Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Φασόλια ψιλά, στον φούρνο


Φασόλια μικρά στον φούρνο, 
με χωριάτικο λουκάνικο και πιπεριά!


το γένος Phaseolus της οικογένειας Leguminosae

photos

ερασι τέχνης


Θυμάστε στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, τους φασιόλους και τις φακές που φυτεύαμε στα μπαμπάκια και στους κεσέδες από γιαούρτια, γιά να βάλουμε έπειτα τα φυτά στο φυτολόγιο ; !

Καλά είν' τα όσπρια ! "Το κρέας του φτωχού" κατά τον λαό, και η σοφή διατροφική πυραμίδα της Μεσογείου τα έχει τοποθετημένα σε θέση περίοπτη ! Παλαιόθεν...

"ἐνταῦθα εἶχον τὰ ἐπιτήδεια ὅσα ἐστὶν ἀγαθά, ἱερεῖα, σῖτον, οἴνους παλαιοὺς εὐώδεις, ἀσταφίδας, ὄσπρια παντοδαπά" (Ξενοφών, Κύρου Ανάβασις)

Παντοδαπά (!), πεντανόστιμα και ωφέλιμα...
Οι φακές, οι γίγαντες, τα ρεβύθια, η φάβα, τα κουκιά, τα μπιζέλια, και τελευταία αναφέρω τα μικρά φασόλια, όχι τελευταία λόγω σπουδαιότητας, δεν παραγνωρίζω διόλου την σημασία τους, κι έχω εδώ παλαιότερα αναφερθεί στην , απλά τα θυμάμαι τελευταία γιατί τα μικρά φασόλια εμένα δεν μου αρέσουν...
Λατρεύω ως φαγητό τους γίγαντες, μα δεν μου αρέσει η φασολάδα. Αν με κεράσεις, θα φάω, δεν θα μπω όμως στον κόπο να την μαγειρέψω...

Έτσι, εξ ανάγκης ορμώμενη, γιατί πρέπει να φάμε φασόλια, δοκίμασα να φτιάξω τα μικρά φασόλια ψητά στον φούρνο, με πιπεριές και χωριάτικο λουκάνικο.
Το αποτέλεσμα της Αλ-χημείας ήταν καλό, γι αυτό και το δημοσιεύω.

Θα χρειαστούμε :

1/2 κιλό φασόλια βραστερά, μικρά ή μέτρια, σαν αυτά που φτιάχνετε την φασολάδα.
1 ξερό κρεμμύδι
2 σκελίδες σκόρδο
δυόσμο ή μαϊντανό (προτιμώ τον δυόσμο γιατί κάνει καλό στο στομάχι)
ντομάτα (φρέσκες ντομάτες τριμμένες ή 1 κουτάκι ντοματάκια)
ελαιόλαδο
αλατοπίπερο - αν θέλετε και λίγο γλυκό πιπέρι και λίγο καυτερό
πιπεριές κέρατο - αν δεν βάλετε στο φαγητό καυτερό πιπέρι, μπορείτε να βάλετε μιά καυτερή πιπερίτσα
χωριάτικα λουκάνικα
προαιρετικά, τριμμένη φέτα γιά το τέλος


Ετοιμασία :

Αν τα φασόλια μας είναι βραστερά, δεν χρειάζεται να μπουν απο βραδύς στο νερό.
Αν τα φασόλια είναι σκληρούτσικά, μπορούμε να τα βάλουμε γιά μερικές ώρες σε μιά λεκανίτσα με νερό. Το πρωί τα σουρώνουμε και χύνουμε το νερό.

Τα βάζουμε σε κατσαρόλα με καθαρό νεράκι να βράσουν, προσθέτουμε μέσα ελαιόλαδο και την ντομάτα, κόβουμε κομματάκια το κρεμμύδι και το σκόρδο, ρίχνουμε τον δυόσμο και το πιπέρι.
Εδώ, χρειάζεται να προσέξουμε δύο πράγματα : 
- να μην βάλουμε πολλά νερά, ίσα ίσα τα φασόλια να βράζουν μέσα σε ζουμάκι και
- προσοχή στον βρασμό ! γιά να μη λιώσουν τα φασόλια θέλουν πολύ σιγανή φωτιά.

