Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

το εύκολο σουφλέ

σουφλέ παιδικό !
photos
ερασι τέχνης

σας στέλνω το πιό εύκολο και γρήγορο σουφλέ,
καλοκαιράκι που είναι, τα παιδιά στο σπίτι, άνθρωποι στις βεράντες, 
ξαφνικά κάποιοι ζητάν φαγητό και δεν έχουμε κάτι πρόχειρο, γρήγορο κι ωραίο !

εύκολο σουφλέ, λοιπόν, δοκιμασμένο,αξιοπρεπής λύση της στιγμής, 
με τις φέτες τυρί και ζαμπόν που έχουμε στο ψυγείο, ψωμί του τόστ, ό, τι βούτυρο υπάρχει, αυγά και γάλα.

βουτυρώνουμε ένα κανονικό pyrex του φούρνου μας.
στρώνουμε όμορφα πάνω μιά στρώση φέτες ψωμί του τοστ.
έχουμε λιώσει βούτυρο και με ένα κουτάλι ρίχνουμε λίγο βουτυράκι πάνω στο ψωμί.
στρώνουμε από πάνω φέτες κασέρι ή ό, τι μαλακό τυρί έχουμε.
από πάνω φέτες ζαμπόν.
πάλι φέτες ψωμί του τοστ, 
βουτυράκι, 
ζαμπόν, 
πάνω - πάνω τυρί.

χτυπάμε με το πηρούνι σε λεκανίτσα 4 αυγά, λίγο πιπέρι και 1 κιλό γάλα.
με την κουτάλα της σούπας το ρίχνουμε σιγά - σιγά πάνω απ' το τυρί.
ραντίζουμε από πάνω βούτυρο
και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200', περίπου 3/4 (δεν ανοίγουμε τον φούρνο πριν περάσει μισή ώρα, γιατί θα "πέσει" το σουφλέ).
το βγάζουμε από τον φούρνο όταν έχει καλά ψηθεί, φουσκώσει και ροδοκοκκινίσει 







το αφίνουμε γιά λίγο να τραβήξει καλά τα υγρά, κόβουμε σε τετράγωνα και σερβίρουμε.


να είστε πάντα καλά !

 





Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

γιαουρτόπιτα σιροπιαστή

αφράτη γιαουρτόπιτα !
photos 
ερασι τέχνης

1 φλυτζάνι του τσαγιού βούτυρο 
1,5 φλυτζάνι του τσαγιού ζάχαρη
4 αυγά
1 γιαούρτι κανονικό μέγεθος
μιά πρέζα αλάτι
μιά πρέζα κανέλα (προαιρετικά)
1 κ.γλ.σόδα
1 βανίλια
ξύσμα από πορτοκάλι και λεμόνι
3 κ.γλ. μπέικιν
3 φλυτζάνια του τσαγιού αλεύρι

προαιρετικά, μερικά ολόκληρα, ασπρισμένα αμύγδαλα .


γιά το σιρόπι

2 φλυτζάνια ζάχαρη
3 φλυτζάνια νερό
τη φλούδα από 1 λεμόνι ακέρωτο


η γιαουρτόπιτα, γίνεται με δυό τρόπους.
αλλού την φτιάχνουν ως γλύκισμα  στεγνό - όπως τα κέϊκ
κι αλλού ως γλύκισμα σιροπιαστό.
και στις δύο περιπτώσεις όμως, η γιαουρτόπιτα πρέπει να είναι φουσκωτή και αφράτη.


φτιάχνουμε πρώτα το σιρόπι, γιά να κρυώνει, μέχρι να ψηθεί το γλυκό.

βράζουμε την ζάχαρη με το νερό και την φλούδα του λεμονιού, μόλις γιά τρία - τέσσερα λεπτά (να μην πήξει), 
κατεβάζουμε το σιρόπι από την φωτιά
και το αφίνουμε έξω να κρυώσει.


στον κάδο του μίξερ (αν δεν έχουμε μίξερ, γίνεται και με το χέρι) χτυπάμε καλά το βούτυρο με την ζάχαρη.
ρίχνουμε 1 - 1 τα αυγά,
το ξύσμα από τα λεμονοπορτόκαλα,
την βανίλια, το αλάτι, την κανέλα, την σόδα,
ρίχνουμε μέσα το γιαούρτι
και το αλεύρι με το μπέϊκιν.

όταν ανακατευθούν καλά τα υλικά βουτυρώνουμε ένα pyrex, ρίχνουμε μέσα τον χυλό (που είναι κάπως  πηχτός), αν θέλουμε μπήγουμε στην επιφάνεια ολόκληρα αμύγδαλα
και ψήνουμε το γλυκό στους 180' ή 200', τουλάχιστον γιά 40'.
στα 40' βυθίζουμε μέσα ένα μαχαίρι. όταν το γλυκό είναι ψημένο, το μαχαίρι βγαίνει καθαρό.

μόλις το κατεβάσουμε το χωρίζουμε σε κομμάτια.
με την κουτάλα της σούπας παίρνουμε σιρόπι και το ρίχνουμε μαλακά πάνω στην επιφάνεια της γιαουρτόπιτας (το σιρόπι έχει αρκετά κρυώσει, ενώ το γλυκό καίει).
αφού ρίξουμε πάνω όλο το σιρόπι , σκεπάζουμε με ελαφριά βαμβακερή πετσέτα και το αφίνουμε λίγες ώρες να τραβήξει και να κρυώσει.






εύχομαι καλό
σε ό, τι κάνετε !









Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

ντοματόρυζο


Ελληνικό και Μεσογειακό ντοματόρυζο !
photos
ερασι τέχνης



σπουδαίο φαγάκι !

με αυθεντικές πρώτες ύλες,
ρύζι
κρεμμύδι
σκόρδο
ελαιόλαδο
ντομάτα
νερό
αλατοπίπερο
τριμμένο τυρί
και το μυρωδικό που θέλουμε, ένα φύλλο δάφνης ή θυμάρι ή αν έχουμε στη γλάστρα μας φρέσκο βασιλικό ή δυόσμο.

αυτά και τίποτε άλλο, όπως γιά παράδειγμα λαρδί ή λουκάνικο ή πιπεριές κ.τ.λ.
μόνο, σκέτο ρύζι με ντομάτα.

φτωχικό, παραδοσιακό, νόστιμο Ελληνικό ντοματόρυζο και απανταχού της Μεσογείου. 


 
στην κατσαρόλα ψιλοκόβουμε ένα ξερό κρεμμύδι, ρίχνουμε ελαιόλαδο και το γυρίζουμε.
όταν γυαλίσει το κρεμμύδι ρίχνουμε την ποσότητα ρυζιού που θέλουμε και το τσιγαρίζουμε, ανακατεύοντας μαζί με το κρεμμύδι. - επειδή το τελικό πιάτο δεν πρέπει να είναι σπυρωτό, αλλά το ρύζι να είναι μαλακό και ντωτό (χυλωμένο) μέσα στο πιάτο, χρησιμοποιούμε καλύτερα ρύζι όχι σπυρωτό -.

όταν γυαλίσει και το ρύζι, ανακατεύοντας συνέχεια ψιλοκόβουμε μέσα μιά - δυό σκελίδες σκόρδο.


ρίχνουμε τριμμένη ντομάτα - η ποσότητα της ντομάτας εξαρτάται από το πόσο κόκκινο θέλουμε το ντοματόρυζο, αν μας αρέσει πολύ κόκκινο, χρειάζεται να βάλουμε και ντομάτα κουτάκι ή πελτέ -, ρίχνουμε και μιά πρέζα ζάχαρη κι αλατοπιπερώνουμε.


ανακατεύουμε διαρκώς με ξύλινη κουτάλα (όπως στο ρυζότο),
ρίχνουμε μέσα το μυρωδικό που θέλουμε - αν βάλουμε φρέσκο βασιλικό ή δυόσμο, τα ψιλοκόβουμε με το χέρι -


προσθέτουμε νεράκι


ως να βράσει και να χυλώσει το ρύζι.



σερβίρουμε αμέσως, ρίχνοντας από πάνω τριμμένη γραβιέρα και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.



 καλήν απόλαυση
αν το φτιάξετε !

