Κουλούρια Θεσσαλονίκης
photos ερασι τέχνης
βρήκα μιά καλή συνταγή γιά τα
Κουλούρια Θεσσαλονίκης
σε αυτό το αγαπητό blog : eri captain cook
τα έφτιαξα
όσοι γεύτηκαν, είπαν πως είναι πραγματικά καλά !
μου θυμίζουν τα κουλούρια Θεσσαλονίκης που είχε το κυλικείο του σχολείου, σαν είμαστε μαθήτριες.
περιμέναμε με τις μπλέ ποδιές και τα γιακαδάκια, στη σειρά, στο μεγάλο διάλειμμα των 12, γιά να πάρουμε αυτό το κουλουράκι με μιά φλοίδα τυρί κεφαλίσιο.
κατόπιν φοιτητές, συνήθως στην οδό Ιπποκράτους, λίγο πιό κάτω από την Πανεπιστημιακή λέσχη, ο κουλουράς πουλούσε ζεστά, τραγανιστά κουλούρια.
τα έφτιαξα λοιπόν...
καλήν επιτυχία
αν τα φτιάξετε !
Καλέ κρύψε κάτι μπλε ποδιές κλπ δεν τα προλάβαμε εμείς;;χαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν εγώ αυτά δεν τα θέλω γιατί δεν μου αρέσει το σουσάμι που μπαίνει στα δόντια μου.
Το από πάνω όμως για τα προσεχώς θα το περιμένω.
Φιλάκια
@
ΑπάντησηΔιαγραφήέχουμε πέσει από το ένα άκρο στο άλλο, Ξανθούλα...
από την μεγάλη καταπίεση που είχαμε εμείς, ως μαθητές,
- υποχρεωτική κορδέλα στα μαλλιά !
ή
τιμωρία αν μιά μέρα δε φορούσες ποδιά ! -
(στην Αθήνα αυτά ! και δεν ξέρω τι βάσανα τραβούσαν τα παιδιά στην επαρχία...)
ξαφνικά η κοινωνία μας
αποφάσισε ότι είναι ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ μέτρο, λέει, η στολή στο σχολείο (!),
ότι πρέπει οι μαθητές να πηγαίνουν σχολείο
με Signé ΣΥΝΟΛΑΚΙΑ (!)
και στις μαθητικές παρελάσεις με τα βρακάκια έξω !
σε όλα, μα σε όλα τα θέματα, κοινωνία ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΗ έχουμε καταντήσει...
και Ξανθούλα,
εσείς είσαστε μικροί.
εγώ είμαι παλιά και τα πρόλαβα !
ΝΑΙ.
:)
Πολύ ωραία. Φαίνονται με το μάτι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοφάγωτα!!
@
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είσαι καλά, Κόκκινο μηλαράκι :)
έπεσαν πάνω τα σπουργίτια
και δεν άφισαν ψίχουλο...
Όταν βρεθούμε από κοντά θα σου διηγηθώ μαθητικές ιστορίες επαρχίας κι άλλα πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
@
ΑπάντησηΔιαγραφήο συνάδελφός μου ο Φώτης μου διηγείται καμιά φορά φοβερά πράγματα γιά το σχολείο...
τη δεκαετία μετά τον πόλεμο
πήγαιναν, λέει, σχολείο απάνω στα ψηλά βουνά, μες τα χιόνια, ξυπόλητοι (τα παπούτσια τα φύλαγε η μάνα τους γιά τις γιορτές!) και πεινασμένοι.
μιά φορά
ο δάσκαλός τους, είχε την ιδέα να φυτέψει στην αυλή του σχολείου ΦΡΑΟΥΛΕΣ !
εμείς, λέει ο Φώτης, πεινάγαμε και τρέχαν τα σάλια μας με τις φράουλες !
τις κλέψαμε λοιπόν και τις φάγαμε !
ακόμα θυμάμαι το ξύλο...
απ' το ξύλο που μας έδωσαν, λέει, μας μελάνιασαν οι πατούσες...
εντάξει, Ξανθούλα,
είπαμε - απ' τη μιά υπερβολή και ζωώδη κατάσταση,
πέσαμε τώρα στην άλλη...
Υπέροχα φαίνονται κ εμέν αέτσι μου αρέσουν σχετικά λεπτά και τραγανά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την αναφορά στο blog, αν θέλετε μπορείτε να βάλετε κανονικά την συνταγή, δεν υπάρχει πρόβλημα, αφου τα φτιάξατε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες αναμνήσεις!
@
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλά, Eri :)