Βράζουμε περίπου γιά μιάν ώρα, θα δοκιμάσετε να είναι μαλακά, αλλά όχι παραβρασμένα... Υπολογίστε ότι θα ψηθούν και στον φούρνο, τουλάχιστον γιά μιάν ώρα ακόμα...





Ετοιμάζουμε ένα ταψί ή γάστρα.
Χαράζουμε τα χωριάτικα λουκάνικα και τα βάζουμε στο ταψί.
Βάζουμε μέσα και τις πιπεριές.




Όταν βράσουν τα φασόλια τα χύνουμε κι αυτά στο ταψί.
Αλατίζουμε.



Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, σε 200', τουλάχιστον γιά μιάν ώρα ακόμα, ως να χυλώσει και να ξεροψηθεί λίγο το φαγάκι, να ροδίσουν τα λουκάνικα κι οι πιπεριές.
Στο τέλος, αν θέλουμε, μόλις σβήσουμε τον φούρνο ρίχνουμε από πάνω λίγη τριμμένη φέτα, να λιώσει με την ζέστη.



Αφίνουμε λίγο να σταθεί το φαγητό και σερβίρουμε



Είναι μιά πρόταση, γιά τα φασόλια αλλιώς...

Εύχομαι καλό
σε ό, τι κάνετε !







Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Coleslaw

Coleslaw


photo
ερασι τέχνης



- storytelling -

Ψάχνοντας σχετικά με την προέλευση αυτής της τροφής,
δηλαδή πώς, πού, πότε και γιατί, βρήκα πράγματα που μου φάνηκαν πολύ ενδιαφέροντα !



Η Νέα Υόρκη του 1650 - όταν ακόμα ονομαζόταν Νέο Άμστερνταμ !






Οι Ολλανδοί άποικοι πρώτοι ίδρυσαν το Νέο Άμστερνταμ 
(εβαπτίσθη αργότερα Νέα Υόρκη)









Ο ποταμός Hudson 
(κοντά του έχει γεννηθεί ο αγαπημένος ζωγράφος Edward Hopper)




Τα έλη και τα εξαιρετικά εύφορα εδάφη γύρω στο ποτάμι !

Τα άφθονα λάχανα που καλλιεργούν εκεί οι Ολλανδοί άποικοι για δική τους κατανάλωση, αφού μετέφεραν στην Νέα Γη τις διατροφικές τους συνήθειες 
(η Ολλανδική κουζίνα χρησιμοποιεί πολύ το λάχανο)

Η ετυμολογία της λέξης : kool  σημαίνει “λάχανο” και sla σημαίνει “σαλάτα” , το koolsla  τροποποιήθηκε φωνητικά αργότερα σε αγγλόφωνο coleslaw.

Λάχανα, ρέγγες και χέλια ήσαν τα προτιμώμενα στις διατροφικές συνήθειες των αποίκων Ολλανδών και ο ποταμός Hudson καθώς και τα νερά γύρω από την Νέα Υόρκη, τους τα εξασφάλιζαν άφθονα, κυρίως τα διάφορα είδη ρέγγας.

Στα αρχεία του Νέου Άμστερνταμ βρέθηκαν επιχειρήσεις, που άνθησαν τότε στις εκβολές των ποταμών καθώς επίσης βρέθηκαν πολλές επιστολές εκείνης της εποχής σταλμένες στην Ευρώπη, να περιγράφουν το πόσο πλούσια και καρπερή είναι η γη.

Φυσικά, η περιοχή ήταν σαφώς σε ευνοϊκότερη μοίρα κλιματολογικά, αν την συγκρίνουμε με αποικίες πιο βόρειες και πιο κρύες, που είχαν πάγους. Εδώ οι άποικοι μπορούσαν για μεγάλη χρονική περίοδο να καλλιεργούν σταθερά τη γη και να εργάζονται όχι σε νερά παγωμένα, όπως πιο βόρεια, για παράδειγμα στο Μοντρεάλ...






Έτσι η πόλη Νέο Άμστερνταμ ανέπτυξε εμπόριο με την Ευρώπη και εξελίχθηκε σε εύρωστο λιμάνι, με μεγάλες  δυνατότητες.

Οι κυρίαρχοι Ολλανδοί χρησιμοποιούσαν την μελλοντική Νέα Υόρκη, ως λιμένα όπου εμπορεύονταν σκλάβους και για νομισματική μονάδα στα καράβια τους μεταχειρίζονταν το ρούμι ! 
- Φυσικά, το ρούμι είναι ένα από τα προϊόντα που παρήγαγαν με την δουλειά τους οι σκλάβοι -




Πριν δούμε την συνταγή για το coleslaw, θα μπω στον πειρασμό να σημειώσω κάτι ακόμα.
Μου άρεσε η ιστορία του Dutch oven” !

Την χύτρα αυτή έφερε μαζί της στην Νέα Γη κάθε μικρή Ολλανδέζα νοικοκυρά.
Την χρησιμοποιούσαν παντού κι έψηναν εκεί μέσα τα πάντα, από τάρτες μέχρι κρέας, σε φωτιά με κάρβουνο φυσικά… Το αξιοσημείωτο όμως είναι πως αυτό το είδος της χύτρας υπάρχει στην Αμερικανική κουζίνα ακόμα σήμερα, προσαρμοσμένο φυσικά στον ηλεκτρισμό 
και ακόμα η μαγειρική σε φωτιά στην ύπαιθρο γίνεται ακόμα σε αυτό το τσουκάλι Hollandais






Ας δούμε τώρα την συνταγή όπως την σκέφτηκαν και την κατέγραψαν οι Ολλανδοί πρώτα
κι ύστερα τι μετατροπές μπορεί να πάρει...


Η αυθεντική, βασική συνταγή της Coleslaw είναι :

¼ άσπρο λάχανο τριμμένο ή ψιλοκομμένο
2-3 τριμμένα καρότα
1 γιαούρτι (καλύτερα στραγγιστό)
ελάχιστο φρέσκο άνιθο
λίγη μουστάρδα
μαγιονέζα μερικές κουταλιές (καλύτερα φτιαγμένη όχι με ελαιόλαδο, γιατί γίνεται πολύ δυνατή σε γεύση και μυρωδιά ˙με σπορέλαιο είναι ελαφρύτερη ή χρησιμοποιούμε μαγιονέζα του εμπορίου)
λευκό ξύδι, όσο ένα ποτηράκι του λικέρ
αλάτι, πιπέρι


Παίρνουμε ένα μπωλ, για να φτιάξουμε την sauce.
photos
ερασι τέχνης

Ρίχνουμε μέσα το γιαούρτι, μαγιονέζα σε ίση ποσότητα, λίγη δυνατή μουστάρδα και το λευκό ξύδι.
Ανακατεύουμε καλά, να γίνει μια δεμένη σάλτσα, αλλά όχι σφιχτή.

Ρίχνουμε την sauce πάνω στο τριμμένο λάχανο, καρότο και άνιθο, αφού πρώτα τα έχουμε αλατοπιπερώσει και ανακατεύουμε καλά.










Βάζουμε την σαλάτα σ’ ένα δοχείο που κλείνει ερμητικά και την αφήνουμε στο ψυγείο τουλάχιστον για 2-3 ώρες.
Το ξύδι “ψήνει” κάπως το λάχανο, γι αυτό καλό είναι να φτιάχνουμε την coleslaw από την προηγούμενη μέρα, αν θέλουμε να την βγάλουμε σε ένα τραπέζι.
Την διατηρούμε οπωσδήποτε σε καλά κλεισμένο δοχείο, γιατί το λάχανο έχει την τάση να οξειδώνεται κι ακόμα, η σαλάτα απορροφά τις μυρωδιές από τα τρόφιμα που βρίσκονται γύρω της.

Η σαλάτα, πολύ δημοφιλής κυρίως στη Βόρεια Αμερική, είναι ιδανική για να συνοδέψει ψάρι, κρέας, σάντουιτς, χάμπουργκερ κ.τ.λ.

Φυσικά, σε αυτήν τη βασική συνταγή, υπάρχουν πολλές παραλλαγές…
Ο μύθος λέει, ότι υπάρχουν τόσες παραλλαγές στην coleslaw, όσες είναι και οι θύρες των σπιτιών της Νέας Υόρκης !

