Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

φιρίκι, γλυκό κουταλιού

.
Φιρίκι !
.
σπιτικό γλυκό κουταλιού
.
.
photos
ερασι τέχνης
.
.
θα χρειαστούμε :
.
2 κιλά φιρίκια (ακαθάριστα) - περίπου 30 κομμάτια
1,5 κιλό ζάχαρη
2 ποτήρια νερό
1 βανίλια
1 ξύλο κανέλα
γαρύφαλα
ασπρισμένα αμύγδαλα, που τα ροδίζουμε ελαφρά στο φούρνο γιά λίγα λεπτά
.
προαιρετικά λίγο ουίσκυ ή κονιάκ
.
.
.
με εργαλείο αφαιρούμε όλο το κοτσάνι και τα σπόρια απ' το φιρίκι, με μαχαιράκι αφαιρούμε και την εξωτερική του φλούδα και το ρίχνουμε μέσα σε λεκάνη με νερό, όπου έχουμε στίψει ένα λεμόνι.


.
αφού τελειώσουμε με το καθάρισμα όλων των φιρικιών, καρφώνουμε πάνω στο καθένα από ένα γαρυφαλάκι
.
.
σε βαθειά κατσαρόλα ρίχνουμε τα δυό ποτήρια νερό, αρκετή ζάχαρη και τοποθετούμε τα φιρίκια
.
μέσα στο καθένα χώνουμε και ένα - δυό μυγδαλάκια
.

.
αφού στρώσουμε τα φιρίκια, ρίχνουμε από πάνω την υπόλοιπη ζάχαρη, τη βανίλια, το ξύλο κανέλας και ανάβουμε δυνατή φωτιά, ως να πάρει βράση
.

.
στο μεταξύ στρώνω μιά βαμβακερή πετσέτα σε ταψάκι, ακουμπάω πάνω μπρούμυτα μερικά γυάλινα βαζάκια, τα βάζω στο φούρνο κι ανάβω στους 100΄.
τα βάζα θα είναι αποστειρωμένα - έτοιμα, όταν ετοιμαστεί και το γλυκό.
.
κρατάω το βρασμό των μήλων σε δυνατή φωτιά, κουνάω συχνά την κατσαρόλα, κι αν χρειαστεί χαμηλώνω την ένταση. συνολικά, ίσως ο βρασμός πάρει γύρω στα 40΄.
.
λίγο πριν σβύσω τη φωτιά ρίχνω μέσα το χυμό από 1 λεμόνι
και
μόλις σβύσω τη φωτιά ρίχνω - αν θέλω - μιά πρέζα ουίσκυ ή κονιάκ.
.
κατεβάζω,
με κουτάλα γεμίζω προσεκτικά τα βάζα μου (προσέχω γιατί καίνε ! τα βαστάω με πετσέτα, που την έχω διπλώσει πολλές φορές)
και
τα γυρίζω ανάποδα πάνω σε χοντρό χαρτί κουζίνας, ως να κρυώσουν εντελώς (την επόμενη μέρα)
.

.
* τώρα είναι η εποχή γιά το φιρίκι, να διαλέξετε μικρά και σφιχτά, με χρώμα κόκκινο
.

.
.
.
.
καλήν επιτυχία !
.
.
.
.
.
.
.

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Μπακλαβάς

, ε.
Παραδοσιακός Μπακλαβάς
.
ο βασιλιάς των σιροπιαστών !.
.

.
χρειαζόμαστε
γιά τη γέμιση :
.
1 κούπα ζάχαρη
3 κούπες χοντροκομένα καρύδια
1 κουτ. σ. κανελογαρύφαλλα
.
.
γιά το σιρόπι :
.
1 και 1/2 κούπα νερό
3 κούπες ζάχαρη
χυμό και τη φλούδα από 1 λεμόνι
.
.
1 πακέτο λεπτά φύλλα, γιά μπακλαβά
και
ολόκληρα γαρύφαλλα
.
.
.
πρώτα
φτιάχνω το σιρόπι, γιά να προλάβει να κρυώσει αρκετά.
βράζω γιά λίγο τα υλικά του σιροπιού, 3΄-4΄. ελαφρύ να μείνει το σιρόπι, να μην πήξει.
το κατεβάζω απ' τη φωτιά και το αφίνω να κρυώσει εντελώς.
.

σε βαθύ μπωλ ανακατεύω καλό ελαιόλαδο με λυωμένο φρέσκο (ζωϊκό) βούτυρο, περίπου σε ίσες ποσότητες ή ας είναι πάρα πάνω το λάδι.
.
σε πιατελίτσα ανακατεύω τα καρύδια με τη ζάχαρη και το κανελογαρύφαλλο.
.
ανοίγω το πακέτο με το φύλλο, μετράω τα φύλλα που έχει μέσα και προγραμματίζω ότι θα στρώσω τρία φύλλα στον πάτο και άλλα τρία από πάνω. τα υπόλοιπα φύλλα είναι γιά τη μέση.
.
με ένα πινέλο, βουτυρώνω καλά ένα ταψί, με το μίγμα λάδι - βούτυρο.
στρώνω στον πάτο ένα φύλλο, το βουτυρώνω , στρώνω από πάνω δεύτερο φύλλο, το βουτυρώνω, στρώνω και το τρίτο.
ραντίζω απάνω την πρώτη στρώση καρύδι
.
βάζω από πάνω ένα φύλλο, το βουτυρώνω, στρώνω και δεύτερο.
ραντίζω τη δεύτερη στρώση καρύδι
.
συνεχίζω έτσι, τοποθετώντας δύο φύλλα βουτυρωμένα κι απάνω στρώση καρύδι, ως να μου τελειώσουν τα φύλλα και τα καρύδια.
.
στρώνω πάνω - πάνω 3 φύλλα, βουτυρώνοντας ανάμεσα.
περιχύνω με το βούτυρο που μου περίσσεψε.
.
παίρνω κοφτερό λεπίδι και κόβω κανονικά τον μπακλαβά σε λοξά κομμάτια.
.
αρχίζω να μπήγω από ένα γαρυφαλλάκι, πάνω σε κάθε κομμάτι.
.


.
όταν τελειώσω με τα γαρύφαλλα,
ραντίζω από πάνω με το χέρι μου λίγο νεράκι γιά να δροσίσω το φύλλο
και το βάζω σε μέτριο, προθερμασμένο φούρνο, γιά μιάμιση περίπου ώρα.
.

.
το μυστικό του μπακλαβά,
εκτός απ' το μυρωδάτο βούτυρο,
είναι να ψηθεί καλά το εσωτερικό του.
έτσι έλεγε η γιαγιά του Στέλιου, που ήταν απ' την Πόλη.
προσέχω λοιπόν να ψήσω σε μέτριο φούρνο, περισσότερη ώρα.
.

.
μόλις τον βγάλω απ' το φούρνο, με κουτάλα ρίχνω από πάνω το κρύο σιρόπι, να ρουφήξει και να πάει παντού.
-πρέπει οπωσδήποτε το ένα να είναι ζεστό και το άλλο κρύο-.
το αφίνω λίγες ώρες να τραβήξει και να ησυχάσει.
.
.
.
είναι ένα υπέροχο σπιτικό, εύκολο και γιορτινό γλυκό !
.
.
.
.
εύχομαι να το φτιάξετε
και να το απολαύσετε !
.
.
.
.
.
.
.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Tortilla de patatas

.

Tortilla de patatas



.
Ισπανικό, κλασσικό φαγάκι !
.
στην Ελλάδα το ίδιο κατ' ουσίαν παραδοσιακό,
μαμαδίστικο φαγητό (το φτιάχνουν συνήθως οι μαννούλες...),
είναι η "ομελέττα με πατάτες",
έχει μόνο μιά μικρή διαφορά στην παρασκευή του
.
.
.
.
αφού όμως μιλάμε γιά Ισπανία,
ας ακούσουμε πρώτα μιαν αγαπημένη
"Ισπανική υποχώρηση" !
.

.
.


.
.
.
.
.
.
.
.
photos
ερασι τέχνης

.
.
γιά την Ισπανική ομελέττα
τις ποσότητες των υλικών, τις κανονίζουμε ανάλογα με τα άτομα που έχουμε να ταϊσουμε...
.
βάζουμε σε μεγάλο τηγάνι αρκετό ελαιόλαδο, ανάβουμε τη φωτιά, κόβουμε δυό κρεμμύδια σε φετάκια και τα ρίχνουμε μέσα να ροδίσουν.
.
.


.
στο μεταξύ, έχουμε ψιλοκόψει πατάτες, σε λεπτές ροδέλλες.
τις ρίχνουμε κι αυτές μες στα κρεμμύδια. ανακατεύουμε σιγά - σιγά, χωρίς να σταματάμε.
.


.
αν θέλουμε, μπορούμε σε αυτή τη φάση να ψιλοκόψουμε μέσα και μιά σκελίδα σκόρδο.
συνεχίζουμε να ανακατεύουμε.
οι πατάτες δεν γίνονται τραγανές όπως οι τηγανιτές... καθώς ψήνονται και μαλακώνουν σπάνε σε κομματάκια κι ίσως λιώσουν λίγο. καθόλου δεν πειράζει. έτσι γίνεται αυτό το φαγητό.
.

.

.
σε μεγάλο μπωλ,
έχουμε χτυπήσει τα αυγά με αλάτι και πιπέρι.
- συνήθως βάζουμε δύο αυγά γιά κάθε μερίδα -
.
μόλις ψηθούν οι πατάτες και τα κρεμμύδια, με τρυπητή κουτάλα τα βγάζουμε
και χωρίς το λάδι τα ρίχνουμε μέσα στο μπωλ με τα χτυπημένα αυγά .
ανακατεύουμε απαλά κι ενσωματώνουμε.
.
σε άλλο μεγάλο τηγάνι (καθαρό), βάζουμε νε κάψει ελάχιστο ελαιόλαδο
κι ύστερα ρίχνουμε το μίγμα αυγά - πατάτες.
έχουμε χαμηλά τη φωτιά, γιά να ψηθεί αργά, χωρίς να αρπάξει εξωτερικά.
.
όταν ψηθεί απ' τη μιά, τοποθετούμε ένα μεγάλο πιάτο σφιχτά πάνω απ' το τηγάνι και με μιά γρήγορη κίνηση τουμπάρουμε στο πιάτο την ομελέττα.
ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΟΥΜΕ !
.

.
ξαναρίχνουμε προσεκτικά στο τηγάνι, σε σιγανή φωτιά, ως να ψηθεί καλά κι απ' την άλλη πλευρά.
.
όταν ξεφορμάρουμε την ομελέττα στο πιάτο, μοιάζει με φουσκωτή, όμορφη τούρτα.
.
.
απλό και όμορφο φαγάκι !
.
.
* στο νότο της Ευρώπης, στη Μεσόγειο, όπου οι χώρες είναι ελαιοπαραγωγοί, η ομελέττα γίνεται συνήθως με ελαιόλαδο.
η άποψή μου είναι πως η ομελέττα (με ή χωρίς υλικά μέσα) σηκώνει την ευωδιά και τη γεύση από καλό ζωϊκό βούτυρο, ακόμα κι έναν κόμπο γάλα μέσα.
έχω τροφικές αναμνήσεις από περιοχή κτηνοτροφική των Άλπεων (Haute Savoie στη Γαλλία), όπου οι παλιές νοικοκυρές στο σπίτι ή στα πανδοχεία έφτιαχναν τις ομελέττες αφράτες, με ευωδιά ζωϊκού βούτυρου κι ελάχιστο γάλα.
θαρρώ, αυτή η γεύση είναι ανώτερη !

.
όμως, είπαμε :
η Μεσογειακή διατροφή επιτάσσει να αποφεύγουμε τα ζωϊκά λίπη...
.
.
.
να είστε καλά !

.
.
.
.
.

.
.
.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Λικέρ Ρόδι

.
Ρόδι λικέρ !
.
- το ερεβοκτόνο ρόδι -
.
.
photos

ερασι τέχνης
.

.
.
.
χαρούμενο κι εύκολο ποτό είναι...
.
άλλες χρονιές έφτιαχνα τη συνταγή της φίλης μου της Μαρίας.
έβαζα τους σπόρους του ροδιού στον ήλιο με ρακί και περίμενα...
εφέτος είπα να ακολουθήσω τον σύντομο δρόμο. δεν είχα κέφι γιά να περιμένω...
ο σύντομος δρόμος liqueur ροδιού είναι μόλις δυό ημέρες !
θεωρώ ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό.
μυρωδάτο liqueur, η έκρηξη του ροδιού στο στόμα σου, δροσερή γλύκα!
.
.
τα ρόδια - ως γνήσιος καρποσυλλέκτης - δεν τα αγόρασα, μα τα μάζεψα.
το ίδιο καλό φυσικά γίνεται το ποτό κι αν αγοράσουμε ωραία ρόδια στη λαϊκή ή στον μανάβη.
.
.
τα καθάρισα και το τελικό, καθαρό βάρος ήταν 700 γραμ.
.
χρειαζόμαστε ακόμα :
1 μπουκάλι vodka
1 ξυλάκι κανέλλα
3 - 4 γαρύφαλλα
ζάχαρη
λίγο φρεσκοστιμένο λεμόνι
.

.
στην κατσαρόλα έβαλα 4 φλυτζάνια ρόδι (όλο όσο είχα)
3 φλυτζάνια vodka και κάτι ελάχιστο (όλο όσο είχε μέσα το μπουκάλι)
3 φλυτζάνια ζάχαρη και κάτι ελάχιστο (όση ακριβώς και η vodka)
την κανέλλα και τα γαρύφαλλα
.

