθυμείς ! :)


    εγώ έφυγα πρόωρα,
    πάει να πει με 29 χρόνια.
    δεν έφυγα... ΤΑ ΒΡΟΝΤΗΞΑ !
    είπα, έχω κι άλλα πράγματα να κάνω στη ζωή...
    ξανα-αρχίζω :)

    θα δείξει...

    σε καλημερίζω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @
    γιά να σου πω την αλήθεια,
    στριφογυρίζει στο μυαλό μου
    αν μπορώ να γίνω γεωργός :)
    ή
    κηπουρός :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ λοιπόν τώρα με όλα αυτά που γίνονται γύρω μας λέω πως τελικά μας βλέπω στο χωριό, να θυμηθώ την παιδική μου ηλικία με κοτούλες αρνάκια περιβόλια κι όλα αυτά. Είναι βέβαια δύσκολο να επαναφέρω ένα σπίτι πολύ παλιό σε λειτουργία για το σήμερα αλλά τουλάχιστον αφού υπάρχει έχουμε κι ένα αποκούμπι για τα πολύ δύσκολα.
    Εδώ ούτε λουλούδι στη βεράντα δε ζει πλέον με τις συνθήκες της Αθήνας.
    Καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @
    καλό απόγευμα,
    από ένα αληθινό χωριατόπαιδο στην ψυχή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή