Σταφύλι II.
.
.
.Πήρα σταφύλι φράουλα, όσο μεγαλύτερες ρόγες βρήκα, γύρω στα δυό κιλά.
Αυτό, χρειάζεται οπωσδήποτε ξεκουκούτσιασμα !
Το ξεκουκούτσιασμα γίνεται παραδοσιακά με φουρκέτα και δεν γνωρίζω να υπάρχει άλλο, ειδικό εργαλείο γι αυτή τη δουλειά ...
.
εγώ υπομονή γιά τέτοιο "κέντημα" δεν έχω, μήτε έχω ξανακάνει κάτι τέτοιο ...
φώναξα λοιπόν τη μαμά μου, η οποία διαθέτει τη χρειαζούμενη υπομονή και εμπειρία.
.
στην παρακάτω φωτό, βλέπουμε επί το έργον, πώς κάνει το ξεκουκούτσιασμα με φουρκέτα.
- ευχαριστώ, μάνα !-.
.
.
μιά - μιά καθαρισμένες οι ρόγες
.
παίρνω το καθαρό τους βάρος, 1.500 gr.
ενάμιση κιλό καθαρή ρόγα.
.
.
ξεκουκουτσιάζοντας, έσταζε μες στο ταψάκι το ζουμάκι τους. το μάζεψα, είναι 1 ποτήρι
.
.
το ρίχνω στην κατσαρόλα, προσθέτω και άλλο 1/2 ποτήρι νερό, σύνολο ενάμιση ποτήρι υγρό.
.
βάζω στην κατσαρόλα και 1 kgr ζάχαρη, 2 βανίλλιες, ανακατεύω καλά και αφίνω να βράσει και να δέσει κάπως το σιρόπι.
.
.
προσθέτω τις ρόγες, φρέσκα φυλλαράκια αμπαρόριζα, αν χρειαστεί ξαφρίζω λίγο κι αφίνω σε δυνατή φωτιά.
.
.
το σταφύλι δεν χρειάστηκε πολλήν ώρα γιά να δέσει...
τα τελευταία λεπτά έστιψα μέσα και μισό λεμόνι.
αποστείρωσα στο φούρνο τα βαζάκια, άφισα το γλυκό να δέσει, η γεύση δεν καραμέλιασε, το σταφύλι κράτησε τη μυρωδιά και τη γεύση του.
μόλις έγινε το γλυκό το έβαλα στα ζεστά βαζάκια, τα εσφιξα καλά, τα γύρισα ανάποδα και τα άφισα ολημερίς να κρυώσουν σιγά - σιγά.
.
.
αυτό είναι το σταφύλι γλυκό κουταλιού φράουλα !
.
.
.photos
ερασι τέχνης
uva fragola !
.Πήρα σταφύλι φράουλα, όσο μεγαλύτερες ρόγες βρήκα, γύρω στα δυό κιλά.
Αυτό, χρειάζεται οπωσδήποτε ξεκουκούτσιασμα !
Το ξεκουκούτσιασμα γίνεται παραδοσιακά με φουρκέτα και δεν γνωρίζω να υπάρχει άλλο, ειδικό εργαλείο γι αυτή τη δουλειά ...
.
εγώ υπομονή γιά τέτοιο "κέντημα" δεν έχω, μήτε έχω ξανακάνει κάτι τέτοιο ...
φώναξα λοιπόν τη μαμά μου, η οποία διαθέτει τη χρειαζούμενη υπομονή και εμπειρία.
.
στην παρακάτω φωτό, βλέπουμε επί το έργον, πώς κάνει το ξεκουκούτσιασμα με φουρκέτα.
- ευχαριστώ, μάνα !-.
.
"Ξερουμε πως ο ισκιος μας, θα μεινει
………….
πανου στην ποδια της μητερας, που καθαριζει φρεσκα "σταφυλάκια",
στη δροσερη αυλοπορτα"
από το
ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ
ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ
.
μιά - μιά καθαρισμένες οι ρόγες
.
παίρνω το καθαρό τους βάρος, 1.500 gr.
ενάμιση κιλό καθαρή ρόγα.
.
.
ξεκουκουτσιάζοντας, έσταζε μες στο ταψάκι το ζουμάκι τους. το μάζεψα, είναι 1 ποτήρι
.
.
το ρίχνω στην κατσαρόλα, προσθέτω και άλλο 1/2 ποτήρι νερό, σύνολο ενάμιση ποτήρι υγρό.
.
βάζω στην κατσαρόλα και 1 kgr ζάχαρη, 2 βανίλλιες, ανακατεύω καλά και αφίνω να βράσει και να δέσει κάπως το σιρόπι.
.
.
προσθέτω τις ρόγες, φρέσκα φυλλαράκια αμπαρόριζα, αν χρειαστεί ξαφρίζω λίγο κι αφίνω σε δυνατή φωτιά.
.
.
το σταφύλι δεν χρειάστηκε πολλήν ώρα γιά να δέσει...
τα τελευταία λεπτά έστιψα μέσα και μισό λεμόνι.
αποστείρωσα στο φούρνο τα βαζάκια, άφισα το γλυκό να δέσει, η γεύση δεν καραμέλιασε, το σταφύλι κράτησε τη μυρωδιά και τη γεύση του.
μόλις έγινε το γλυκό το έβαλα στα ζεστά βαζάκια, τα εσφιξα καλά, τα γύρισα ανάποδα και τα άφισα ολημερίς να κρυώσουν σιγά - σιγά.
.
.
αυτό είναι το σταφύλι γλυκό κουταλιού φράουλα !
.
.
αν το φτιάξετε,
σας εύχομαι
ΚΑΛΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !
.
.
.
.
.
.
.
σας εύχομαι
ΚΑΛΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !
.
.
.
.
.
.
.
Καλημέρα "quartier libre" και καλώς σε βρήκα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ προσεγμένο και καλαίσθητο το blog σου.
Σήμερα σε ανακάλυψα και κόβω βόλτες αρκετή ώρα στις αναρτήσεις σου.
Λοιπόν αυτό το γλυκό είναι το αγαπημένο μου, αλλά το έχω μόνο σαν μακρινή ανάμνηση στο μυαλό μου.
Ο παππούς μου είχε ένα μικρό αμπέλι λίγο έξω απ το χωριό, με πολλές ποικιλίες σταφυλιών. Οι φράουλες ήταν τα αγαπημένα μου και η γιαγιά μου έφτιαχνε κάθε χρόνο γλυκό με φοβερή γεύση και άρωμα.
Μου τα θύμισες και τα δυο σήμερα.
Να είσαι καλά.
θα τα λέμε :)
Πάω τώρα να σε προσθέσω στα αγαπημένα μου (ΜΕ GUSTO & ΜΕΡΑΚΙ!)
Όποιος βιάζεται τι κάνει;;έγραψα το σχόλιο το πρωί αλλά ξέχασα ότι έχεις και τη λεκτική επαλήθευση οπότε πάει!!ας το ξαναγράψω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε πρόλαβες κιόλας τη φράουλα εγώ φέτος με την ανακαίνιση και τις διακοπές έχασα πολλά φρούτα και τώρα πρέπει να είμαι σε εγρήγορση.
Βέβαια αν θυμάμαι καλά κάπου είναι μες το χαμό ένα μικρό βαζάκι φράουλας από πρόπερσι.
Ευτυχώς η φράουλα είναι μπροστά μας.
Πολλά φιλιά και λες να γίνουμε αγρότισσες;;;
@
ΑπάντησηΔιαγραφήΞανθούλα,
έχω αρχίσει να τη σοβαρεύω τη σκέψη...
μη φανταστείς βέβαια γιά πολλά,
με φτάνει ένας λαχανόκηπος με ζαρζαβάτια
και πολλά οπωροφόρα δέντρα...
και φυσικά όλων των λογιών τις τριανταφυλλιές,
χρυσάνθεμα και ντάλιες το φθινόπωρο
γιασεμί, αγιόκλημα, δεντρολίβανο
και τέλος πάντων, ωραίο είναι να ονειρεύεται ο άνθρωπος,
ε, Ξανθούλα ;
κι αφού δεν έχω την τύχη
νάχω κάπου ένα πατρικό χωριό,
λέω πως τα περίχωρα - τα Μεσόγεια, οι εξοχές της Αθήνας δεν είναι και κακή λύση...
λέμε τώρα...