.
έβαλα να βράσει στο 3
και κατέβασα στο 2 1/2
.

.
από τη στιγμή που πήρε βράση , έβρασα γιά 10 - 15 λεπτά, όχι περισσότερο.
.
το τελευταίο λεπτό έριξα μέσα το χυμό λεμονιού,
έκλεισα τη φωτιά και μόλις έπαψε ο βρασμός σκέπασα την κατσαρόλα και την έβγαλα στη βεράντα.
(η συνταγή βέβαια, δε λέει : βγάλτε το ποτό να αεριστεί στη βεράντα ! γιά οικονομία χώρου το έκανα...)
την άφισα έτσι σκεπασμένη μιάμιση μέρα.
.


.
μετά, έβαλα σουρωτήρι πάνω από ένα βάζο,
με την κουτάλα έριχνα ρόδι και χυμό μέσα στο σουρωτήρι και το πίεζα μ' ένα κουταλάκι.
πέταξα τα σπόρια με το κουκούτσι κι έμεινε στο βάζο το καθαρό ποτό.
.

.
ορίστε,
μετέγγισα το ποτό στο μπουκάλι.
.
.

.
.
στην υγειά σας εύχομαι !

.
.
.
.


.
.
.
.
.

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Χορτόσουπα

.
Χορτόσουπα
ή
Λαχανόσουπα
.
photo
ερασι τέχνης
.

.
πολύ καλές είναι όλες οι σούπες στο χειμωνιάτικο κρύο !
.
σούπα βραστό (μοσχάρι)
κοτόσουπα
σούπα γιουβαρλάκια
σούπα ποδαράκια ή πατσάς
ψαρόσουπα και φυσικά
χορτόσουπα ή λαχανόσουπα !
.
.
σας μεταφέρω εδώ ένα μικρό, σχετικό απόσπασμα από το έργο
του Λόπε ντε Βέγκα : Φουέντε Οβεχούνα,
σε μετάφραση και διασκευή του Ν. Γκάτσου, εκδ. ΠΑΤΑΚΗ
σελ. 15
.
.
ΛΑΟΥΡΕΝΘΙΑ
.
"Άκου να σου πω, Πασκουάλα ! Μπορεί να είμαι χαζή σαν κοτόπουλο, μα δεν κάνω γιά τα δόντια της αφεντιάς του. Είναι πολύ γελασμένος αν νομίζει ότι θα με θαμπώσει με κάτι τέτοια.
Καλύτερα να βάνω το πρωί στη φωτιά ένα κομμάτι λαρδί και να κάθομαι να το τρώω μ' ένα ξεροκόμματο, ή το μεσημεράκι να ρουφάω ένα πιάτο λαχανόσουπα με μπόλικο λάδι και πιπέρι, και να κοπανάω από πάνω και μιά κούπα κρασί από τ΄αμπέλια της μάνας μου, κι ύστερα, το βραδάκι, πριν κοιμηθώ, να μασουλάω ένα τσαμπί σταφύλι με λίγο γιδίσιο τυρί, και να πηγαίνω στο κρεβάτι μου μουρμουρίζοντας "μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν" - παρά να κάθομαι να πιστεύω τον κάθε κατεργάρη με τις ψευτιές και τις κοροϊδίες του ! Ή δεν τους ξέρω, θαρρείς, τους άντρες ; Όλοι τα ίδια κάνουν ! Μας παίρνουν από πίσω, μας αραδιάζουν γλυκόλογα, μας φορτώνουν του κόσμου τους μπελάδες - κι άμα περάσουνε μιά νύχτα μαζί μας, το πρωί μας βαριούνται κι ούτε γυρίζουν πιά να μας δούν !"
.
.
.
αυτά, περί την λαχανόσουπα,
που μπορούμε φυσικά να την φτιάξουμε σχεδόν με ό, τι λαχανικό έχουμε στο σπίτι...
.
εγώ έβαλα αρκετό νερό στην κατσαρόλα, κι έριξα μέσα καθαρισμένα καρότα, πατάτες, δυό ξερά κρεμμύδια, ένα πράσο, μιά ολόκληρη φρέσκια ντομάτα, σέλινο, λαδάκι κι αλατοπίπερο.
αν έχετε και λάχανο και κολοκύθι ταιριάζουν πολύ καλά.
.
όταν τα λαχανικά βράσουν και μαλακώσουν τα βγάζω απ' την κατσαρόλα με τρυπητή κουτάλα και τα ρίχνω στο μπλέντερ με ελάχιστο ζουμάκι.
τα αλέθω να γίνουν χυλός (χωρίς κομμάτια μέσα) τα ξαναρίχνω στο ζωμό της κατσαρόλας, ρίχνω και λίγη σπιτική μανέστρα και τα βράζω μαζί.
όταν η σούπα χυλώσει και κλείσω τη φωτιά, προσθέτω μέσα ένα κομμάτι φρέσκο (ζωϊκό) βούτυρο και λεμόνι.
.
.
.
η χορτόσουπα έχει βέβαια παραλλαγές...
.
* αν θέλουμε να φαίνονται τα λαχανικά, τα ψιλοκόβουμε απ' την αρχή και τα βράζουμε κομμένα. σ' αυτήν την περίπτωση δεν τα αλέθουμε.
* αν αλέσουμε τα λαχανικά, μπορούμε ν' αφίσουμε πυκνή - βελουτέ τη σούπα, χωρίς να ρίξουμε μέσα μανέστρα, ζυμαρικό, τραχανά ή ρύζι.
* όταν σερβίρουμε, μπορούμε μέσα στο πιάτο να έχουμε ήδη βάλει μιά φέτα φρυγανισμένο ψωμί κι απάνω του τυρί που λιώνει. έτσι, ρίχνουμε τη σούπα πάνω απ' το ψωμοτύρι.
* αν σερβίρουμε σούπα βελουτέ, μπορούμε στο τέλος να προσθέσουμε μέσα σε κάθε πιάτο και μιά κουταλιά στραγγισμένο γιαούρτι.
*πάντα έχουμε δίπλα ένα μύλο γιά να αλέθουμε φρέσκο πιπέρι.
.
κρασάκι πάντα !
.
.
.
να είστε όλοι καλά !
.
.
.
.
.
.
.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

λωτοί, ωρίμανση και μαρμελάδα

.
λωτοί οι γλυκείς !
.
.
ΘΑΥΜΑ ΠΡΩΤΟ !
.

- τα έλεγε ο Όμηρος

μα εμείς πού ν' ακούσουμε ... -
.
.
.
Ι. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ
.
στίχ. 91 - 102
.
"Πήγαν αυτοί (οι σύντροφοι) και σμίξαν με τους Λωτοφάγους, που ήταν
καλοπροαίρετοι άντρες και δεν θέλησαν το κακό τους,
μόνο έδωσάν τους κι έφαγαν λωτούς οι σύντροφοί μου.

Μα όποιος τον μελίγλυκο καρπό του λωτού γευόταν,

δεν ήθελε ούτε είδηση να στείλει ούτε να επιστρέψει,
αλλ' αυτού πέρα προτιμούσαν με τους Λωτοφάγους
να μένουν μασώντας λωτό και γυρισμό ξεχνούσαν.

Στα βαθουλά πλοία τραβηχτούς - κι ας κλαίαν - εγώ τους φέρνω

και στανικώς τους δένω σφιχτά κάτω από τους πάγκους.
Τους άλλους πιστούς μου συντρόφους πρόσταξα ν' ανέβουν
όσο πιό γρήγορα μπορούσαν πάνω στα καράβια,
μήπως κανείς, λωτό αν φάει, το γυρισμό λησμονήσει."
.
μετάφραση Μ. Νικηφορίδης
.
εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ
.
.
.

ΘΑΥΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ !
.
τα μήλα ωριμάζουν τους λωτούς !
.
.
.
τις προάλλες, απάνω σε ψηλή κορφή βρήκα δέντρα κι έμασα καρπούς.
κίτρινους λωτούς, στιφούς και σκληρούς σαν κοτρώνες - που δεν γίνονταν τίποτα απολύτως...
.
διάβασα όμως εδώ :

Λωτός Λωτοί μυστικά ωρίμανσης

κι έτσι καθώς λέει, έπραξα κι εγώ...
έβαλα τους καρπούς μέσα σε σακούλα, μαζί με τρία μήλα, γιά 4 μέρες.
τώρα, θαύμα έγινε, χημικά εξηγείται, δεν είμαι σε θέση να πω,
σήμερα όμως που άνοιξα τη σακκούλα οι λωτοί μου ήσαν ώριμοι, μαλακοί, ζουμεροί, γλυκείς και κόκκινοι, σαν ντοματούλες !
.
ιδού η απόδειξη !