 




Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

σπαγέτι με τόνο

σπαγέτι με τόνο
photos ερασιτέχνης


σπαγέτι πάντα καλόδεχτο, μαγειρεμένο με κόκκινη σάλτσα τόνου.
αρκεί να προσέξουμε μιά μικρή λεπτομέρεια σε αυτό το φαγητό και γίνεται ελαφρύ , χωρίς να μυρίζει διόλου ψαρίλα.

βράζουμε τα μακαρόνια να μείνουν al dente, ρίχνουμε μέσα στην κατσαρόλα λίγο κρύο νερό απ' την βρύση, τα σουρώνουμε, τα  ξαναβάζουμε στην κατσαρόλα και τους ρίχνουμε λίγο ωμό ελαιόλαδο.

φτιάχνουμε μιά σάλτσα ντομάτας.
βάζουμε στο κατσαρόλι λίγο ελαιόλαδο, ψιλοκόβουμε μέσα ένα ξερό κρεμμύδι και μιά - δυό σκελίδες σκόρδο.
τα γυρίζουμε λίγο, προσθέτουμε την ντομάτα , μιά πρέζα ζάχαρη, αλατοπίπερο κι αν θέλουμε λίγη ρίγανη (αν θέλουμε, μπορούμε επίσης να ψιλοκόψουμε μέσα μαϊντανό ή φυλλαράκια φρέσκου βασιλικού - τον βασιλικό τον κόβουμε με το χέρι - καλύτερα όχι με μαχαίρι).
αφίνουμε λίγην ώρα να βράσει και να δέσει μιά κανονική σάλτσα ντομάτας.

στο μεταξύ ανοίγουμε τα κουτάκια του τόνου (γιά ένα πακέτο σπαγέτι του μισού κιλού χρειαζόμαστε 3 κανονικές κονσέρβες τόνο) , ρίχνουμε τον τόνο στο σουρωτήρι γιά να φύγουν τα υγρά του και με ένα πηρούνι τον ξεχωρίζουμε σε μικρά κομματάκια, χωρίς να τον λιώσουμε.

η συνταγή αυτή θέλει μιά προσοχή σε τούτο :
γιά να γίνει ελαφρύ το φαγητό και να μην μας μυρίζει το ψάρι, ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΝΟ ΝΑ ΒΡΑΣΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ.

όταν η σάλτσα ντομάτας είναι έτοιμη, σβήνουμε την φωτιά, τότε ρίχνουμε μέσα τον τόνο, ανακατεύουμε ελαφρά , σκεπάζουμε την κατσαρόλα κι αφίνουμε να σμίξουν τα υλικά γιά λίγα λεπτά.

αυτό είναι !

σπαγέτι με τόνο σε κόκκινη σάλτσα.




* υποστηρίζω πάντα , ότι τα ζυμαρικά χρειάζονται τριμμένο τυρί, ακόμα και όταν η συνταγή έχει θαλασσινά ή ψαρικά...




εύχομαι
 καλό γιά όλους !







Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

η γαριδοσαλάτα της μαμάς


η γαριδοσαλάτα της μαμάς μας

- Eighties ! -

photos ερασι τέχνης

τα χρόνια της δεκαετίας του ΄80, οι μάνες μας συνήθιζαν να φτιάχνουν αυτήν την γαριδοσαλάτα.
η συνταγή, ασφαλώς και δεν απαγορεύτηκε (!), τις επόμενες δεκαετίες...
ίσως όμως ... εξέπεσαν οι μόδες, τι να πω ;

παρ' όλ' αυτά, πρόκειται γιά μιά μικρή, εξαιρετική σαλάτα, εύκολη να γίνει, αν έχουμε ένα πακέτο γαρίδες (στις μέρες μας, δεν συζητώ γιά... φρέσκες γαρίδες !) 


πώς την φτιάχνουμε :

ανοίγουμε το πακέτο τις (βρασμένες) γαρίδες και τις ρίχνουμε σε ένα μεγάλο σουρωτήρι, να ξεπαγώσουν.
όταν ξεπαγώσουν τελείως και στραγγίξουν όλα τα νερά, τις βάζουμε σε ένα μπωλ, τις ραντίζουμε με ουίσκυ και τις αφίνουμε να τραβήξουν μέσα στο ουίσκυ, ως να ετοιμάσουμε τα υπόλοιπα υλικά.