Ας δούμε τώρα τι μπορούμε να προσθαφαιρέσουμε…

Αν μας αρέσει, προσθέτουμε πράσινο ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι ή ξερό κρεμμύδι, κόκκινο λάχανο, μαϊντανό, λεμόνι, λίγη ζάχαρη, κομματάκια μήλο ή ανανά, φλοίδες τυριού.

Προσωπικά, δεν μου αρέσουν μέσα τα κρεμμύδια, ο άνιθος, ο μαϊντανός και 
παρ’ όλο που λατρεύω το τυρί, σ’ αυτήν τη σαλάτα δεν το βλέπω καθόλου!
Αντίθετα, θα την έβλεπα και με κόκκινο λάχανο, και οπωσδήποτε με μήλο ή και ανανά.
Μπορούμε να παραλείψουμε το γιαούρτι και να αναμείξουμε τα υπόλοιπα υλικά για την sauce.
Ακόμα, εγώ προσωπικά δεν θέλω το ψήσιμο του λάχανου με το ξύδι, μα προτιμώ να φτιάξω την σαλάτα ακριβώς την ώρα που θα καταναλωθεί...


Kαθώς λέει κι ο λαός μας, “περί ορέξεως…”





*
η Σοφία Σ., παιδική φίλη του μπαμπά μου,
μου έδωσε χειρόγραφη με τα γράμματά της την συνταγή coleslaw, την δεκαετία του ' 80.
θα ψάξω να την βρω γιά να την δημοσιεύσω.



Καλό εύχομαι
σε ό, τι κάνετε !







Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

φιλέτο ψαριού ογκρατέν

ογκρατέν θαλασσινών

- κλασική συνταγή της Γαλλικής κουζίνας -
photos
ερασι τέχνης
.



Έχουμε και παλαιότερα αναφερθεί σε ογκρατέν θαλασσινών. 

Αυτή εδώ η συνταγή έγινε με φιλέτα του ψαριού, που ονομάζεται "παγκάσιους".
Μπορούμε φυσικά να χρησιμοποιήσουμε και φιλέτο άλλων ψαριών, όπως επίσης μπορούμε να αναμείξουμε μέσα και γαρίδες ή χτένια κ.τ.λ. 

Ξεκινάμε κάνοντας μιά προετοιμασία στα υλικά μας.





Πάνω σε μία σανίδα κοπής βάζουμε τα φιλέτα του ψαριού και με ένα κοφτερό μαχαίρι τα κόβουμε σε χοντρούτσικα κομμάτια.
Τα αφίνουμε γιά λίγο στην άκρη. 





Ετοιμάζουμε λαχανικά, γιά να φτιάξουμε σύντομα έναν αρωματικό ζωμό.
Κόβουμε καρότα σε λεπτές λωρίδες, ένα ξερό κρεμμύδι σε ροντέλες, ψιλοκόβουμε ένα φρέσκο κρεμμυδάκι με τα πράσινά του φύλλα, χρειαζόμαστε ακόμα ένα φύλλο δάφνης, μερικούς κόκκους μαύρο πιπέρι κι ένα ποτηράκι λευκό κρασί.
Αν θέλουμε, μπορούμε να προσθέσουμε και κομματάκια πράσο.





Ο ζωμός (le court bouillon)

Σε μέτρια κατσαρόλα βάζουμε νερό και ρίχνουμε μέσα τα καρότα.
Μόλις τα καρότα πάρουν μιά βράση, προσθέτουμε το ξερό και το χλωρό κρεμμύδι, την δάφνη και τους κόκκους μαυροπίπερου.
Μόλις αυτά αρχίζουν να βράζουν, προσθέτουμε το λευκό κρασί
και
μόλις το κρασί πάρει μιά βράση ρίχνουμε μέσα τα κομματάκια ψαριού. Αλατοπιπερώνουμε. 
Σβήνουμε το μάτι και κατεβάζουμε αμέσως απ' τη φωτιά.

Έχουμε έτοιμο σουρωτήρι, με μιά κατσαρόλα από κάτω.
Σουρώνουμε όλο το υλικό μας πάνω απ' την κατσαρόλα. Κρατάμε τον καθαρό ζωμό.

