Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

ντοματάκια τουρσί



ντοματάκια τουρσί

photos ερασι τέχνης



φίλοι γείτονες, μου έδωσαν μικρούτσικα ντοματάκια, που έχουν φυτέψει στις γλάστρες τους !
τα θαύμασα ! τα μύρισα ! τα δοκίμασα ! τα βρήκα εκπληκτικά !
μου άρεσε τόσο αυτή η μικρή κατακόκκινη μπαλλίτσα, που φυτρώνει σε γλάστρα χωρίς λιπάσματα και φάρμακα κι έχει αληθινή γεύση ντομάτας ! έτσι, σκέφτηκα πολύ, τι να την κάνω γιά να την αξιοποιήσω καλύτερα...

έψαξα διάφορες συνταγές...
βρήκα δυό συνταγές γιά τάρτες με ντοματάκι, που μου φάνηκαν καλές, το ξανασκέφτηκα, ε, κάθε άνθρωπος έχει τις παραξενιές του, εμένα μιά από τις παραξενιές μου είναι, ότι όταν κάτι μου αρέσει δεν θέλω να το χαλάσω ή να το τελειώσω... η τάρτα είναι μιά μαγειριά, και πάει τελείωσε... πώς να κρατήσω τα ντοματάκια , ώστε να μπορούμε να τα απολαμβάνουμε σιγά - σιγά κι όχι μιά κι έξω ; !

έψαξα γιά τουρσί ! 

βρήκα μιά βασική συνταγή, που μου φάνηκε πως με βολεύει, 


και ιδού :

ζύγισα τα ντοματάκια μου και ήσαν μισό κιλό, ίσα που χωράνε σε δυό μέτρια βαζάκια.
τα έπλυνα και τα στέγνωσα πάνω σε πετσέτα.






έβαλα τα βάζα στους 100' στο φούρνο, να αποστειρωθούν.
στο μεταξύ, σε κατσαρόλι έβαλα 2 κούπες νερό, 1/2 κούπα ξύδι και μιά κουταλιά της σούπας χοντρό, θαλασσινό αλάτι. μόλις αυτό έβρασε 3' - 4' έκλεισα τη φωτιά.
έβγαλα τα βάζα απ' το φούρνο, πήρα μιά οδοντογλυφίδα, έκανα σε κάθε ντοματάκι 3 - 4 τσιμπήματα με την οδοντογλυφίδα και το έβαζα μέσα στο βάζο.
όταν τα βάζα γεμίσανε (και οι ντομάτες τελείωσαν) έβαλα μέσα 1 σκελίδα σκόρδο, λίγους κόκκους μαύρο πιπέρι και λίγο χοντρό αλάτι.




με την κουτάλα της σούπας πήρα το υγρό που έβρασα και γέμισα ως πάνω τα βαζάκια.
τα έκλεισα σφιχτά, τα τούμπαρα μαλακά μερικές φορές γιά να ανακατωθούν τα υλικά, και τα άφισα όρθια  στον πάγκο να κρυώσουν.
σε λίγες ώρες θα τα αποθηκεύσω στο ψυγείο.

θαρρώ, παρασκευάσαμε ωραίες μπουκιές, συνοδευτικές ούζου !







καλήν επιτυχία,
σε ό, τι φτιάχνετε !














3 σχόλια:

  1. Α!!!!!αυτό θα το φτιάξω όταν βρω βέβαια τα κατάλληλα ντοματάκια. Προσπάθησα με γλάστρα πριν 2 χρόνια αλλά τζίφος η βεράντα μου δεν είναι η κατάλληλα.
    Πολλές καλημέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @
    Ξανθούλα,
    αλήθεια, δε νιώθω πάντα καλά...

    εδώ ο κόσμος χάνεται,
    υπάρχουν μέρες που "δεν έχουμε μία",
    κι εγώ το μαναβάκι συνεχίζω να μιλάω γιά μικρά ντοματάκια,
    γιά κεράσια και γιά κορόμηλα...

    στ' αλήθεια δε νιώθω καλά !

    από την άλλη,
    σκέφτομαι πως αν πέσουμε όλοι μας σε μαζική κατάθλιψη και σταματήσουμε τις δραστηριότητές μας,
    τότε θά ναι μάλλον ακόμα χειρότερα...

    ας μην αφίσουμε, λέω,
    να μας σπάσουν όλωσδιόλου το ηθικό...

    δεν ξέρω τι άλλο να πω...


    στέλνω πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή