πράσινο νερατζάκι γλυκό κουταλιού, παραδοσιακό και σπιτικό

.

Νερατζάκι !

.

φωτογραφίες
Ερασι τέχνης

.
.


.

.

φτιάχνουμε νερατζάκι γλυκό, μαστοράτζες μου ;

.

ναι ; !
ωραία, εμπρός, πάρτε τα εργαλεία !

.
.

τώρα γιά να πω την αλήθεια, με τούτο δω βασανίστηκα...
βασανίστηκα πολύ, λέμε...
και αφήστε με έτσι, να δώσω μιά συμβουλή :
.
αν δεν έχετε ΜΕΓΑΛΗ υπομονή και αντοχή,
αν δε διαθέτετε κάποια δόση μαζοχισμού,
αν τα χεράκια σας δεν είναι αρκούντως δυνατά,
αν δεν σας είναι απαραίτητο να λειτουργήσετε - λόγω ξεροκεφαλιάς, εννοείται - καλά και σώνει κατά παράδοσιν,
και τέλος, αν στην αποθήκη σας δεν έχετε ΚΟΥΤΙ ΜΕ ΕΡΓΑΛΕΙΑ,
τότε σας συμβουλεύω να ακολουθήσετε μιαν άλλη συνταγή γιά να φτιάξετε
νερατζάκι πράσινο γλυκό του κουταλιού ή απλά, φτιάξτε άλλο γλυκό !...
.
.
βρε, πολύ ωραίο έγινε,
αλλά βασανίστηκα, λέμε...
.
τέλος, σας ενημέρωσα...
πάμε τώρα γιά τη συνταγή μας.
.
.
.
πρώτα, παρακαλέστε τον σύντροφό σας, τον αδερφό σας ή τέλος πάντων όποιον έχει ο καθείς γιά βοήθειά του, να κατέβετε στον κήπο ή να βγείτε στο πεζοδρόμιο ή, όπου υπάρχουν νερατζιές (γεμάτος ο τόπος !) ...
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ! just τώρα !
όπου τα νερατζάκια είναι μικρά (όσο περίπου ένα μικρό καρύδι) και πράσινα, και δεν έχουν δέσει ακόμα εσωτερικά το κουκούτσι τους...
.

.
όχι, δεν σας αρχίζω από το "φυτεύουμε το δέντρο" !
πάμε κατ' ευθείαν γιά μάζεμα...
μαζεύω λοιπόν 70 - 75 κομμάτια (η δόση κατά Νικόλαον Τσελεμεντέ ...)
.
τα βλέπετε τα πρασινούλια ;
.


.
το βάσανο ξεκινά ακριβώς εδώ !
.
η συνταγή τώρα λέει, ότι πρέπει νάχουμε ένα ντενεκάκι στρογγυλό, σαν ένα λεπτό τσιγάρο, γιά να τρυπήσουμε διαμπερώς το νερατζάκι και να αδειάσουμε τα κουκούτσια και την ψίχα...
ε καλά, πού να βρεθεί τέτοιο ντενεκάκι ; !
εγώ δηλαδή έχω ένα, ξέρετε, εκείνο που ξεκουκουτσιάζουμε διαμπερώς τα μήλα, αλλά αυτό είναι ολόκληρο παλουκάκι... δεν χωράει στο μικρούλι νεράτζι...
άσε που, το μικρούλι νεράτζι είναι ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟ, μα τόσο σκληρό, που δεν τρυπιέται με τέτοιο εργαλείο, σας το υπογράφω...
.
δοκίμασα με μαχαίρι...
δεν γίνεται, θα σπάσει το μαχαίρι και θα φάμε δάχτυλο, λέμε...
μετά δοκίμασα με το μυτερό εργαλείο (στη φωτογραφία), που ανοίγουμε τα κολοκύθια.
ε, αυτό είναι κάπως καλύτερο...
.


.
μετά, στην απελπισία μου, άνοιξα το κουτί με τα εργαλεία, και ανακάλυψα ένα πράγμα αληθινά θαυμάσιο γιά τη δουλειά που το θέλουμε...
.
.
αυτό !
.
μιά πρόκα, που έχει και λαβή (η λαβή αποδείχτηκε πολύ χρήσιμη !)
.

.
έτσι, άνοιγα λίγο το νεράτζι κι από τις δυό πλευρές με το μυτερό εργαλείο, κι έπειτα έχωνα μέσα στριφογυριστά την πρόκα !
τι να σας λέω !...
μετά τα πρώτα 15 κομμάτια, πιάστηκαν τα χέρια μου απ' την προσπάθεια και τον πόνο...
να χω και τη μάνα μου απέναντί μου, να λέει συνέχεια "αχ, τι να κάνω με έναν άνθρωπο (ο άνθρωπος, εγώ ...) που ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ! ΠΕΤΑΞΕ ΤΑ, παιδί μου, ΠΕΤΑΞΕ ΤΑ !"
.
τέλος, το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού μου χεριού παραμένει ακόμα σε στάση αγκύλωσης...
.

.
et voilà,
74 μικρά, πράσινα νερατζάκια, τρυπημένα διαμπερώς, ξεσποριασμένα, ξεκουκουτσιασμένα, μέσα στο νεροχύτη γιά πλύσιμο.
(το εβδομηκοστό πέμπτο δεν το άνοιξα, ΤΟ ΠΕΤΑΞΑ, γιατί δεν άντεχαν άλλο τα χέρια μου !)
.

.
μετά η συνταγή λέει "τα βράζουμε σε άφθονο νερό, ως να μαλακώσουν και να γίνουν σαν ένα ώριμο σύκο"
.
μάλιστα...
.
.
τα σκέπασα στην αρχή (γιά κανα μισάωρο) με ένα πιάτο γιά να μην επιπλέουν κι όταν τα έβαλα να βράζουν η ώρα ήταν 14.30 το μεσημέρι, αυτά όμως έβραζαν, έβραζαν και δεν μαλάκωναν...
έπιναν το νερό, έβραζα δίπλα σε κατσαρόλι άλλο νερό κι έριχνα γιά να συνεχίσει η βράση τους.
.
18.30 το απόγευμα - τέσσερις ώρες μετά ! - έδωσα τέλος στη βράση, και είπα, ό, τι μαλάκωσε πιά, μαλάκωσε...
πάμε πάρα κάτω...
.

.
μετά το βράσιμο και το μαλάκωμα, τα σούρωσα κι έπειτα τα έριξα σε λεκάνη με μπόλικο κρύο νερό.
κάθε 4 - 5 ώρες τους άλλαζα νερό, γιατί ο καρπός αυτός είναι πολύ πικρός και πρέπει να ξεπικρίσει.
έτσι, γιά 1 εικοσιτετράωρο, τα ξενέριαζα συνέχεια.
το μεσημέρι της άλλης μέρας είχαν ξεπικρίσει.
.
έφτιαξα τότε ένα σιρόπι.
η συνταγή λέει 6 - 7 ποτήρια ζάχαρη και 2 ποτήρια νερό.
εγώ έριξα 7 ποτήρια ζάχαρη και 3 ποτήρια νερό, το σιρόπι όμως αυτό (παρόλο που και το νερατζάκι αφίνει νερά), δεν με έφτασε στο τέλος, ώστε να σκεπάζει το γλυκό.
σας προτείνω λοιπόν 7 ποτήρια ζάχαρη και τουλάχιστον 4 ποτήρια νερό.
.
έδωσα μιά βράση στο σιρόπι μόνο του, μετά τα έβαλα μέσα και τα άφισα να βράζουν 10 περίπου λεπτά.
.


.
τα έβγαλα με την τρυπητή κουτάλα


.
άφισα το σιρόπι να δέσει λίγο μόνο του
.

.
τα ξαναέριξα με το χυμό ενός λεμονιού, ως να δέσει το γλυκό τελείως...
.

.
αποστείρωσα βαζάκια, και μόλις κατέβασα το γλυκό, το έβαλα μέσα, γυρίζοντάς το ανάποδα γιά την κονσερβοποίηση.
.

.
την επόμενη μέρα, αφού είχε κρυώσει εντελώς, το έβαλα στο ψυγείο.
.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ :
.
το παραδοσιακό πράσινο νερατζάκι
εγινε καταπληκτικό ! πεντανόστιμο !
.
του χρόνου όμως (αν είμαστε καλά), λέω θα το βράσω πρώτα ολόκληρο καμιάν ώρα, ως να μαλακώσει λιγάκι η σκληράδα του, μετά θα το ξεκουκουτσιάσω και μετά θα το ξαναβράσω, ως να μαλακώσει καλά.
.
.
.
.
αυτά γιά το πράσινο νερατζάκι γλυκό κουταλιού, που αφίνει μιάν ελαφριά σπιρτάδα στο στόμα!
.
.
.

και του χρόνου
με υγεία !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

μαρμελάδα κόκκινο κορόμηλο

.