.
και ιδού η μαρμελάδα που φυσικά βάλθηκα να κάμω
και την διάβασα εδώ : http://marmelada-lotos.blogspot.com
.
.
τους έπλυνα, τους καθάρισα απ' έξω
και
.
ΘΑΥΜΑ ΤΡΙΤΟ !
.
μέσα ο λωτός δεν έχει σπόρια, μήτε κουκούτσια ! τίποτα, λέμε !
.
οπότε τους ψιλόκοψα, ψιλοέκοψα μέσα και δυό μηλαράκια, έξυσα τη φλούδα από λεμόνι ακέρωτο και αράντιστο, έστιψα μέσα και το χυμό του λεμονιού, έριξα δυό μικρές βανίλλιες, μισό ποτήρι νερό, ζάχαρη (γιά κάθε 1 κιλό ψύχα λωτού , 600 γραμ. ζάχαρη) κι έβρασα άλλοτε στο 3 κι άλλοτε στο 2, ξαφρίζοντας κι ανακατεύοντας συνέχεια, γιά να μη μου πιάσει.
.
λίγα λεπτά πριν κλείσω τη φωτιά έστιψα μέσα ένα λεμόνι
και
όταν έκλεισα τη φωτιά έριξα μέσα λίγο ποτό (η συνταγή έλεγε grand marnier, μα δεν είχα κι έτσι έριξα λίγο ουίσκυ)
.

.
στο μεταξύ, αποστείρωσα βαζάκια στο φούρνο, κι όταν κατέβασα την κατσαρόλα τα γέμισα μαρμελάδα,
τα έκλεισα σφιχτά
και τα ακούμπησα ανάποδα γιά αρκετές ώρες, ως να κρυώσουν εντελώς
.

.
.
.
αυτά με τους λωτούς...
.
σας συνιστώ, δοκιμάστε το !
με ώριμους, φυσικά !
τη γλύκα την έχουν οι ώριμοι
.
.
.
.
.
.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Flan Parisien

.
Flan Parisien
.

. .
.
Παρισινό, παραδοσιακό γλύκισμα
.
το flan είναι στην ουσία μιά ψητή κρέμα,
το βρίσκεις παντού, στους φούρνους της γειτονιάς, στα ζαχαροπλαστεία

και φυσικά το φτιάχνουν στο σπίτι

. .
.
.
χρειαζόμαστε :

.
- 1 ζύμη σφολιάτας
- 1 lit. γάλα
- 125 gr. φρέσκια κρέμα γάλακτος
- 150 gr. ζάχαρη
- 4 αυγά
- 80 έως 100 gr. corn flour *
- 1 βανίλια
. . .
σε ταψί στρώνω λαδόκολλα και απλώνω πάνω 1 φύλο σφολιάτα.
την τρυπάω με πηρούνι.
.


.
κρατάω σε ένα μπωλ λίγο κρύο γάλα.
το υπόλοιπο γάλα, το βάζω σε κατσαρόλα μαζί με τη ζάχαρη, τη βανίλια και την κρέμα γάλακτος και τα ζεσταίνω
.

.
στο μπωλ με το κρύο γάλα ρίχνω το corn flour και το ανακατεύω πολύ καλά, να διαλυθεί
.
προσθέτω τα 4 αυγά και συνεχίζω να ανακατεύω, ως να γίνει λείος χυλός
.

.
μόλις το γάλα στην κατσαρόλα κοντεύει να πάρει βράση, ρίχνω μέσα λίγο - λίγο το κρύο μείγμα, ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, έως ότου πήξει η κρέμα
.

.
αδειάζω την κρέμα πάνω στη βάση και γυρίζω τις άκριες της σφολιάτας
.

.
ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 200', περίπου γιά 40'
.
όταν ψηθεί από πάνω, είναι έτοιμο και το βγάζω απ' το φούρνο
.

.
περιμένω να κρυώσει κι έπειτα πιάνω απ' τις άκρες τη λαδόκολλα και το βγάζω απ' το ταψί.
το flan τρώγεται όχι ζεστό
.

. .
* σημείωση : αντί γιά corn flour, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε 2 φακελλάκια κρέμα βανίλλιας . όλη η διαδικασία παραμένει η ίδια...
. . . .
.
.
καλήν επιτυχία
σας εύχομαι !
. . . . . . .




Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

λωτοί

.
photo ερασι τέχνης
.


.
οι λωτοί που έκοψα πάνω στη Ζήρεια είναι σκληροί σαν πέτρες... κοτρώνες !
τίποτα δε γίνονται αυτά τα φρούτα ;
κάπου διάβασα και τους έκλεισα μέσα σε μιά σακκούλα, να κάνουν παρέα με δυό τρία μηλαράκια γιά λίγες μέρες... έτσι, λέει, σιάχνουν και γίνονται βρώσιμοι !
τι μαγικό πάλι νάναι τούτο ;...
άντε να δούμε... θα ανοίξουμε τη σακκούλα τη Δευτέρα, να ιδούμε το αποτέλεσμα...
.
.
και μη ρωτήσεις γιατί τους έκοψα, αφού δεν ξέρω πώς να τους φτιάξω...
τροφοσυλλέκτης είμαι... ήσαν πάνω στο δέντρο ! με προκαλούσαν !

