μακαρόνια φούρνου , στο πήλινο

μακαρόνια φούρνου στο πήλινο !

photos

ερασι τέχνης

αυτό εδώ είναι ένα φαγητό "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" !

εξηγούμαι :
όταν είμασταν νεαρά παιδιά και πάντοτε με ελάχιστες δραχμές στην τσέπη μας, τον ελεύθερο απ' τα διαβάσματα χρόνο μας, μεσημέρια ή απογεύματα, συχνάζαμε κατά παρέες σε ένα μαγαζί *, όπου μιά από τις σπεσιαλιτέ του ήταν αυτή που θα περιγράψω εδώ.

μακαρόνια πέννες ή ριγκατόνι (κοντό πάντως μακαρόνι, με τρύπα στη μέση), μαζί με αρακά, ζαμπόν, τυριά και αυγό σφιχτό, ψημένα στον φούρνο, μέσα σε πήλινα τσουκαλάκια.


έχω προσπαθήσει και ξαναέστησα αυτό το φαγητό. δεν είναι και δύσκολο...


πώς το φτιάχνουμε :

βράζουμε πρώτα μερικά σφιχτά αυγά .
όταν τα αυγά βράσουν τα κόβουμε στα τέσσερα, τα ραντίζουμε με ξύδι γιά να σπάσει η μυρωδιά, τα αλατοπιπερώνουμε και τα αφίνουμε γιά λίγο στην άκρη.
η αναλογία είναι ότι σε κάθε τσουκαλάκι θα βάλουμε 3 κομμάτια (τεταρτιμόρια) του σφιχτού αυγού.

κατόπιν βράζουμε τον αρακά al dente, τον σουρώνουμε και τον αφίνουμε κι αυτόν γιά λίγο στην άκρη.
στο μισό κιλό μακαρόνια, σας προτείνω και μισό κιλό αρακά.

ψιλοκόβουμε το ζαμπόν.

σε άφθονο αλατισμένο νερό βράζουμε τα ζυμαρικά, τα στραγγίζουμε και τους βάζουμε βούτυρο ή λίγο ελαιόλαδο.

στην κατσαρόλα με τα ζυμαρικά προσθέτουμε κατόπιν τριμμένο τυρί της αρεσκείας μας, τον αρακά και το ζαμπόν.
τα ανακατεύουμε καλά.


βουτυρώνουμε τα πήλινα τσουκαλάκια.
στον πάτο τους, ραντίζουμε λίγο τριμμένο τυρί.
μοιράζουμε και ακουμπάμε στον πάτο τα κομμάτια του σφιχτού αυγού.
από πάνω ρίχνουμε το μείγμα - μακαρόνια, αρακάς, τυρί, ζαμπόν.
δεν ξανα ανακατεύουμε.
τελειώνουμε με τριμμένο τυρί από πάνω

γιά να τα ψήσουμε υπάρχουν δύο τρόποι :
ή τα κλείνουμε αεροστεγώς γύρω - γύρω με αλουμινόχαρτο (γιά να μην ξεραθούν στο ψήσιμο)
ή τα ραντίζουμε με κρέμα γάλακτος, ώστε να ψηθούν με κάποιο υγρό.
επειδή τα υλικά είναι ήδη ψημένα, δεν χρειάζονται πάρα πολλήν ώρα, στον φούρνο, στους 200', ίσα να σμίξουν τα υλικά και να ξεροψηθεί η επιφάνεια.

 

αυτό ήταν

και σας εύχομαι καλήν επιτυχία !

* το μαγαζί αυτό,
ήταν το self service του Φλόκα,
στα Χαυτεία, από την οδό Πανεπιστημίου μπαίνοντας στην Εμμανουήλ  Μπενάκη, δεξιά, εκεί ακριβώς όπου σήμερα υπάρχει βιβλιοπωλείο.
ήταν ένα από τα πρώτα self service της Αθήνας, όπου μαζεύονταν φοιτητοπαρέες κυρίως αλλά και εργαζόμενοι κι άλλος κόσμος...


... είναι μιά θλίψη να βλέπεις σήμερα πόσα κλειστά κτίρια ρημάζουν πιά στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου, πόσα κλειστά καταστήματα και ιστορικές  επιχειρήσεις, που ανθούσαν επί χρόνια !

και σκέφτομαι ξάφνου, ότι είναι ένα άλλο πράγμα η έρημος - και η γοητεία της ερήμου (!)
κι ένα εντελώς άλλο, άγριο πράγμα η ερημιά, η ασχήμια της ερμιάς, που τσάκισε ξαφνικά το κέντρο της Αθήνας (και όχι μόνο...)

αυτά γιά τις παρεϊστικες 

Αθηναϊκές μνήμες φαγητού... !