φωτογραφίες
Ερασι τέχνης

.
.
στον κήπο της πολυκατοικίας,
έχει από χρόνια φυτρώσει μιά κορομηλιά.
λέω "έχει φυτρώσει" , κι όχι "έχουμε φυτέψει", γιατί μονάχη της φύτρωσε η καϋμένη...
από κάποιο κουκούτσι, που σάπισε μέσα στη γη, βγήκε ένα λιγνό κλωναράκι, το κλωναράκι αυτό έγινε λεπτός κορμός, ο κορμός σιγά - σιγά έδεσε και εφέτος πρώτη φορά το δεντράκι έβγαλε πολλά κορόμηλα...
φορτωμένο με δεκάδες κιλά, θα έλεγα...
βαθύ πορτοκαλοκόκκινο, γκρενά καμιά φορά, ώριμο, γλυκό κορόμηλο .
.
ε, ήταν μεγάλος πειρασμός γιά έναν amateur τροφοσυλλέκτη, ν' αφίσει τον καρπό πάνω στο δέντρο !
.
κατέβασα λοιπόν ένα απόγεμα τον αδερφό μου στον κήπο, εκείνος κρατούσε τα κλαδιά του δέντρου (οι ψηλοί είναι υπηρέτες των κοντών...), κι εγώ έκοβα...


.
μη φανταστείτε δηλαδή, μονάχα μιά σακούλα γέμισα, γιατί τόσο μόνο μπορώ να διαχειριστώ...
φυσικά, οι δεκάδες κιλά κορόμηλα έμειναν πάνω στο δέντρο...
.

.
δέστε, όχι δέστε τι πανέμορφα είναι !
.

.
γιά κόκκινα κορόμηλα μαρμελάδα
οι αναλογίες είναι όπως στην προηγούμενη συνταγή
με τα πράσινα κορόμηλα

- τα πράσινα τα είχα μαζέψει από δέντρο στην Ανάβυσσο, ενώ αυτά τα πολύχρωμα είναι από βορειοανατολικά της Αττικής... -
αυτήν τη φορά όμως, δεν πολτοποίησα στο μπλέντερ τα φρούτα - δεν τα έκανα δηλαδή χυλό, μήτε έβαλα μέσα να βράσουν και τα κουκούτσια με το τούλι...
.

.
απλά, όπως έκοψα τα φρούτα με το μαχαίρι γιά να βγάλω το κουκούτσι, έτσι τα έβαλα με τη ζάχαρη στην κατσαρόλα να βράσουν... φυσικά τα σιγοέβρασα...
μαρμελάδα με κομματάκια μέσα !
.

.
.
.
.

καλήν επιτυχία
αν το φτιάξετε !
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.

liqueur Amaretto, σπιτικό

.

liqueur Amaretto !
.
- και το κουκούτσι αμύγδαλο ! -
.

photos

ερασι τέχνης
.
.

.
αυτή είναι μιά παλιά, καλή συνταγή
της μαμάς μου.
σας την δίνω τώρα, γιατί γίνεται με το πικρό αμύγδαλο - κουκούτσι
του βερίκοκκου
και τώρα είναι η εποχή του βερίκοκκου !
.
.

η δόση γιά το ποτό είναι :
.
110 κουκούτσια από βερίκοκκο (τα μαζεύω σιγά - σιγά μες το καλοκαίρι και τα φυλάω στο ψυγείο ως να γίνουν 110)
1 λίτρο κονιάκ (μιά χαρά είναι το χύμα κονιάκ, το αγοράζω απ' την κάβα)
3/4 του κιλού ζάχαρη
.
.
παίρνω τα κουκούτσια απ' το βερίκοκκο και τα σπάζω ένα - ένα, με μιά πετρούλα, ένα σφυράκι ή έναν καρυοθραύστη.
δεν έχει καμιά σημασία αν σπάζοντας το κουκούτσι, σπάσει από μέσα και το αμύγδαλο. χρησιμοποιώ το αμύγδαλο ολόκληρο ή σπασμένο.
.
βάζω όλα τα πικραμύγδαλα (αυτά που έβγαλα απ' το κουκούτσι δηλαδή) μέσα σε μιά γυάλα με ανοιχτό στόμιο,
ρίχνω μέσα και 1 λίτρο κονιάκ
και το αφίνω στον ήλιο 1 ολόκληρο μήνα.
.