Παίρνουμε προσεκτικά όλα τα κομματάκια ψαριού και τα ακουμπάμε πάνω σε χαρτί κουζίνας, να στραγγίζουν.





Θα φτιάξουμε κατόπιν μιά κρέμα, όπως κάνουμε την μπεσαμέλ *

Βάζουμε σε μιά κατσαρολίτσα 4 κ.σ. βούτυρο, μόλις το βούτυρο λιώσει προσθέτουμε 4 κ.σ. αλεύρι, ανακατεύοντας διαρκώς.
Αντί γιά γάλα, προσθέτουμε μέσα σιγά σιγά από τον αρωματικό ζωμό που φτιάξαμε, ανακατεύοντας συνέχεια, ως να πήξει η μπεσαμέλ. Ανακατεύοντας πάντα, πάνω στη φωτιά, ρίχνουμε μέσα μιά κρέμα γάλακτος. 
Κατεβάζουμε απ' τη φωτιά. Προσθέτουμε τριμμένο τυρί, αλατοπιπερώνουμε, τρίβουμε μέσα και μοσχοκάρυδο.





Σε αυτό το σημείο, εγώ έβαλα σε τηγανάκι λίγο βούτυρο κι έκαψα ένα μπωλ μανιτάρια, καθώς και τα καρότα που είχαν στραγγίξει στο σουρωτήρι.

Τα προσθέτουμε στην μπεσαμέλ κι ανακατεύουμε καλά.







Κατόπιν, με μαλακές κινήσεις ρίχνουμε μέσα το ψάρι.
Ανακατεύουμε πολύ απαλά, γιά να μη λιώσει το ψάρι.






Βουτυρώνουμε ένα pyrex.
Βάζουμε στον πάτο του λίγη φρυγανιά τριμμένη κι αν θέλουμε τυρί.





Ρίχνουμε μέσα το μείγμα μας και με πολύ απαλές κινήσεις μοιράζουμε το ψάρι στο ταψί, να υπάρχει ομοιόμορφα.
Ραντίζουμε με τριμμένο τυρί και φρυγανιά.
Ψιλοκόβουμε από πάνω μικρά κομματάκια βούτυρο.






Φουρνίζουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180' ή 200',
περίπου γιά 45' ή, ως να ροδοψηθεί το γκρατέν.

Το αφίνουμε λίγο "να τραβήξει" και σερβίρουμε.




* αυτή η ποσότητα κρέμας είναι περίπου γιά 1 κιλό ψάρι.
αν το ψάρι μας είναι λιγότερο, προσαρμόζουμε τη δόση της μπεσαμέλ.


Πρόκειται γιά μιά καλή, κλασική Γαλλική συνταγή,
γίνεται εύκολα και γρήγορα,
είναι ένα πιάτο gourmet αλλά διόλου εξεζητημένο,
ένας άλλος τρόπος να διαχειριστούμε το ψάρι...




εύχομαι
το καλό σε ό, τι κάνετε !








Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Μαραθοπιτάκια

Μαραθοπιτάκια 

(εύκολος και γρήγορος μεζές ούζου)
photos
ερασι τέχνης


Κυριακή μεσημεράκι Μαϊου, με ξαφνική ζέστη και βιβλία στη βεράντα, αχ, ας είχαμε τώρα κι ένα ουζάκι ! 

Μιάς και στο ψυγείο είχα ένα ματσάκι μάραθο, στρώθηκα να φτιάξω τον μεζέ, του άψε - σβήσε, γιά την συνοδεία του ούζου. 

Η όλη ασχολία είναι ένα τεταρτάκι της ώρας ! 




Πλένουμε καλά τον μάραθο, αφαιρούμε εντελώς όλα τα χοντρά κοτσάνια και τον ψιλοκόβουμε σε λεκανίτσα, όσο πιό ψιλό μπορούμε.
Τρίβουμε μέσα ένα ξερό κρεμμύδι κι ένα κομμάτι τυρί φέτα, χτυπάμε και ρίχνουμε πάνω δυό αυγά, αλάτι, πιπεράκι. Ανακατεύουμε.