.
.
.
.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

μπισκότα βουτύρου !

.

μπισκότα που μοσχοβολάν βούτυρο !
.
θυμάται κανείς τις καραμέλλες βουτύρου ;
- τη γεύση και την ευωδιά της παιδικής, γλυκιάς μας αμαρτίας ! -
.
.
.

εκτέλεση Άσπα
.
photos ερασι τέχνης
.
.


1 πακέτο καλό βούτυρο (250 γραμ, ζωϊκό)
μιά πρέζα αλάτι
1/2 φλυτζάνι τσαγιού άχνη
2 βανίλιες
2 φλυτζάνια τσαγιού αλεύρι γιά όλες τις χρήσεις
μιά κουβερτούρα
.
.
.
χτυπάω πρώτα το βούτυρο με την άχνη, προσθέτω το αλάτι, τη βανίλια και το αλεύρι.
ζυμώνω


.
ανοίγω ένα φύλλο σε σχήμα δίσκου και το σκεπάζω με ζελατίνη.
το αφίνω γιά μιάν ώρα στο ψυγείο
.

.
στο μεταξύ, λυώνω κουβερτούρα στο * μπάνιο της Μαρίας ( smile), με λίγο βουτυράκι και λίγες κουταλιές νερό
* bain-marie
.

.
βγάζω τη ζύμη απ' το ψυγείο και ανοίγω ακόμα το φύλλο, όχι πολύ λεπτό
.

.

.

.
φτιάχνω μπισκότα με coupe pâte
.

.

.
τα αφίνω γιά 1/2 ώρα στο ψυγείο
.

.
ψήνω στους 180ο , γιά 8 - 10'
.
τα βουτάω (ολόκληρα ή μισά) στην κουβερτούρα που έχει κρυώσει
.

.
τέλεια ; !
.
.
.

.
.
τη συνταγή βρήκε η Άσπα εδώ :
http://www.eimaimama.gr/2011/10/ta-eukolotera-biskota-vouturo.html


καλήν επιτυχία !
.
.
.
.
.
.

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

γίγαντες στο φούρνο

.
γίγαντες πλακί
.
φωτογραφίες του φαγητού
ερασι τέχνης

.



.
Τα μονοκοτυλήδονα και τα δικοτυλήδονα
ανθίζανε στον κάμπο

.
Γ. Σ.


.
λιθογραφία - οι Ινδιάνοι φυτεύουν φασόλια
.





.
.
χρυσοθήρας
μαγειρεύων
φασιόλους















.
.
χειμώνα - καλοκαίρι, θαυμάσιο Ελληνικό μαγείρεμα !
το καλοκαιράκι γίγαντες (ή φάβα) με ούζο στην άκρη της θάλασσας.
το χειμώνα, Τετάρτη και Παρασκευή - λέει η μαμά μου ...- στην Ελλάδα τρώμε όσπρια ή λαδερά.
.
γίγαντες στο φούρνο λοιπόν !
.
.
.
φασόλια, ειδικά γίγαντες, αγοράζουμε από κάποιαν αξιόπιστη μάρκα ή αν τους παίρνουμε χύμα , πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι είναι βραστεροί.
.
τους ξεπλένουμε και τους αφίνουμε αποβραδύς σε μιά λεκανίτσα με άφθονο νερό, να φουσκώσουν.
το πρωί τους στραγγίζουμε και τους βάζουμε να βράσουν στην κατσαρόλα, με νερό.
όταν οι γίγαντες βράσουν τουλάχιστον γιά ένα δεκάλεπτο ή τέταρτο, χύνουμε αυτό το πρώτο νερό, τους σουρώνουμε και τους αφίνουμε λίγο να περιμένουν στο σουρωτήρι.


.
ετοιμάζουμε τη ντομάτα, τη βάζουμε στην κατσαρόλα, ψιλοκόβουμε μέσα ένα ξερό κρεμμύδι, μιά σκελίδα σκόρδο, μιά πρέζα ζάχαρη, μπόλικο δυόσμο ξηρό ή χλωρό (ο δυόσμος - θεραπευτικό φυτό! -, εκτός από την ανάλαφρη γεύση, έχει ιδιαίτερα ευεργετικά αποτελέσματα στην πέψη), νερό, λάδι, αλατοπίπερο και βάζουμε να βράσει η σάλτσα.
μόλις αρχίσει να παίρνει βράση, ρίχνουμε μέσα και τους γίγαντες (δεν τους ρίχνουμε σε κρύο νερό, γιατί σφίγγουν).
ακόμα, προσέχουμε η κατσαρόλα να έχει μέσα αρκετό νερό.
.