.
μετά τον μήνα, το σουρώνω
η μαμά μου έλεγε : το σουρώνω σε ένα ψιλό σουρωτήρι, με ένα κομμάτι βαμβάκι, ως να βγει τελείως καθαρό υγρό
εγώ λέω : το σουρώνω χρησιμοποιώντας χάρτινο φίλτρο γαλλικού καφέ, μία και δύο φορές, ως να βγει τελείως καθαρό υγρό
.
κατόπιν, το ξαναβάζω στη γυάλα,
ρίχνω 3/4 του κιλού ζάχαρη, ανακατεύω καλά,
το ξαναβάζω στον ήλιο 10 μέρες κουνώντας το κάθε μέρα, ως να λειώσει η ζάχαρη.
.
μετά τις 10 μέρες, το liqueur είναι έτοιμο !
βάζω χωνί σε ένα ωραίο μπουκάλι (ωραίο μπουκάλι σημαίνει, να σας αρέσει εσάς...),
μέσα στο χωνί βάζω πάλι χάρτινο φίλτρο του καφέ και το σουρώνω ξανά, ως να βγεί καθαρό και λαμπερό !

.
το τρατάρω τον χειμώνα.
.
.

αν το φτιάξετε,
καλήν επιτυχία !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.

συκαλάκι γλυκό κουταλιού, παραδοσιακό και σπιτικό

.
photos
ερασι τέχνης
.

Συκαλάκι
σπιτικό γλυκό κουταλιού !

.

(γλυκό διαμάντι !)

.
λίγο παραπάνω μπελά έχει,
μα σας παροτρύνω,
φτιάξτε το !
.
αν θέλετε να το κάμετε, μην αμελήσετε, γιατί αυτήν την εποχή έχει ακόμα μικρά συκαλάκια στα δέντρα. .
ο τόπος μας είναι γεμάτος έρμες συκιές, και κανείς δε θα σας μαλλώσει, ότι κόβετε το άγουρο συκαλάκι. εξάλλου, δεν θέλουμε πάρα πολλά κομμάτια...
εγώ έφτιαξα 150 κομμάτια, μα μπορούμε να φτιάξουμε όσα θέλουμε, 30, 40 ή 50.
.

.
πρώτα λοιπόν κόβουμε τα μικρά συκαλάκια.
εδώ χρειάζεται ΠΡΟΣΟΧΗ !
τα συκαλάκια έχουν ένα γάλα, που είναι καυστικό.
γι αυτό, τα μαζεύουμε όπωσδήποτε με γάντια...
.

.
σας γράφω τι υλικά θα χρειαστούμε γιά το γλυκό μας :
.
- γιά κάθε ένα συκαλάκι, θα υπολογίσετε 40 γραμμάρια ζάχαρη
- γιά κάθε 1 κιλό ζάχαρη που θα βάλετε, θα υπολογίσετε 3 κούπες νερό.
- βανίλλιες σκόνη
- γαρύφαλλα (μοσχοκάρφια)
- άσπρα ολόκληρα αμύγδαλα, που τα ροδίζω λίγο στο φούρνο (να μη μαυρίσουν)
- ένα μεγάλο, ζουμερό λεμόνι
.


.
πρώτα φοράμε απαραίτητα γάντια !
.
έπειτα, ρίχνουμε τα σύκα σε μιά λεκάνη.
.

.
με ένα κοφτερό μαχαιράκι, κόβουμε λίγο το κοτσανάκι τους
.

.
με το κοφτερό μαχαιράκι μας, ανοίγουμε λίγο τον πάτο του σύκου και σκαλίζουμε λίγο, να ελέγξουμε ότι είναι καλό
και να βγουν τυχόν σπόρια.
.

.
τώρα τα έχουμε έτοιμα
.

.
βράζω μπόλικο νερό και ρίχνω μέσα τα συκαλάκια μου, σπρώχνοντας ελαφρά με την κουτάλα, να μη μένουν στην επιφάνεια.
βράζω έτσι γιά 4 - 5 λεπτά.
.


.
τα σουρώνω
.

.
τα ρίχνω σε λεκάνη με κρύο νερό.
.
αυτό (βράσιμο 5΄ - σούρωμα - κρύο νερό), το κάνω συνέχεια τρείς (3) φορές .
.
τελικά,
τα σύκα έχουν βράσει περίπου γιά 15 λεπτά.
.


.
τώρα, παίρνω ένα - ένα συκαλάκι και μπήγω μέσα ένα αμύγδαλο.
παράλληλα, σφίγγω ελαφρά με τα δάχτυλα το σύκο. θα δείτε ότι βγάζει νερό.
.