Ραντίζουμε μέσα στον μάραθο λίγο αλεύρι που φουσκώνει κι αρχίζουμε να ρίχνουμε σιγά σιγά μιά μπύρα ή σόδα (αναψυκτικό), ό, τι απ' τα δύο έχουμε. 
Ανακατεύουμε ώστε με την σόδα και το αλεύρι να σχηματιστεί ένας χυλός πηχτούτσικος.



Σε βαθουλό τηγάνι βάζουμε λάδι να κάψει.
Πλάϊ μας έχουμε ένα ποτήρι με νερό.
Βουτάμε στο νερό ένα κουτάλι της σούπας, κατόπιν παίρνουμε μιά κουταλιά απ' τον χυλό και τον ρίχνουμε προσεκτικά στο λάδι που καίει.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά, γιά να ψηθούν μέσα τα κεφτεδάκια μας, χωρίς να μαυρίσουν απ' έξω.
Τα γυρίζουμε να ροδοψηθούν κι απ' την άλλη πλευρά.




Όσα ψήνονται, τα ακουμπάμε πάνω σε χαρτί κουζίνας γιά να στραγγίξει το πολύ λάδι.

15' παίρνει η όλη διαδικασία, και ιδού μεζές απλός, Ελληνικός, μυρωδάτος και νόστιμος !





Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορούμε να φτιάξουμε πιτάκια με κολοκυθολούλουδα, που τα ψιλοκόβουμε, εκείνα όμως θέλουν μέσα μπόλικο δυόσμο, γιά μυρωδικό.





Το καλό εύχομαι,
σε ό, τι φτιάχνετε !









Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Πιροσκί ! пирoжки !

Πιροσκί το υπέροχο !

photos
ερασι τέχνης

Τις πρώτες γευστικές εμπειρίες επί του πιροσκί, απέκτησα στο ζαχαροπλαστείο "Ρωσικόν", της οδού Πανεπιστημίου. Πάλαι ποτέ...
Πιροσκί με κιμά, τέλειο, όπου, αν δε με απατά η γευστική μνήμη, ο τεχνίτης ψιλοέκοβε μέσα στον κιμά και σφιχτό αυγό βραστό.
Τέλειο, λέμε...


Με κιμά, με πατάτα ή με λουκάνικο, το πιροσκί είναι ιδιαίτερο έδεσμα, 
Ρώσικο, Ποντιακό ή άλλο, δεν υπάρχουν σοβαρές διαφορές στις συνταγές και στον τρόπο παρασκευής του.

Πιροσκί με γέμιση πατάτα θα φτιάξουμε !

Θα χρειαστούμε :

Γιά την ζύμη

400 γραμ αλεύρι
1 ποτήρι χλιαρό γάλα
1 ποτήρι χλιαρό νερό (αν θέλετε, αντί νερού, μπορείτε να βάλετε 2 ποτήρια χλιαρό γάλα - ρίχνουμε σιγά σιγά το υγρό, μπορεί να μην το πάρει όλο)
1 φακελάκι ξηρή μαγιά
1 κ σ ζάχαρη
1 κ σ ξύδι
λίγο αλατάκι

Γιά την γέμιση

4-5 μέτριες πατάτες
φρέσκα κρεμμυδάκια με το πράσινό τους, ψιλοκομμένα
1 ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
προαιρετικά δυόσμο ή μοσχοκάρυδο
προαιρετικά τριμμένο τυρί, ό, τι τυρί θέλετε (εγώ έτριψα φέτα)
αλατοπίπερο 




Βάζουμε πρώτα τις πατάτες σε νερό με αλάτι να βράζουν.

Στο μεταξύ, ετοιμάζουμε την ζύμη.

Βάζουμε το αλεύρι σε μιά λεκανίτσα, ρίχνουμε μέσα την μαγιά, την ζάχαρη και με ένα κουτάλι ανακατεύουμε.

Έχουμε ελαφρά χλιάνει το γάλα (ή το γάλα με το νερό) , το ρίχνουμε στο αλεύρι, προσθέτουμε αλατάκι, μιά κουταλιά ξύδι κι αρχίζουμε να ζυμώνουμε.