βράζουμε μερικά σφιχτά αυγά, κατόπιν τα καθαρίζουμε, τα κόβουμε σε ροδέλλες ή σε τέταρτα, τα αλατοπιπερώνουμε και τα ραντίζουμε με λίγο ξύδι.

καθαρίζουμε και πλένουμε ένα μαρούλι.
το κόβουμε ψιλό - ψιλό πάνω στη σανίδα μας , το αλατίζουμε, το βάζουμε μέσα σε ένα μπωλ και το ανακατεύουμε με ελάχιστο λάδι και ξύδι.

ψιλοκόβουμε άνιθο και φρέσκα κρεμμυδάκια και τα ανακατεύουμε καλά με το μαρούλι. 

ετοιμάζουμε μία σάλτσα με μαγιονέζα, λίγη κέτσαπ (γιά να πάρει χρώμα) και προαιρετικά (δεν είναι απαραίτητο) μπορούμε να βάλουμε μέσα και λίγο στραγγιστό γιαούρτι. 

βγάζουμε τις γαρίδες απ' το ουίσκυ (τις σουρώνουμε στο σουρωτήρι, ώστε να μην έχουν υγρά)


την σαλάτα αυτή, την στρώνουμε κανονικά σε ψηλά ποτήρια ή πάντως σε ατομικά ποτήρια με πόδι.
φυσικά, μπορούμε να την στρώσουμε και σε ατομικά μπωλάκια ή σε μία γυάλινη σαλατιέρα.


βάζουμε κάτω - κάτω στο ποτήρι μιά κουταλιά από την sauce, 
βάζουμε από πάνω μιά χουφτίτσα μαρούλι με τα κρεμμυδάκια και τον άνιθο,
από πάνω λίγες γαρίδες,
από πάνω τις ροδέλλες σφιχτό αυγό,
πάλι μιά χουφτίτσα μαρούλι,
πάλι λίγες γαρίδες,
από πάνω sauce
και τέλος, πάνω - πάνω στολίζουμε με δυό, τρεις γαρίδες.  

αυτό είναι !


της μαμάς την γαριδοσαλάτα - Eighties -  μπορούμε να την προσφέρουμε ως δροσερό ορεκτικό ή ως κεντρική σαλάτα ή, φυσικά (γιατί όχι ;) και ως απλό γεύμα.






εύχομαι γιά όλους το καλό !











Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Γεμιστό φιλέτο γαλοπούλας

φιλέτο γαλοπούλας γεμιστό

photos ερασι τέχνης



η γνώση μου, που έχει να κάνει με τις γαλοπούλες, αφορά αρχικά στον δρόμο του σπιτιού μας.
ο δρόμος που περνάει μπροστά απ' το σπίτι μας, όταν είμασταν παιδιά, ήταν χωμάτινος.
δεν ξέρω ακριβώς ποιάν εποχή, υπολογίζω όμως ότι θα πρέπει να ήταν από το τέλος του καλοκαιριού και μετά, που ένα κοπάδι γαλόπουλα περνούσε τακτικά στον δρόμο, μπροστά απ' το σπίτι μας.
ο βοσκός ερχόταν πίσω κρατώντας ένα καλάμι, οδηγούσε το κοπάδι του και κάθε φορά που μιά γαλοπούλα έκανε να ξεστρατίσει δεξιά ή αριστερά, ο βοσκός την έσπρωχνε με το καλάμι και την ξανάβαζε μες στο κοπάδι.
οι άνθρωποι, που και που έβγαιναν στις αυλόθυρές τους, διάλεγαν το γαλόπουλο που τους άρεσε, το παζάρευαν  και το έπαιρναν στο σπίτι τους να το μεγαλώσουν ως τα Χριστούγεννα ή ως την Πρωτοχρονιά.
εμείς τα παιδιά, παρακολουθούσαμε αυτές τις ιστορίες, σκαρφαλωμένα πάνω στους κορμούς απ' τις φιστικές, αθέατα μέσα απ' τα κλαριά.
έχω ακόμα στα αυτιά μου τα ατέλειωτα γλου, γλου, γλου και στα μάτια μου την τρεχάλα των κοπαδιών.