.
καρφώνω πάνω κι ένα γαρυφαλλάκι, και το ακουμπάω σε χαρτί κουζίνας να στραγγίζει
.

.

.

.

.
μόλις τελειώσω με το γέμισμα του σύκου, φτιάχνω σιρόπι, με τις αναλογίες που είπαμε πιό πάνω.
.

.
ρίχνω τα συκαλάκια στο σιρόπι που βράζει και τα βράζω μαζί, ως να δέσει (περίπου 15 - 20 ').
.
λίγα λεπτά πριν κλείσω τη φωτιά, στίβω μέσα και το ζουμερό λεμόνι, γιά να συντηρηθεί το γλυκό
και να μη ζαχαρώσει
.


.
ορίστε, έτοιμο !
.

.
έχω αποστειρώσει βαζάκια.
ρίχνω με μεγάλη προσοχή, να μην καώ, το καυτό σύκο σε καυτά βαζάκια.
κλείνω σφιχτά και γυρίζω ανάποδα πάνω σε χοντρό χαρτί κουζίνας.
.


.
τα αφίνω ανάποδα να κρυώσουν τελείως, ως το άλλο πρωί
.
et voilà !
.
.
στην κατσαρόλα μου, όταν βγάζω το σύκο, μένει ακόμα λίγο σιρόπι.
έχει ωραία μυρωδιά και γεύση, το βάζω κι αυτό σ' ένα βαζάκι, το διατηρώ στο ψυγείο, γιά να το σερβίρω πάνω από άσπρο παγωτό.
.



.
σημείωση :
.
σκέφτομαι ότι, τα τρόφιμα που μπορούμε να παράγουμε μόνοι μας, καλό είναι να τα παράγουμε κι όχι να τα αγοράζουμε, μερικές φορές σε αμφίβολη ποιότητα...
εξάλλου, να μην υποτιμούμε τη χαρά της δημιουργίας !
.
"φτιάξτο με τα χεράκια σου !"
.

και
καλήν επιτυχία !

.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

. . . . . . . . . .

Κερκυραϊκό μοσχαράκι σοφρίτο

.

Στην Διαπόντιο Ερείκουσα, το ΣΟΦΡΙΤΟ της κυρίας Σταυρούλας!

photos
ερασι τέχνης
.

.
σήμερα η κυρία Σταυρούλα - που είναι εξαιρετική, αυθεντική μαγείρισσα -, έφτιαξε σοφρίτο.
εγώ δεν είχα όρεξη γιά κρέας, ζήτησα λοιπόν και μου έφερε "γεμιστά", που της είχαν μείνει από χτες.
η Τατ όμως έφαγε σοφρίτο.
μμμ , υπέροχο ! έλεγε απ' την πρώτη μπουκιά, έτσι, ζητήσαμε από την κυρία Σταυρούλα να μας πει τη συνταγή του σοφρίτο της.
ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ ΜΕ ΤΟΣΗ ΠΡΟΘΥΜΙΑ !
.
η συνταγή της κυρίας Σταυρούλας είναι κάπως διαφορετική από την κλασική που γνωρίζω.
οσονούπω όμως, θα γράψουμε και την κλασική συνταγή.
.


.

το σοφρίτο της κυρίας Σταυρούλας !

.

γιά μερίδες τέσσερις

.

παίρνω απ' τον χασάπη μοσχαράκι, ουρά, που μου το κόβει φέτες, όχι πολύ λεπτές, δηλαδή όχι σαν τσιγαρόχαρτα.
τις πλένω, τις στραγγίζω εντελώς σε χαρτί κουζίνας.
σε δυνατή φωτιά βάζω ελαιόλαδο, βάζω μέσα τις φέτες το μοσχάρι και το τσιγαρίζω, ως να πιεί τα υγρά του.
κατόπιν, βάζω το μοσχάρι σε στρώσεις, σε κατσαρόλα.
.
στο blender αλέθω 2 - 3 χούφτες δεντρολίβανο (χωρίς το κοτσάνι του). το αφίνω να κοπεί σαν χοντροκομμένο πιπέρι.
προσθέτω στο blender λίγο σκόρδο και δουλεύω.
προσθέτω σχεδόν ένα νεροπότηρο λευκό κρασί και δουλεύω στο blender ως να αφρίσει.
.
ρίχνω αυτό το υγρό υλικό πάνω απ' το κρέας.
το λάδι απ' το τηγάνισμα το σουρώνω κι αυτό πάνω απ' το κρέας.
προσθέτω στην κατσαρόλα και αρκετό νερό βραστό.
σιγοβράζω.
όταν το κρέας μαλακώσει και τρυπιέται, ρίχνω λευκό πιπέρι και αλάτι.
.
χτυπάω στο σέικερ λίγο νεράκι με corn flour, το ρίχνω λίγο - λίγο στο κρέας ενώ σιγοβράζει. κουνάω την κατσαρόλα, δίνω μιά βράση, σβύνω τη φωτιά.
.
όταν σερβίρω, συνοδεύω με μακαρόνια ή πατάτες τηγανιτές ή ρύζι.
ρίχνω στο πιάτο από πάνω και ψιλοκομμένο μαϊντανό.
. . .