.
βράζουμε έτσι τους γίγαντες, ως να μαλακώσουν, σε χύτρα ταχύτητας ή με υπομονή σιγά - σιγά, σε απλή κατσαρόλα.
.
όταν το φαγητό γίνει, το ρίχνουμε μέσα σε ένα ταψί.
αν θέλουμε προσθέτουμε μέσα μιά καυτερή πιπεριά.
επίσης, αν θέλουμε, μπορούμε να βάλουμε μέσα στο ταψί και χωριάτικο λουκάνικο.
προσέχουμε ακόμα, να έχει πολύ υγρό.
.

.
τους ψήνουμε περίπου μιάν ώρα στους 200 ', ως να ροδίσουν.
φροντίζουμε να μην πιούν όλο το ζουμάκι και ξεραθούν.
.

.
να μην ξεχνάτε πάντα, να πίνουμε με το φαγητό ένα ποτήρι κόκκινο κρασάκι.
.
.
.
.

.
.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου «Η εθνική μας φασουλάδα»


Η έκφραση, «η φασουλάδα είναι το φαΐ τής φτωχολογιάς», αποτελεί απαράδεκτη προχειρολογία. Στην πραγματικότητα, τα φασόλια ήταν χωρισμένα, βάσει μιας καθαρώς ταξικής ιεραρχίας. Τα «μπαρμπούνια» (και δη «μπαρμπούνια με αγριογούρουνο») τα τρώγανε οι λεφτάδες. Τα κοινά φασόλια, ήτανε για τον λαό· τα «γυφτοφάσουλα» (γνωστά κι ως «μαυρομάτικα») τ’ αγόραζε η φτωχολογιά, ενώ η εσχάτην πλεμπάγια ξέπεφτε στην περίφημη «εβρέικη φασουλάδα»...

Ο Νίκος Καρούζος πάντα με γοήτευε με την ποίησή του και με το λέγειν του. Τον παρακολουθούσα στις ταβέρνες, όπου άρχιζε την μυσταγωγία της νύχτας με μια καυτή φασολάδα. Ο Καρούζος είναι ένας σοφός που, όχι μόνο ζει με ελληνικό τρόπο, αλλά γνωρίζει γιατί ζει με ελληνικό τρόπο. Ο Ηλίας ο Παπαδημητρακόπουλος φρονεί ότι, ο ύπουλος και ακήρυχτος πόλεμος τών Νεοελλήνων κατά τής Ελλάδος είναι καταστρεπτικός πόλεμος στην μακροχρόνια ιστορία τής χώρας. Η χώρα μας μαστίζεται από μια πολιτιστική κρίση. Η χώρα μπαίνει, τώρα, στην χειρότερη φάση αυτής τής κρίσης. Ο λαός (που δεν είναι διόλου αγνός και αθώος) ευθύνεται εν μέρει για την κρίση. Το μεγαλύτερο ποσοστό τής ευθύνης το έχει και το κατέχει το Κράτος, όπως εκφράζεται από τους σάπιους πολιτικάντηδες…
.
..................................................................
Η φασουλάδα, μοιάζει κάποιο γελοίο θέμα προς μελέτη. Αλλά, μέσα απ’ το ασήμαντο βγάζεις το σημαντικό και μέσα στο γελοίο βρίσκεις το σοβαρό. Αποδίδω τεράστια σημασία στην φευγαλέα λεπτομέρεια... Σέβομαι τούς Ιταλούς (τούς θεωρώ σαν τον πιο πολιτισμένο λαό) για τον μεθοδικό τρόπο συντήρησης τών μνημείων τους -και γιατί δεν κομπάζουν γι’ αυτά τα μνημεία. Μα αγαπώ τούς Ιταλούς περισσότερο, για τις φασουλάδες που κάνουν. Η φασουλάδα, ευδοκιμεί στην Ιταλία, από την εποχή τών ευζωιστών Ετρούσκων. Οι Νεοέλληνες, κλώτσησαν την τυρόπιτα, για να υιοθετήσουν την πίτσα, όπως παράτησαν το ρακί για ν’ αρχίσουν το ουίσκι (που μέχρι το ’60 τούς βρόμαγε σαν κοριός). Οι Ιταλοί δεν απαρνήθηκαν την φασουλάδα. Αμφιβάλλω αν η φασουλάδα διδάσκεται στις σχολές μαγείρων τού Ε.Ο.Τ...
.
.
.
.


αυτά, ωραίοι μου !