οι γαλοπούλες, ως τροφή, δεν είναι το αγαπημένο μου, γιά να πω την αλήθεια..
μήτε τα κοτόπουλα, μήτε τα πτηνά, γενικότερα.
είναι όμως υγιεινά, έχουν χαμηλά λιπαρά και αν μαγειρευτούν καλά, φαίνεται πως είναι καλή τροφή.

έχω από παλιά, μιά συνταγή του φίλου μου του Λεωνίδα, γιά φιλέτο γαλοπούλας ψημένο με δεντρολίβανο και σερβιρισμένο με μαρμελάδα μήλου - δεντρολίβανου, που πρέπει κι αυτήν να την φτιάξουμε...
είναι μιά καλή συνταγή, αν αποφασίσει κανείς, ότι παράλληλα με την γαλοπούλα θα φτιάξει και την μαρμελάδα - ζελέ του μήλου (η παρασκευή αυτής της μαρμελάδας παίρνει περίπου 2 μέρες).

τις προάλλες, δοκίμασα κι έφτιαξα ένα γεμιστό φιλέτο γαλοπούλας - από το στήθος θα ήταν, γιατί  ζύγιζε περίπου 1 κιλό -
έγινε καλό, γι αυτό έχω στον νου μου να πειραματιστώ και με άλλους τρόπους.

σας περιγράφω πώς έφτιαξα το γεμιστό φιλέτο γαλοπούλας :

έβαλα πάνω στον πάγκο το φιλέτο (που ήταν μεγαλούτσικο) και με ένα κοφτερό μαχαίρι το άνοιξα στα πλάγια, από την αριστερή και την δεξιά μεριά, όχι μέχρι κάτω το μαχαίρι, γιά να μείνει το φιλέτο  μονοκόμματο και γιά να μην ξεχωρίσουν τα κομμάτια.
έγινε έτσι ένα σχεδόν επίπεδο, κομμάτι κρέας , πλατύ περίπου σαν σνίτσελ.
φυσικά, αν δεν μπορούμε να το κόψουμε εμείς, το δίνουμε να μας το ανοίξει ο χασάπης.



το αλατοπιπερώνουμε, μπρος - πίσω. 
την πλευρά που έχουμε μπροστά μας, την αλείφουμε με μιά καλή στρώση δυνατή μουστάρδα.
πάνω από την μουστάρδα αλείφουμε μιά παχειά στρώση μαρμελάδα. εγώ έβαλα σπιτική μαρμελάδα λεμόνι, γιά να πάρει η γαλοπούλα λίγο το γλυκόξινο, όμως νομίζω, μπορούμε να βάλουμε εκτός από εσπεριδοειδή και όποιαν άλλη μαρμελάδα μας αρέσει.



στο μήκος του φιλέτου ξάπλωσα δυό καθαρισμένα καρότα, δυό ολόκληρα φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοέκοψα πάνω δυό σκελίδες σκόρδο, μαϊντανό, και άρχισα να τυλίγω σφιχτά τη γαλοπούλα στο μήκος, όπως ένα ρολό.


την ράντισα με ελαιόλαδο και την τύλιξα σφιχτά μέσα σε λαδόκολλα.


κατόπιν, την ξανατύλιξα σφιχτά σε αλουμινόχαρτο,


έβαλα σε ένα ταψί μερικά ποτήρια νερό,
τοποθέτησα μέσα καλά τυλιγμένη την γαλοπούλα και
έψησα στον φούρνο, στους 200', τουλάχιστον γιά μιάν ώρα.

όταν έγινε, άνοιξα με προσοχή το πακέτο και κράτησα σε ένα πιάτο το ζουμάκι που είχε μέσα η λαδόκολλα.



τοποθέτησα το ρολό πάνω σε ξύλο , έκοψα σε φέτες με το ηλεκτρικό μαχαίρι (ή με ένα κοφτερό μαχαίρι) και σέρβιρα , ρίχνοντας από πάνω λίγο απ' το ζουμάκι του.