καλήν επιτυχία !

.

.

.

.

.

μαρμελάδα βερίκοκο

.

Prunus Armeniaca - Αρμένικο δαμάσκηνο !

.
Στην Κύπρο το βερίκοκο είναι γνωστό ως χρυσόμηλο !
.
.

"Θα σου δώσω ένα μήλο χρυσό
για να παίζεις στο χολ με παιδιά
αν με πάρεις, με πάρεις, με πάρεις
να 'μαι ταίρι σου πια."

.
.
.
photos
ερασι τέχνης
.

.
η συνταγή :
.
γιά να φτιάξουμε μαρμελάδα βερίκοκο
.
εντάξει, δε θα σας αρχίσω από το : "πρώτα φυτεύουμε μιά βερικοκιά" (!),
λέω όμως, καλό είναι
να κάνουμε έναν μεγάλο περίπατο στην εξοχή, ψάχνοντας να βρούμε κάπου μιά βερικοκιά (lol) !
η βερικοκιά που ψάχνουμε να βρούμε στους αγρούς πρέπει κατά προτίμηση να είναι ποικιλίας Διαμαντοπούλου (lol), ως πιό γλυκειά και μυρωδάτη ποικιλία, αλλά αυτό δεν είναι και απόλυτο ... όλες οι ελληνικές ποικιλίες βερίκοκου καλές είναι...
.
αν κατά τύχην δεν βρούμε στο δρόμο μας βερικοκοκιά, μπορούμε φυσικά να αγοράσουμε τα βερίκοκα στη λαϊκή ή στον μανάβη μας ... αυτή όμως η μέθοδος απόκτησης του φρούτου, μας στερεί την πρωτογενή χαρά, να τα συλλέξουμε με τα χεράκια μας !
.


.
κατά τα άλλα, η συνταγή "μαρμελάδα βερίκοκο" είναι κλασσική.
.
πλένουμε καλά τα βερίκοκα

.
τα ανοίγουμε και κοιτάζουμε το εσωτερικό, να βεβαιωθούμε ότι δεν έχουν μέσα κανένα σκουλικάκι.
βγάζουμε τα κουκούτσια, τα οποία φυσικά δεν πετάμε , μόνο τα φυλάμε σε ένα μπωλ στο ψυγείο
.
* τα κουκούτσια σε επόμενο κεφάλαιο...
.
.
αλέθουμε τα βερίκοκα, βάζουμε τον πολτό στην κατσαρόλα αφού τον έχουμε ζυγίσει (ή μετράμε με ποτήρια), όσος πολτός τόση ζάχαρη και λίγη βανίλια.
εγώ πριν ρίξω τον πολτό, έβαλα στην κατσαρόλα μισό ποτήρι νερό. ο πολτός είναι παχύρευστος και φοβήθηκα μην "πιάσει" στον πάτο...
.
.
ανάβω πρώτα δυνατή φωτιά, ως να πάρει βράση, και κατεβάζω αμέσως στο 1.
ανακατεύω συχνά.
λίγο πριν το τέλος στίβω μέσα 1 λεμόνι και δίνω μιά βράση.
.

.
κατεβάζω απ' τη φωτιά, έχω αποστειρώσει βαζάκια, ρίχνω με μεγάλη προσοχή την καυτή μαρμελάδα σε καυτά βαζάκια, σφραγίζω καλά, γυρίζω ανάποδα και τα αφίνω έτσι ολονυχτίς να κρυώσουν.


.
το πρωί τα επαναφέρω στη θέση τους.
.
.
το τελικό προϊόν είναι εξαιρετικό !
.
.
.

και τώρα, λίγη ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ !
.

Τι εστί βερίκοκο;

περί της ονομασίας - από το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου

.
.
.
.
.
.