:)
@
ΑπάντησηΔιαγραφήgvarvakis,
σε ευχαριστώ πολύ γιά τις καλές σου κουβέντες :)
παρότι είμαι παλιά στα blogs,
εντελώς "νεούλι" όμως σε μαγειρικές δημοσιεύσεις...
είχα αυτές τις μέρες κι εγώ εντοπίσει το ιστολόγιό σου, από αυτή σου τη δημοσίευση :
"Φοκάτσια γλυκιά με φράουλα σταφύλι" !
εύγε :)
είναι ωραίο σχεδόν κάθε αυθεντικό και παραδοσιακό !
δε λέμε όμως όχι και σε τρελούς νεωτερισμούς !
όσον αφορά δε στη "φράουλα"
- όπως βλέπεις - αν δεν έκανε την ουσιαστική δουλειά η μαμά μου, δεν θα μπορούσα φυσικά να φτιάξω το γλυκό...
χαίρομαι που είσαι εδώ.
όποτε θες, να τα λέμε :)
Υ.Γ.
πολύ μου αρέσει εκείνο το
"οινομαγειρείον" !
:)
Καλως σε βρήκα! Είμαι η Ερη και είμαι καλα (λέμε τώρα)! Και εγώ σημερα σε ανακάλυψα απο τις λαχανίδες και λαχανάκια Βρυξελλών της Ξανθής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω να κάνω μια βολτίτσα, ελπίζω να τα λέμε συχνά,
φιλιά!
@
ΑπάντησηΔιαγραφήCaptain Cook,
καλώς, πολύ καλώς όρισες !
πούθε έρχεσαι ;
από Καναδά ή Ελλάδα ;
εκείνο το "Greek to me...", καταπληκτική σύλληψη!
ας μάθουν κάτι όμορφο και γιά μας,
όπως δηλαδή η Μεσογειακή (ξεχασμένη?) διατροφή μας
ας μάθουν κάτι καλό γιά μας, πέρα απ' αυτά που τους σερβίρει καθημερνά η τηλεόραση...
μπράβο σου !
σε φιλώ.
@
ΑπάντησηΔιαγραφήCaptain Cook,
κι εκείνο το... πώς το γράφεις ;
"Παγωτό καιμάκι μέσα σε φωλιές τραγανού καταϊφιού, λουσμένο με σιρόπι απο γλυκόξινο θεϊκό βύσσινο"
:)
τι είν' τούτα ρε παιδιά ; !
λέω, το πρωτάκι εγώ ...
@
ΑπάντησηΔιαγραφήgvarvakis,
όλα καλά
αλλά εκείνο το Χ- αδιαιρέτου
με τσάκισε, λέμε...
Καλημέρα!!αχ ένα μικρό κομμάτι γης κοντινό θα ήταν μια ευλογία αλλά οι καιροί δύσκολοι και το χωριό 300 και κάτι χιλιόμετρα μακριά!!εκτός κι αν πάμε εκεί μόνιμα που κι αυτό είναι λιγουλάκι δύσκολο το σπίτι πέραν των 100 χρόνων η ηλικία του το εφάπαξ το δικό μου (λέμε τώρα) άφαντο έως χαμένο και οι νεώτεροι σε αμφιβολία εργασίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον ας ονειρευόμαστε ας αναπολούμε τα παλιά κι ότι μπορούμε ας το προσπαθούμε!!
Πολλά φιλιά.
@
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι σπουδαίο, Ξανθούλα,
να ονειρεύεται ο άνθρωπος !
δεν μπορώ να ζήσω δίχως όνειρα,
δηλώνω η ονειροπαρμένη εγώ...
έλα όμως, που είμαστε και άνθρωποι της δράσης...
τέλος, θα δούμε...
:)
Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το ξεκουκούτσιασμα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα καλαμάκι του καφέ αφού το κόψετε λοξά στην κάτω άκρη. Επίσης να το κόψετε λίγο σε μήκος για να είναι πιο εύχρηστο. Καλή επιτυχία.
5 χρόνια μετά την αρχική ανάρτηση,
ΑπάντησηΔιαγραφήσας ευχαριστώ αληθινά που περάσατε κι αφίσατε κάτι τόσο χρήσιμο !
(που εγώ το βλέπω έναν χρόνο μετά !)
εφέτος, μάλλον θα το φτιάξω με καλαμάκια, όπως λέτε !
: )