εύχομαι να είναι καλό
ό, τι φτιάχνετε !




 
 

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

cordon bleu

cordon bleu


photos
ερασι τέχνης

πρόκειται γιά ένα εξαιρετικά γευστικό και καλό πιάτο!
ας μην μας ξεγελάει η  κάπως "εξεζητημένη" ονομασία του *... έχω την γνώμη, ότι η σπουδαιότητα αυτού του φαγητού μέσα στον χρόνο, καθώς και η διάδοσή του μέσα στις χώρες, οφείλεται στην απλότητα των υλικών καθώς και στην ευκολία της παρασκευής του.
αν δεν το φτιάχνετε δοκιμάστε το, είναι το αγαπημένο και των παιδιών. 
μπορούμε να φτιάξουμε το cordon bleu  κυρίως με φιλέτο κοτόπουλου ή γαλοπούλας ή με φιλέτο από μοσχάρι, εγώ όμως σας το προτείνω και με χοιρινά σνίτσελ.

ζητάμε από τον χασάπη να μας χτυπήσει λίγο το φιλέτο και να το ανοίξει, όπως ακριβώς ανοίγει και πλαταίνει τα σνίτσελ.

προετοιμασία :
σε ένα πιάτο χτυπάμε αυγά
σε άλλο πιάτο βάζουμε αλεύρι
και σε τρίτο πιάτο βάζουμε φρυγανιά (εγώ ανακατεύω την φρυγανιά μισό - μισό με λεπτό σιμιγδάλι).


στρώνουμε πάνω στον πάγκο μας το σνίτσελ,
το αλατοπιπερώνουμε,
βάζουμε πάνω σε όλη του την επιφάνεια μιά φέτα κίτρινο τυρί,
πάνω απ' το τυρί μιά φέτα ζαμπόν της αρεσκείας μας
και το διπλώνουμε στα δύο, όπως διπλώνουμε στα δύο, ας πούμε, μιά κόλλα χαρτί.
αυτό είναι όλο !


παίρνουμε στο χέρι μας αυτό το πακετάκι σφιχτά κλεισμένο,
το αλευρώνουμε πολύ καλά στο πιάτο με το αλεύρι (το αλεύρι να πάει παντού),
κρατώντας το σφιχτά κλεισμένο το βουτάμε καλά μέσα στα χτυπημένα αυγά
και τέλος το βουτάμε καλά στη φρυγανιά, όπως κάνουμε με τα σνίτσελ. 

μπορούμε να κάνουμε όλο αυτό από το πρωί, οπότε κρατάμε έτοιμα τα πακετάκια στο ψυγείο, ως την ώρα που θα τα τηγανίσουμε ή, φυσικά μπορούμε, φτιάχνοντάς τα να τα τηγανίσουμε αμέσως.

βάζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι λάδι (γι αυτό το τηγάνισμα προτιμώ το ηλιέλαιο).
κάποιοι τηγανίζουν το cordon bleu μέσα σε πολύ λάδι, όπως τους λουκουμάδες.
εγώ προτείνω λάδι σε κανονική ποσότητα - όχι πάρα πολύ...
βάζουμε πρώτα γιά 1 λεπτό σε δυνατή θερμοκρασία (στο 3) κι έπειτα χαμηλώνουμε την εστία στο 2 ή στο 1,5, γυρίζοντας προσεκτικά απ' όλες τις πλευρές, γιά αρκετά λεπτά, ώστε να ψηθούν καλά μέσα χωρίς να μαυρίσουν απ' έξω. 

τα βγάζουμε και τα ακουμπάμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας.



συνοδεύουμε με σαλάτα ή με πατατούλες.  

 

*η ονομασία cordon bleu μας παραπέμπει σε γαλλικό πιάτο, η καταγωγή όμως αυτού του φαγητού είναι Αυστριακή.
ούτως ή άλλως, η γευστική μου μνήμη, μου υπενθυμίζει, ότι το καλύτερο - μακράν... cordon bleu, δεν έχουμε γευτεί στην αυτοκρατορική Βιέννη, αλλά στο ήσυχο, Αυστριακό Graz.










να είναι καλό, ό, τι φτιάχνετε !