Γίνεται μιά μαλακή, εύπλαστη ζύμη.

Ραντίζουμε με αλεύρι μιά ευρύχωρη λεκανίτσα και τοποθετούμε μέσα την ζύμη.
Σκεπάζουμε με πετσέτα κι αφίνουμε το ζυμάρι ήσυχο, να φουσκώσει.
Ίσως χρειαστεί κάτι περισσότερο από μιάν ώρα.




Όταν οι πατάτες βράσουν,
τις λιώνουμε με ένα πηρούνι, δοκιμάζουμε κι αν χρειαστεί αλατοπιπερώνουμε.

Βάζουμε σε τηγάνι λίγο ελαιόλαδο και τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια.
Κατόπιν τα προσθέτουμε στον πουρέ πατάτας, προσθέτουμε δυόσμο ή μοσχοκάρυδο, αν χρησιμοποιήσουμε τυρί το προσθέτουμε κι αυτό κι ανακατεύουμε καλά. 




Όταν το ζυμάρι φουσκώσει,




παίρνουμε με το χέρι μας ζυμαράκια, όσο ένα μεγάλο καρύδι κι αρχίζουμε πάνω σε αλευρωμένο πάγκο να τα ανοίγουμε.
Τα ζυμαράκια όσο περιμένουν πάνω στον πάγκο συνεχίζουν να φουσκώνουν κι όταν μπουν στο τηγάνι φουσκώνουν κι άλλο. Γι αυτό, δεν χρειάζεται να είναι μεγαλύτερα από ένα μεγάλο καρύδι ή ένα μικρό μανταρίνι. 




Τα ανοίγουμε όλα .
Θα βγούν περίπου 20.




Με μικρό κουταλάκι μοιράζουμε την πατάτα πάνω σε όλα τα ζυμαράκια.
Τα διπλώνουμε και τα σφίγγουμε γύρω γύρω πολύ καλά με τα δάχτυλά μας, γιά να μην ανοίξουν στο τηγάνισμα.




Βάζουμε σε τηγάνι να κάψει αρκετό λάδι και προσεκτικά τοποθετούμε μέσα τα πιροσκί, λίγα λίγα.
Χαμηλώνουμε αμέσως τη φωτιά γιά να ψηθούν μέσα και να μη μας καούν απ' έξω.
Τα γυρίζουμε πάλι και πάλι.




Πάνω σε χαρτί κουζίνας βγάζουμε τα πρώτα και τ' αφίνουμε να στραγγίζουν.





Συνεχίζουμε, ως να ψηθούν όλα.



Δεν έχουν δυσκολία, ούτε μεγάλο κόπο.

Είναι ευπρόσδεκτα σε παιδιά και μεγάλους, τρώγονται την ίδια ώρα αλλά κι έπειτα από αρκετές ώρες, μπορούμε να γεμίσουμε τα πιροσκί κλασικά με λουκάνικα ή με έναν στεγνό κιμά, που θα τον έχουμε ψήσει με φρέσκο κρεμμύδι και άνιθο , μπορούμε να τα γεμίσουμε με μείγμα από τυρί και αυγό, ή με ό, τι άλλο μας αρέσει.




εύχομαι καλό
σε ό, τι κάνετε !









Σάββατο 13 Μαΐου 2017

μιλφέιγ με κράκερς

η σπιτική millefeuille των παιδικών μας χρόνων !

photos
ερασι τέχνης

Αυτή η εκδοχή της millefeuille, είναι που θυμάμαι να φτιάχνει στο σπίτι η μητέρα μας, τα χρόνια του '70 και του ΄80.
Millefeuille με κρακεράκια Παπαδοπούλου - μπισκότα πάντα αξίας κλασικής !

Φυσικά, εδώ και αρκετά χρόνια κυκλοφορούν στο εμπόριο σφολιατίνια, που φτιάχνουν πιό σωστό το αποτέλεσμα των χίλιων φύλλων. Δεν θα διαφωνήσω... Απλά λέω, έχει κι αυτό το γλύκισμα με τα cream crackers Παπαδοπούλου την διαχρονική του αξία !

l'air d'innocence !

