πιπεριές Φλωρίνης, κολοκυθοκεφτέδες, μαραθοκεφτέδες, ρυζότο με κολοκυθοκορφάδες

.

φωτογραφίες
ερασι τέχνης

.
.
στη λαϊκή !
όπως λέμε "λαϊκή απογευματινή", ε, εδώ μιλάμε γιά "λαϊκή πρωϊνή"!
το φθινόπωρο ως κι οι καρποί στις λαϊκές αγορές, έχουν ένα άλλο χρώμα !
βρεθήκαμε με την ξαδέρφη μου σε μιά κοντινή μας λαϊκή αγορά.
ωραία, σχετικά μικρή αγορά, πλήρης όμως από χρώματα κι αρώματα. ζαρζαβάτια και φρούτα καλά.
.
περιτριγύρισα λίγο πρώτα
κι ύστερα αγόρασα λίγες κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης, γιά να τις κάνω ψητές. είναι ωραίος μεζές γιά τσίπουρο, ούζο και ρακή.
πήρα και λίγα κολοκύθια, διάλεξα όμως να έχουν δροσερές και ζωντανές κολοκυθοκορφάδες. κάτι θα φτιάξουμε και μ' αυτές...
.
να αρχίσουμε από τις κολοκυθοκορφάδες λοιπόν...
.
όταν είμασταν πολύ- πολύ νέοι, είχαμε στο διπλανό χτήμα την κυρία Ηλέκτρα (έχει φύγει χρόνια...) , που έφτιαχνε τα Σαββατοκύριακα κεφτέδες με δικές της κολοκυθοκορφάδες (δικές της εννοώ απ' τον κήπο της).
μας φώναζε το μεσημεράκι στα κάγκελα και μας κερνούσε ένα πιάτο με ζεστούς, αφράτους κεφτέδες, μόλις βγαλμένους απ' το τηγάνι.
θυμάμαι πώς τους έκανε, μερικές φορές τους έχω φτιάξει κι εγώ.
.
ψιλόκοβε σ' ένα μπωλ τους ανθούς απ' τα κολοκύθια, έτριβε μέσα μπόλικη φέτα κι ένα ξερό κρεμμύδι, ψιλόκοβε δικό της φρέσκο δυοσμάκι, έσπαζε μέσα 1 - 2 αυγά, πιπέρι και αλεύρι.
έφτιαχνε έτσι έναν παχύρευστο χυλό.
έβαζε αρκετό λάδι στο τηγάνι (γιατί αυτοί οι κεφτέδες ψήνονται σα λουκουμαδάκια),
έβρεχε ένα κουτάλι της σούπας, και μόλις έκαιγε καλά το λάδι, με το βρεγμένο κουτάλι έπαιρνε μιά κουταλιά απ' τον χυλό και τον έριχνε στο τηγάνι.
έτσι τηγανίζονταν αυτοί οι περίφημοι κολοκυθοκεφτέδες Ηλέκτρας !
.
με την ίδια ακριβώς συνταγή, η Ηλέκτρα έφτιαχνε τους περίφημους μαραθοκεφτέδες της !
αντί δηλαδή γιά κολοκυθολούλουδα έκοβε απ' το περιβόλι μάραθα (ο μάραθος είναι φυτό σαν τον άνιθο, μα έχει άλλη, χαρακτηριστική ευωδιά) , ψιλόκοβε τον μάραθο κι έφτιαχνε τα κεφτεδάκια της μ' αυτόν !
έχω ακόμα την εωδιά στη μύτη και τη γεύση στο στόμα μου...
. . .

υπάρχουν κάποιοι που όταν φτιάχνουν γεμιστά στο φούρνο, γεμίζουν και τις κολοκυθοκορφάδες, όπως ακριβώς γεμίζουν τις ντομάτες και τις πιπεριές, και τις ψήνουν μαζί. στο ταψί. .
ετούτη εδώ η συνταγή, ρυζότο, που φτιάχνω με τα άνθη του κολοκυθιού, είναι πολύ πιό απλή, γίνεται εύκολα και μου αρέσει.
.
σε κατσαρόλι βάζω ελαιόλαδο και ψιλοκόβω μέσα ένα ξερό κρεμμύδι, να τσιγαριστεί λίγο.
.


.
μετά, ρίχνω μέσα λίγο - δυό κουταλιές ρύζι και το γυρίζω κι αυτό λίγο , να χρυσίσει.
.

.
ψιλοκόβω μέσα και μιά φρέσκια, μικρή ντομάτα, τη γυρίζω κι αυτήν λίγο να μαραθεί και μετά προσθέτω νεράκι.
έχω βγάλει την καρδιά από τους κολοκυθοανθούς, τους έχω πλύνει καλά μέσα - έξω και τους ρίχνω στο κατσαρόλι.
.

.
προσθέτω μπόλικο δυόσμο, αλατοπιπερώνω και αφίνω να βράσει το ρύζι και το λαχανικό.
αυτό βράζοντας, το ρύζι μπαίνει μέσα στους κολοκυθοανθούς που είναι σα πουγκάκια και τους γεμίζει.
όταν δω ότι το φαγητό έγινε, σβύνω τη φωτιά, το αφίνω όμως απάνω και ψιλοκόβω μέσα τυρί φέτα. το ανακατεύω μιά φορά και το αφίνω σκεπασμένο πάνω στην κλειστή φωτιά, να λειώσει το τυράκι.
όταν σερβίρουμε, αν θέλουμε στίβουμε πάνω λίγο λεμόνι (εγώ βάζω...)
.
απλό Ελληνικό φαγάκι, ταπεινό, μα πεντανόστιμο !
.

.
.
.
.
πήρα και 5 πιπεριές Φλωρίνης ...
οι πιπεριές Φλωρίνης γιά να μπορούν έπειτα να καθαριστούν εύκολα, πρέπει να είναι μεγάλες και όχι λεπτούλες.
τις έπλυνα κάτω απ' τη βρύση, έστρωσα λαδόκολλα σ' ένα ταψάκι και τις έψησα στο φούρνο, στους 200', περίπου 45 '.
.

.
μόλις βγάλουμε τις πιπεριές απ' το φούρνο
πιάνουμε μία - μία όχι απ' το φαρδύ κοτσάνι αλλά από την ακριανή μυτούλα κι αρχίζουμε να βγάζουμε την έξω πέτσα.
όταν οι πιπεριές είναι μεγάλες, ξαναλέω ότι η φλούδα τους βγαίνει αμέσως, καθώς την τραβάμε με το χέρι μας.
.
.
τις κόβουμε μακρόστενες φέτες, αν θέλουμε τις αλατίζουμε λίγο και ραντίζουμε με ξυδάκι.
.

.
.
.
.
.

σας εύχομαι
να είστε καλά !

.
.
.
.
.
.