το κέϊκ !

κέϊκ 

από σπίτι !

photos ερασι τέχνης

στον κάδο του μίξερ * βάζουμε

250 γραμ. μαργαρίνη (ένα κουτάκι βούτυρο), 2 κούπες του τσαγιού ζάχαρη  και τα χτυπάμε καλά να ενωθούν.

Όταν αυτά τα δυό αφρατέψουν κι ενώ το μίξερ συνεχίζει να δουλεύει, αρχίζουμε και ρίχνουμε μέσα ένα - ένα 4 αυγά.

Προσθέτουμε μιά βανίλλια κι αν θέλουμε ξύσμα από πορτοκάλι ή από πορτοκαλολέμονο.

Ακολουθεί ένα πακέτο (500 γραμ.) αλεύρι - που φουσκώνει μόνο του (φαρίν απ) - και 250 γραμ. γάλα. Αντί γιά γάλα, μπορούμε να βάλουμε την ίδια ποσότητα χυμό από πορτοκάλι (1 και 1/4 κούπα του τσαγιού) ή ακόμα μπορούμε να βάλουμε έναν κεσέ γιαούρτι. 

Ρίχνουμε εναλλάξ, μιά το αλεύρι, μιά το γάλα ή το πορτοκάλι, ως να τελειώσουν τα υλικά.

Η ζύμη του κέϊκ πρέπει να είναι ένας παχύρευστος χυλός.

Ζεσταίνουμε το φούρνο στους 200'. 

Έχουμε βουτυρώσει καλά μία αντικολλητική φόρμα ή δύο μικρότερες και τις έχουμε καλά  ραντίσει με αλεύρι.

Ρίχνουμε μέσα τη ζύμη και φουρνίζουμε περίπου γιά μιάν ώρα - και πάντως, δεν ανοίγουμε το φούρνο πριν περάσει τουλάχιστον μισή ώρα, γιά να μην πέσει το κέϊκ.  

Γιά να βεβαιωθούμε ότι το κέϊκ εχει ψηθεί σωστά, μπήγουμε μέσα τη μύτη ενός μαχαιριού, που πρέπει να το τραβήξουμε πίσω στεγνό.

*  το κέικ γίνεται ακριβώς το ίδιο, αν το χτυπήσουμε με το χέρι μας σε μιά λεκανίτσα, αντί γιά μίξερ.

* αν το θέλουμε marbré; δηλαδή με "νερά" σοκολάτας, όπως είναι τα"νερά" του μάρμαρου, κρατάμε σ' ένα φλυτζάνι ελάχιστη ζύμη, ρίχνουμε μέσα 3-4 κουταλιές κακάο, ανακατεύουμε καλά ως να διαλυθούν οι σβώλοι, την ρίχνουμε κι αυτή μέσα στη φόρμα και με ένα μαχαίρι ανακατεύουμε φέρνοντας κύκλους τη ζύμη.

καλήν επιτυχία

σας εύχομαι !

ιμάμ μπαϊλντί

imambayildi

 ή

το πώς "λιποθύμησε ο Ιμάμης" !

photos ερασι τέχνης

Storytelling

 υπάρχουν διάφορες ιστορίες να λέγονται γιά το Τουρκικής προέλευσης φαγητό, 

που τελικά μέσα στα χρόνια έχει πολιτογραφηθεί φαγητό αγαπημένο Βαλκάνιο.

μιά νέα γυναίκα που επαντρεύτηκε έναν γηραιό ιμάμη , το ελαιόλαδο λέει ήταν η προίκα της , έφτιαξε στον ιμάμη το φαγητό και ο ιμάμης λιποθύμησε...

φυσικά, δεν ξέρουμε ακριβώς τους λόγους της λιγοθυμιάς του ιμάμη...

- ήταν μήπως η νέα γυναίκα ;

- ήταν το εξαιρετικό φαγητό ;

- ήταν που η γυναίκα ξόδεψε το λάδι της προίκας της γι αυτό το φαγητό ; 

μιά άλλη πάλι ιστορία λέει, ότι  

ένας ιμάμης που είχε το βράδυ καλεσμένους, αγόρασε μελιτζάνες, ντομάτες, κρεμμύδια, σκόρδο και μαϊντανό - ό, τι βρήκε στο παζάρι-, τα πήγε στη γυναίκα του και της είπε να σκεφτεί και να φτιάξει γιά τους ξένους του ένα καλό πιάτο.

εκείνο που εμείς γνωρίζουμε, είναι μονάχα το τελικό αποτέλεσμα, ότι ο ιμάμης δηλαδή λιγοθύμισε...

μάλλον από το εξαιρετικό φαγητό !

θυμάμαι ακόμα κάτι που ειπώθηκε διά στόματος συγγραφέως Γιάννη Ξανθούλη, όταν προλόγιζε το βιβλίο του "Κωνσταντινούπολη των ασεβών μου φόβων"

"η γιαγιά μου στην Κωνσταντινούπολη, είπε, είχε μόνιμα στημένο στο σπίτι μας φεστιβάλ μελιτζάνας" !  

με τούτα λοιπόν και με κείνα, εμείς ας πορευτούμε γιά το ιμάμ ! 

πρώτα παίρνουμε τις μελιτζάνες, καθαρίζουμε απ' έξω αρκετή από τη φλούδα τους, τις χαράζουμε στη μέση κατά μήκος, χωρίς να τις χωρίσουμε εντελώς και τις ρίχνουμε να ξεπικρίσουν μέσα σε αλατόνερο.

.

στο μεταξύ καθαρίζουμε μερικά ξερά κρεμμύδια,
λίγες πατάτες,
λίγες σκελίδες σκόρδο,
πλένουμε μερικές ώριμες ντομάτες
κι ένα ματσάκι μαϊντανό.

στραγγίζουμε καλά τις μελιτζάνες και τις βάζουμε να τηγανιστούν σε τηγάνι με λάδι.

τις γυρίζουμε σιγά σιγά απ' όλες τις μεριές, επιμένοντας από την πλευρά που τις έχουμε χαράξει. 

όταν βγάλουμε από το τηγάνι τις μελιτζάνες, τις βάζουμε ανοιχτές στο ταψάκι που θα τις ψήσουμε.
χοντροκόβουμε τις πατάτες, όπως του ψητού, τις τηγανίζουμε στο ίδιο λάδι κι έπειτα τις βάζουμε κι αυτές στο ταψάκι, γύρω στις μελιτζάνες.

χοντροκόβουμε τα κρεμμύδια και τα τηγανίζουμε πάντα στο ίδιο λάδι.

όταν τα κρεμμύδια ψηθούν λίγο, ψιλοκόβουμε μέσα τις ώριμες ντομάτες και το σκόρδο , ρίχνουμε μιά πρέζα ζάχαρη, αλάτι, πιπέρι κι αφίνουμε να μαραθούν.

όταν γίνουν οι ντομάτες, ψιλοκόβουμε μέσα το ματσάκι το μαϊντανό, το γυρίζουμε λίγο και σβήνουμε τη φωτιά.

με κουτάλι παίρνουμε τη γέμιση από το τηγάνι και την απλώνουμε πάνω στις ανοιχτές μελιτζάνες .

τη γέμιση που θα περισσέψει τη ρίχνουμε όλη από πάνω.
βάζουμε το ταψί στο φούρνο και ψήνουμε στους 200' γιά 40' ή 50'.

όταν το φαγητό είναι σχεδόν έτοιμο, τραβάμε το ταψί από το φούρνο και βάζουμε από ένα κομμάτι φέτα πάνω σε κάθε μελιτζάνα.*
φουρνίζουμε πάλι, σβήνουμε τη φωτιά κι αφίνουμε μέσα το φαγητό λίγην ώρα, ώστε με τη ζέστη να λιώσει και να ψηθεί το τυρί.

αυτό είναι το ιμάμ μπαϊλντί,

ένα όχι ιδιαίτερα ελαφρύ φαγητό,

αλλά πάντως πολύ γευστικό,
πολύ αγαπητό,

με μιά γλυκάδα

καλοκαιρινή !

* η προσθήκη της φέτας δεν είναι απαραίτητη στο φαγητό, μα θαρρώ το κάνει ακόμα καλύτερο !

ό, τι κι αν φτιάχνετε στη ζωή,

εύχομαι καλές επιτυχίες 

να έχετε !

αμπελοφάσουλα με σκορδαλιά

Αμπελοφάσουλα με Σκορδαλιά !

photo ερασι τέχνης

Αν φτιάξετε τη σκορδαλιά ελαφριά, γίνεται ένα ελαφρύ, καλοκαιρινό, δροσερό, περίφημο Ελληνικό πιάτο!

Θαρρώ, είναι ένα πιάτο γιά μερακλήδες της γεύσης, που ξέρουν να εκτιμούν την απλή, αυθεντική τροφή.

Η εποχή είναι γιά τα αμπελοφάσουλα.
Τα αγοράζουμε φρέσκα, με το χέρι μας κόβουμε τις δυό άκριές τους, τα πλένουμε καλά και τα ρίχνουμε σε αλατισμένο νερό που βράζει, να μην παραβράσουν και λιώσουν.
5' - 10' λεπτά φτάνουν, ως να "στέκουν" λίγο τραγανά.

Τα σουρώνουμε, τα ρίχνουμε σε μιά σαλατιέρα και τα αρτίζουμε με καλό ελαιόλαδο και απλό ξύδι.


Η σκορδαλιά τώρα !
Η σκορδαλιά είναι μεγάλη υπόθεση... Γιά κάποιους, το να φτιάξεις σκορδαλιά, είναι σαν μιά μικρή  ιεροτελεστία !
Ο πατέρας μου έφτιαχνε τη σκορδαλιά μόνος του, στο γουδί, χτυπώντας γιά ώρα μουσκεμένο ψωμί με λάδι και σκόρδο.
Αλλού, αντί γιά ψωμί την φτιάχνουν με πατάτα.
Στας Σέρρας τη σκορδαλιά την φτιάχνουν με καρύδια.
Οι Γάλλοι φτιάχνουν ένα είδος σκορδαλιάς, την περίφημη  "aïoli", που την έχουν περί πολλού !

 Εγώ τη σκορδαλιά την φτιάχνω πάρα πολύ ελαφριά. Ίσα που να έχει τη γεύση του σκόρδου...
Δεν αντέχει το στομάχι μας γιά πάρα πάνω...

Στον κάδο του μίξερ βάζω μόνο μία σκελίδα σκόρδο, λίγο ελαιόλαδο και ξύδι. Ανοίγω γιά λίγα λεπτά στο δυνατό.
Στο μεταξύ, καθαρίζω και βράζω πατάτες σε αλατισμένο νερό. Μόλις οι πατάτες βράσουν τις σουρώνω και τις ρίχνω κι αυτές στον κάδο με το σκόρδο. Όταν το μίγμα λιώσει εντελώς  και γίνει σαν πουρές, το δοκιμάζω γιά αλάτι και γιά ξύδι. Αν κάτι χρειαστεί, το προσθέτω.

Η σκορδαλιά συνοδεύει περίφημα τα αμπελοφάσουλα, αλλά και παντζάρια, μπακαλιάρο κ.τ.λ.

Φυσικά, όποιος θέλει (και αντέχει !) μπορεί να βάλει πολύ περισσότερο σκόρδο...

σας εύχομαι 

καλήν επιτυχία

σε ό, τι φτιάχνετε !

γαύρος στο φούρνο

.

γαύρος στο φούρνο

.

photo ερασι τέχνης

καλοκαιρινό φαγάκι

.

.

το γαυράκι  είναι ένα ψάρι που καθαρίζεται εύκολα.
μπορούμε φυσικά να του αφαιρέσουμε μόνο το κεφάλι και το εντεράκι, μα εγώ προτιμώ να βγάζω όλη τη ραχοκοκκαλιά. ειδικά αν πρόκειται να φαν μικρά παιδιά, καλύτερα να το καθαρίσουμε εντελώς απ' τ' αγκάθια.

με το αριστερό χέρι κρατάμε το ψαράκι. με το δεξί πιάνουμε από πίσω το κεφάλι και το αφαιρούμε τραβώντας το μπροστά. έτσι βγαίνουν τα σπλάχνα και ανοίγει το ψάρι στα δύο. με το δάχτυλό μας αφαιρούμε και τη ραχοκοκκαλιά.
το ψάρι έχει φιλεταριστεί.

το ρίχνουμε σ' ένα σουρωτήρι και το πλένουμε.

το στρώνουμε σ' ένα ταψάκι.
κόβουμε μέσα ένα ξερό κρεμμύδι, μιά σκελίδα σκόρδο, ψιλοκόβουμε μιά φρέσκια ντομάτα, αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε ρίγανη, ελαιόλαδο κι ανακατεύουμε απαλά με τα χέρια μας.
μερικοί ψιλοκόβουν μέσα και μαϊδανό...
τέλος, βάζουμε μέσα (από τις άκριες του ταψιού) και μισό ποτήρι νερό.

ψήνουμε στο 200', τουλάχιστον γιά μισή ώρα ως 40' ή ως να δούμε ότι ροδίζει το φαγάκι μας.

το ψάρι του φτωχού - εμού του ιδίου - 

Ελληνικό, καλοκαιρινό, εύκολο και πεντανόστιμο !

καλήν επιτυχία σας εύχομαι !

αρνάκι λεμονάτο στην κατσαρόλα

.

λεμονάτο αρνάκι, ψητό κατσαρόλας

.

photos ερασι τέχνης

.

.

.

παίρνουμε αρνάκι κομμένο σε κομμάτια, καλύτερα χεράκι, γιατί το μπούτι είναι πιό σφιχτό.

.

πλένουμε το κρέας και το στεγνώνουμε.

βάζουμε στην κατσαρόλα ελαιόλαδο και πριν κάψει πολύ το λάδι ρίχνουμε μέσα τα κομμάτια το αρνάκι και τα τσιγαρίζουμε καλά, απ' όλες τις μεριές.

.

.

.

όταν το κρέας τσιγαριστεί, χοντροκόβουμε μέσα ένα ξερό κρεμμύδι, ψιλοκόβουμε μιά σκελίδα σκόρδο, ψιλοκόβουμε μιά φρέσκια ντομάτα, αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε ρίγανη

.

.

.

ανακατεύουμε,  σκεπάζουμε καλά την κατσαρόλα (να μη βγαίνει από πουθενά ο ατμός) και χαμηλώνουμε τη φωτιά στο ελάχιστο (ίσα να σιγοβράζει το φαγητό, στο 1)

.

.

.

το φαγάκι αυτό, όπως είναι καλά σκεπασμένο και σε φωτιά πολύ χαμηλή, αφίνει δικά του υγρά και ψήνεται μονάχο του σιγά - σιγά, χωρίς να προσθέσουμε καθόλου νερό.

.

στη μία ώρα ανοίγουμε και το κοιτάζουμε.

χρειάζεται μιάμιση έως δύο ώρες γιά να γίνει σωστό και να δέσει τη σάλτσα του.

προς το τέλος στίβουμε μέσα ένα ολόκληρο λεμόνι, κουνάμε την κατσαρόλα γιά να πάει παντού και σβήνουμε τη φωτιά .

.

.

το σερβίρουμε με πατατούλες τηγανιτές ή ζυμαρικό ή ρύζι

.

.

.

καλήν επιτυχία σας εύχομαι,

ό, τι κι αν φτιάχνετε !

.

.

.

.

.

δύο κίτρινα φρούτα ! μούσμουλα και βερίκοκα

.

Μαρμελάδα

.

2 κίτρινα φρούτα !

.

μούσμουλα και βερίκοκα !

.

.

photos ερασι τέχνης

 

.

.

ήρθε πάλι η εποχή που τα δέντρα γέμισαν με τον κίτρινο καρπό τους.

οι βερικοκιές είναι φορτωμένες με φρούτα που σιγά - σιγά ωριμάζουν.

και οι μουσμουλιές στους κήπους, επίσης.

στο απέναντι χτήμα, ακριβώς μπροστά από το σπίτι μας, η μουσμουλιά είναι γεμάτη κι ο καρπός της σαπίζει και πέφτει χάμω.

στο απέναντι χτήμα, ακριβώς πίσω από το σπίτι μας, μιά άλλη μουσμουλιά γεμάτη ρίχνει κι αυτή χάμω τα φρούτα.

τα βλέπω απ' το μπαλκόνι και με στενοχωρεί...

πόσο αδιάφοροι έχουμε γίνει, πόσο ψευτοσνόμπ, πόσο ανάξιοι είμαστε και πόσο πολύ έχουμε αλλοτριωθεί !

κανένας ένοικος δεν βλέπει τα φρούτα να χάνονται ; !

κανένας άνθρωπος δεν τα προσέχει ; ! κανείς δε νοιάζεται ;

τέλος, ας κοιτάζω εγώ καλύτερα τη δουλειά μου...

.

πήγα στον μανάβη κι αγόρασα μερικά ωραία μούσμουλα (γιατί φυσικά ντράπηκα να μπω στα ξένα περβόλια να μαζεύω...)

.

.

.

τα χάραξα στη μέση, έβγαλα τα κουκουτσάκια τους, αφαίρεσα όπου είχαν μικροχτυπήματα και τα έκοψα σε κομμάτια, όπως είναι με τη φλούδα.

αποφάσισα να τα ταιριάξω με τα ωραία μου βερίκοκα - μαζεμένα ένα  ένα απ' τη βερικοκκιά - και να τα φτιάξω μαρμελάδα

.

.

.

τη συνταγή γιά  τη

μαρμελάδα βερίκοκο

την έχω δώσει εδώ, μα τώρα λέω να σμίξουμε τα  2 κίτρινα φρούτα !

.

καθάρισα λοιπόν και τα βερίκοκα απ' το κουκούτσι τους,

κι έβαλα μαζί μούσμουλα και βαρίκοκα στον κάδο του μπλέντερ. 

 .

.

τα φρούτα πολτοποιήθηκαν μαζί.

τα ζύγισα κι ο πολτός ήταν 2 κιλά.

τα έριξα στην κατσαρόλα με 1 ποτήρι νερό (έβαλα νερό γιατί ο πολτός ήταν πηχτός και φοβήθηκα μην πιάσει...) , έριξα και 1,5 κιλό ζάχαρη και μιά βανίλια.

.

.

άφισα τη μαρμελάδα στο 3 ίσα ως να αρχίσει να βράζει
κι έπειτα την έδεσα σε μέτρια φωτιά (στο 2), ανακατεύοντας διαρκώς με ξύλινη κουτάλα.
όταν είδα πως είναι σχεδόν έτοιμη, έστιψα μέσα ένα ζουμερό λεμόνι, έδωσα ακόμα μιά βράση και την κατέβασα.

.

είχα αποστειρωμένα τα βαζάκια, τα γέμισα προσεκτικά, τα έκλεισα σφιχτά και τα γύρισα ανάποδα να κρυώσουν, ως το πρωί .
voilà !
η μαρμελάδα 2 κίτρινα φρούτα , πιστέψτε με, έγινε θαυμάσια !

.

.

.

καλήν επιτυχία σας εύχομαι

γιά ό, τι φτιάχνετε ! 

.

.

.

.

* ζήτημα ορθο-γραφίας :

 παιδιά σαν είμαστε, το βερύκοκο μάθαμε να το γράφουμε έτσι !

με Υ ψιλόν κι ένα κάππα.

το κάππα επίσης, το γράφαμε με 2 πί !

τώρα που οι σοφοί μας την ορθογραφία την έχουνε κάνει σαλάτα, και μάλιστα άνοστη σαλάτα,

αληθινά δεν ξέρω πώς να γράψω το βερύκοκο-βερίκοκο-βερίκοκκο.

το συναντώ εδώ κι εκεί, με όλους τους τρόπους γραμμένο...

.

.

.

.

.

cheesecake

.

cheesecake

.

.

κατεξοχήν Αμερικάνικο γλυκό είναι !

θα έλεγε κάποιος, δίχως να το συλλογιστεί και πολύ...

κι όμως...

το γλυκό που έγινε παγκοσμίως γνωστό κι αγαπητό, ως Αμερικάνικο cheeasecake,

υπάρχει από πάντοτε, σε διάφορες εκδοχές, ντόπιο, στα νησιά μας του Αιγαίου !

.

η βασική ιδέα είναι, γλυκό, που φτιάχνεται από ζύμη και φρέσκο λευκό τυρί,

όπου στην Ελλάδα, ανάλογα με την περιοχή, του προσθέτουν μέλι ή ζάχαρη ή μαστίχα ή έντονο λεμόνι ή σύκο  κ.τ.λ.

οι επισκέπτες, το έχουμε βρει και το απολαύσαμε στα νησιά,σε διάφορα μικρά πάντα σχήματα, ζεστό ή σε φυσική θερμοκρασία, μυρωδάτο, περισσότερο ή λιγότερο γλυκό,  να ακούει στο όνομα :

καλτσούνια, λυχναράκια, μελιτίνια,τούρτες ,ταρτάκια, και βέβαια θα υπάρχουν κι άλλες ονομασίες που δεν γνωρίζω... 

.

.

θα δοθεί η ευκαιρία να φτιάξουμε τα παραδοσιακά γλυκάκια μας...

ας δούμε τώρα πώς γίνεται το κλασσικό cheesecake.

χρειαζόμαστε γι αυτό :

.

.

2 πακέτα μπισκότα digestive *

1 κουτί (250 γραμ.) βιτάμ

8 κ.σ. ζάχαρη

λίγη κρέμα γάλακτος

μισό λεμόνι

1 κουτί ζαχαρούχο γάλα

2 - 3 βανίλλιες

1 μεγάλο κουτί Φιλαδέλφεια ή φρέσκο τυρί - κρέμα *

.

.

.

τρίβω στο μίξερ (ή με τα χέρια μου) 2 πακέτα μπισκότα digestive και τα ενώνω με 8 κουταλιές ζάχαρη και με το κουτί το βιτάμ, να γίνουν ένα σώμα.

στρώνω αυτή τη βάση τάρτας σε πυρίμαχο σκεύος και τη βάζω στο ψυγείο, να σφίξει.

.

στο μίξερ ανακατεύω σιγά - σιγά 1/4 του φλυτζανιού κρέμα γάλακτος με λίγες σταγόνες λεμόνι,

προσθέτω 1 κουτί ζαχαρούχο,

τις βανίλλιες,

τέλος το τυρί.

Χτυπάω καλά να αφρατέψει το μίγμα.

Το χύνω πάνω στη βάση και το βάζω στο ψυγείο ως να δέσει *

 Πριν το σερβίρω το στολίζω με (σπιτικό)  γλυκό βύσσινο *

.

.

.

.

.

* αν δεν θέλετε digestive, μπορείτε να βάλετε μπισκότα petit beurre

* μπορείτε να βάλετε και άλλο ελαφρύ, μαλακό τυρί κρέμα

* κανονικά, το γλυκό "σφίγγει" και είναι σωστό γιά σερβίρισμα την επόμενη μέρα, αφού δηλαδή μείνει μιά μέρα στο ψυγείο. 

αν το σερβίρουμε τη μέρα που το φτιάξαμε, απλά θα είναι πιό ντωτό...

* το βύσσινο του ταιριάζει γιατί έχει μιάν υπόξινη γεύση.

πολλοί φορτώνουν την επιφάνεια του cheesecake και το κάνουν κατακόκκινο. θαρρώ ότι έχει καλύτερη και πιό ελαφριά γεύση, αν απλά το ραντίσουμε με λίγο σιρόπι και το στολίσουμε με λίγα  κομματάκια απ' το βύσσινο. 

.

.

.

.

καλήν επιτυχία σας εύχομαι !

.

.

.

.

.