Δεν ξέρω αν ο ζαχαροπλάστης που το πρωτοέφτιαξε και περιγράφει την συνταγή, από το 1651,
καθώς επίσης και η ζαχαροπλάστης που το τελειοποίησε - ζαχαροπλάστης του Ταλλεϋράνδου -, θα ήσαν σύμφωνοι με αυτήν την απλή κι αθώα, σπιτική εκδοχή...
Εκείνο που ξέρω είναι, πως έχοντας γευτεί κατά καιρούς, από τόπου εις τόπον, διάφορα είδη millefeuille , θεωρώ αυτήν την εκδοχή πολύ καλή ! 






Γιά να την φτιάξουμε, θα χρειαστούμε :

2,5 - 3 πακέτα cream crackers Παπαδοπούλου, το κόκκινο πακέτο
1 κουτί morfat ή ermol, φυτική κρέμα σαντιγύ
2 φακελάκια άνθος αραβοσίτου Γιώτη, με γεύση βανίλια (την κλασική κρέμα, όχι την στιγμιαία) 
2 κουταλιές σ. βούτυρο
1 αυγό
γάλα
άχνη ζάχαρη
λίγη κανελίτσα


Πρώτα θα φτιάξουμε την σαντιγύ.
Ρίχνουμε την κρέμα στον κάδο του μίξερ, με λίγες κουταλιές γάλα και 1/2 φλυτζάνι άχνη ζάχαρη.
Χτυπάμε καλά να αφρατέψει η σαντιγύ και την βάζουμε να περιμένει στο ψυγείο.

Κατόπιν φτιάχνουμε την κρέμα πιάτου, * ακολουθώντας τις οδηγίες, όπως ακριβώς γράφει πάνω το φακελάκι. Κάνουμε διπλή δόση.
1 λεπτό πριν η κρέμα πήξει , έχουμε ήδη καλά χτυπημένο ένα αυγό και το ρίχνουμε μέσα στην κρέμα μας, ανακατεύοντας ζωηρά και συνέχεια.
Μόλις η κρέμα πήξει, την κατεβάζουμε απ' τη φωτιά, ρίχνουμε μέσα τις 2 κουταλιές βούτυρο, ανακατεύουμε κι αφίνουμε λίγο στην άκρη.

Ζεσταίνουμε 1 ποτήρι γάλα (αν θέλουμε ρίχνουμε μέσα και μιά στάλα κονιάκ ή λικέρ).

Παίρνουμε ένα pyrex ή άλλο ταψάκι.
Βουτάμε στιγμιαία ένα ένα κρακεράκι στο ζεστό γάλα και στρώνουμε στο ταψί μία στρώση.
Από πάνω ρίχνουμε μιά στρώση κρέμα πιάτου.
Άλλη μιά στρώση βρεγμένα κρακεράκια
κι από πάνω την υπόλοιπη κρέμα πιάτου. 

Βγάζουμε απ' το ψυγείο την σαντιγύ και την στρώνουμε πάνω πάνω.

Με ένα σουρωτήρι ραντίζουμε πάνω άχνη ζάχαρη.
Ό, τι κρακεράκια απέμειναν τα θρυμματίζουμε ανάμεσα στις παλάμες μας και τα σκορπίζουμε πάνω στην άχνη.
Αν θέλουμε ραντίζουμε και λίγη κανέλα.

Το γλυκό είναι έτοιμο !

Το αφίνουμε τουλάχιστον δυό τρεις ώρες να σταθεί στο ψυγείο, πριν το κόψουμε.




Ωραίο και γευστικό γίνεται ! Σπιτικό, θυμίζει τις μανάδες μας...





Στολίστε το ! 





* την κρέμα, μην την κάνετε σφιχτή. το τελικό αποτέλεσμα είναι καλύτερο, αν η κρέμα γίνει ντωτή... έτσι κι αλλιώς, έχει μέσα βούτυρο και στο ψυγείο θα σφίξει.

 
*
Σε πολλές Αγγλόφωνες χώρες, καθώς και σε Βόρειες και Σλαβόφωνες χώρες 
η mille feuille ή το αντίστοιχο παρόμοιο γλύκισμα ονομάζεται Napoléon (Ναπολεόν)




Καλό
γιά ό, τι φτιάχνετε !