πράσινο νερατζάκι γλυκό κουταλιού, παραδοσιακό και σπιτικό

.

Νερατζάκι !

.

φωτογραφίες
Ερασι τέχνης

.
.


.

.

φτιάχνουμε νερατζάκι γλυκό, μαστοράτζες μου ;

.

ναι ; !
ωραία, εμπρός, πάρτε τα εργαλεία !

.
.

τώρα γιά να πω την αλήθεια, με τούτο δω βασανίστηκα...
βασανίστηκα πολύ, λέμε...
και αφήστε με έτσι, να δώσω μιά συμβουλή :
.
αν δεν έχετε ΜΕΓΑΛΗ υπομονή και αντοχή,
αν δε διαθέτετε κάποια δόση μαζοχισμού,
αν τα χεράκια σας δεν είναι αρκούντως δυνατά,
αν δεν σας είναι απαραίτητο να λειτουργήσετε - λόγω ξεροκεφαλιάς, εννοείται - καλά και σώνει κατά παράδοσιν,
και τέλος, αν στην αποθήκη σας δεν έχετε ΚΟΥΤΙ ΜΕ ΕΡΓΑΛΕΙΑ,
τότε σας συμβουλεύω να ακολουθήσετε μιαν άλλη συνταγή γιά να φτιάξετε
νερατζάκι πράσινο γλυκό του κουταλιού ή απλά, φτιάξτε άλλο γλυκό !...
.
.
βρε, πολύ ωραίο έγινε,
αλλά βασανίστηκα, λέμε...
.
τέλος, σας ενημέρωσα...
πάμε τώρα γιά τη συνταγή μας.
.
.
.
πρώτα, παρακαλέστε τον σύντροφό σας, τον αδερφό σας ή τέλος πάντων όποιον έχει ο καθείς γιά βοήθειά του, να κατέβετε στον κήπο ή να βγείτε στο πεζοδρόμιο ή, όπου υπάρχουν νερατζιές (γεμάτος ο τόπος !) ...
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ! just τώρα !
όπου τα νερατζάκια είναι μικρά (όσο περίπου ένα μικρό καρύδι) και πράσινα, και δεν έχουν δέσει ακόμα εσωτερικά το κουκούτσι τους...
.

.
όχι, δεν σας αρχίζω από το "φυτεύουμε το δέντρο" !
πάμε κατ' ευθείαν γιά μάζεμα...
μαζεύω λοιπόν 70 - 75 κομμάτια (η δόση κατά Νικόλαον Τσελεμεντέ ...)
.
τα βλέπετε τα πρασινούλια ;
.


.
το βάσανο ξεκινά ακριβώς εδώ !
.
η συνταγή τώρα λέει, ότι πρέπει νάχουμε ένα ντενεκάκι στρογγυλό, σαν ένα λεπτό τσιγάρο, γιά να τρυπήσουμε διαμπερώς το νερατζάκι και να αδειάσουμε τα κουκούτσια και την ψίχα...
ε καλά, πού να βρεθεί τέτοιο ντενεκάκι ; !
εγώ δηλαδή έχω ένα, ξέρετε, εκείνο που ξεκουκουτσιάζουμε διαμπερώς τα μήλα, αλλά αυτό είναι ολόκληρο παλουκάκι... δεν χωράει στο μικρούλι νεράτζι...
άσε που, το μικρούλι νεράτζι είναι ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟ, μα τόσο σκληρό, που δεν τρυπιέται με τέτοιο εργαλείο, σας το υπογράφω...
.
δοκίμασα με μαχαίρι...
δεν γίνεται, θα σπάσει το μαχαίρι και θα φάμε δάχτυλο, λέμε...
μετά δοκίμασα με το μυτερό εργαλείο (στη φωτογραφία), που ανοίγουμε τα κολοκύθια.
ε, αυτό είναι κάπως καλύτερο...
.


.
μετά, στην απελπισία μου, άνοιξα το κουτί με τα εργαλεία, και ανακάλυψα ένα πράγμα αληθινά θαυμάσιο γιά τη δουλειά που το θέλουμε...
.
.
αυτό !
.
μιά πρόκα, που έχει και λαβή (η λαβή αποδείχτηκε πολύ χρήσιμη !)
.

.
έτσι, άνοιγα λίγο το νεράτζι κι από τις δυό πλευρές με το μυτερό εργαλείο, κι έπειτα έχωνα μέσα στριφογυριστά την πρόκα !
τι να σας λέω !...
μετά τα πρώτα 15 κομμάτια, πιάστηκαν τα χέρια μου απ' την προσπάθεια και τον πόνο...
να χω και τη μάνα μου απέναντί μου, να λέει συνέχεια "αχ, τι να κάνω με έναν άνθρωπο (ο άνθρωπος, εγώ ...) που ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ! ΠΕΤΑΞΕ ΤΑ, παιδί μου, ΠΕΤΑΞΕ ΤΑ !"
.
τέλος, το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού μου χεριού παραμένει ακόμα σε στάση αγκύλωσης...
.

.
et voilà,
74 μικρά, πράσινα νερατζάκια, τρυπημένα διαμπερώς, ξεσποριασμένα, ξεκουκουτσιασμένα, μέσα στο νεροχύτη γιά πλύσιμο.
(το εβδομηκοστό πέμπτο δεν το άνοιξα, ΤΟ ΠΕΤΑΞΑ, γιατί δεν άντεχαν άλλο τα χέρια μου !)
.

.
μετά η συνταγή λέει "τα βράζουμε σε άφθονο νερό, ως να μαλακώσουν και να γίνουν σαν ένα ώριμο σύκο"
.
μάλιστα...
.
.
τα σκέπασα στην αρχή (γιά κανα μισάωρο) με ένα πιάτο γιά να μην επιπλέουν κι όταν τα έβαλα να βράζουν η ώρα ήταν 14.30 το μεσημέρι, αυτά όμως έβραζαν, έβραζαν και δεν μαλάκωναν...
έπιναν το νερό, έβραζα δίπλα σε κατσαρόλι άλλο νερό κι έριχνα γιά να συνεχίσει η βράση τους.
.
18.30 το απόγευμα - τέσσερις ώρες μετά ! - έδωσα τέλος στη βράση, και είπα, ό, τι μαλάκωσε πιά, μαλάκωσε...
πάμε πάρα κάτω...
.

.
μετά το βράσιμο και το μαλάκωμα, τα σούρωσα κι έπειτα τα έριξα σε λεκάνη με μπόλικο κρύο νερό.
κάθε 4 - 5 ώρες τους άλλαζα νερό, γιατί ο καρπός αυτός είναι πολύ πικρός και πρέπει να ξεπικρίσει.
έτσι, γιά 1 εικοσιτετράωρο, τα ξενέριαζα συνέχεια.
το μεσημέρι της άλλης μέρας είχαν ξεπικρίσει.
.
έφτιαξα τότε ένα σιρόπι.
η συνταγή λέει 6 - 7 ποτήρια ζάχαρη και 2 ποτήρια νερό.
εγώ έριξα 7 ποτήρια ζάχαρη και 3 ποτήρια νερό, το σιρόπι όμως αυτό (παρόλο που και το νερατζάκι αφίνει νερά), δεν με έφτασε στο τέλος, ώστε να σκεπάζει το γλυκό.
σας προτείνω λοιπόν 7 ποτήρια ζάχαρη και τουλάχιστον 4 ποτήρια νερό.
.
έδωσα μιά βράση στο σιρόπι μόνο του, μετά τα έβαλα μέσα και τα άφισα να βράζουν 10 περίπου λεπτά.
.


.
τα έβγαλα με την τρυπητή κουτάλα


.
άφισα το σιρόπι να δέσει λίγο μόνο του
.

.
τα ξαναέριξα με το χυμό ενός λεμονιού, ως να δέσει το γλυκό τελείως...
.

.
αποστείρωσα βαζάκια, και μόλις κατέβασα το γλυκό, το έβαλα μέσα, γυρίζοντάς το ανάποδα γιά την κονσερβοποίηση.
.

.
την επόμενη μέρα, αφού είχε κρυώσει εντελώς, το έβαλα στο ψυγείο.
.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ :
.
το παραδοσιακό πράσινο νερατζάκι
εγινε καταπληκτικό ! πεντανόστιμο !
.
του χρόνου όμως (αν είμαστε καλά), λέω θα το βράσω πρώτα ολόκληρο καμιάν ώρα, ως να μαλακώσει λιγάκι η σκληράδα του, μετά θα το ξεκουκουτσιάσω και μετά θα το ξαναβράσω, ως να μαλακώσει καλά.
.
.
.
.
αυτά γιά το πράσινο νερατζάκι γλυκό κουταλιού, που αφίνει μιάν ελαφριά σπιρτάδα στο στόμα!
.
.
.

και του χρόνου
με υγεία !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.