Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

χαλβάς

.
χαλβάς σιμιγδαλένιος και Πολίτικος
.
στη Δάφνη,
που μου τα εξήγησε με υπομονή ...
.
.
.
photos ερασι τέχνης
.
γιά τη συνταγή του χαλβά,
αρκεί να θυμόμαστε να μετράμε ως το 4 !
.
1 κούπα λάδι
2 σιμιγδάλι
3 ζάχαρη
4 νερό
.
τόσο απλό !
παρ' όλ' αυτά, έχει κι ετούτο τα μικρά μυστικά του...
.
θα χρειαστούμε ακόμα :
1 ξύλο κανέλας
κανέλα σκόνη
4-5 γαρυφαλάκια
λεπτά ξυσμένη τη φλούδα ενός λεμονιού
ολόκληρη τη φλούδα ενός άλλου λεμονιού
και προαιρετικά
ολόκληρα άσπρα αμύγδαλα και χοντροκομμένα καρύδια

και *
μιά βαθειά κατσαρόλα
μία ξύλινη κουτάλα με μακρύ χερούλι

.
πρώτα φτιάχνουμε το σιρόπι.
σε κατσαρόλι βάζουμε 3 κούπες ζάχαρη ( μπορούν, αν θέλουμε, να μην είναι γεμάτες ),
4 κούπες νερό (να μην είναι ξέχειλες), 1 ξύλο κανέλας, 4-5 γαρυφαλάκια και τη φλούδα από ένα λεμόνι.
το αφίνω 2-3 λεπτά, να πάρει μιά βράση, γίνεται ελαφρύ σιρόπι και το βάζω γιά λίγο στην άκρη, όπως είναι.
.
.
σε βαθειά κατσαρόλα ρίχνω 1 ποτήρι λάδι (ή μισό φρέσκο βούτυρο - μισό λάδι) - όχι ξέχειλο ποτήρι
και το αφίνω να κάψει, χωρίς να καπνίσει και να μαυρίσει.
.
μόλις κάψει, ρίχνω μέσα 2 ποτήρια σιμιγδάλι (καλύτερα να είναι 1,5 ποτήρι χοντρό σιμιγδάλι και 1/2 ποτήρι ψιλό)
κι ανακατεύω διαρκώς με ξύλινη κουτάλα.
προσθέτω κι αρκετά λευκά, ολόκληρα μυγδαλάκια και συνεχίζω να γυρίζω με την ξύλινη κουτάλα, ως να καβουρντιστεί ελαφρά το σιμιγδάλι και να σκουρύνει ελαφρά το χρώμα του.
προς το τέλος του καβουρδίσματος, αν θέλω προσθέτω και χοντροκομμένα καρύδια και γυρίζω λίγο ακόμα.
.
.
κατεβάζω την κατσαρόλα απ' τη φωτιά.
βγάζω απ' το σιρόπι τα γαρύφαλλα, την κανέλα και τη φλούδα λεμονιού,
και με μιά κουτάλα της σούπας ρίχνω σιγά σιγά το σιρόπι μέσα στο σιμιγδάλι.
προσέχω να μη ζεματιστώ, γιατί πιτσιλάει
.
το υλικό μου μέσα στην κατσαρόλα είναι σχεδόν σαν σούπα.
ρίχνω μέσα το ξύσμα από ένα φρέσκο λεμόνι
και το ξαναβάζω σε σιγανή πρός μέτρια φωτιά, να βράσει.
.
.
με την ξύλινη κουτάλα μου, γυρίζω συνέχεια κι ανακατεύω,
ως να δέσει το υλικό, και να ξεκολλάει απ' τα τοιχώματα της κατσαρόλας.

* ΕΔΩ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ! όταν το υλικό αρχίζει να βράζει και να πήζει, πιτσιλάει πολύ και μπορεί να μας κάψει ! γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, φτιάχνουμε τον χαλβά σε βαθειά κατσαρόλα, ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα με μακρύ χερούλι όσο μπορούμε μακρύτερα απ την κατσαρόλα και χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά μας.
.
.
κατόπιν το βάζω σε φόρμα,
το πατάω σφιχτά μ' ένα κουτάλι, γιά να μη χάσει το σχήμα όταν το ξεφορμάρω
κι έπειτα τουμπάρω τη φόρμα σε πιατέλα, του δίνω λίγο αέρα απ' το πλάϊ μ' ένα μαχαιράκι
και το γλυκό ξεφορμάρεται όμορφα.
.
ραντίζω πάνω λίγη κανέλα - σαν άνθος της κανέλας - La Flor de la canela
μοσχοβολάει αυτός ο χαλβάς !
.
.
καλήν επιτυχία
σας εύχομαι !
.
la flor de la canela
.
.


.
.
.
.
.

2 σχόλια:

  1. Το γλυκό των γενεθλίων μου των παιδικών χρόνων κι όχι μόνο,μιας και σχεδόν πάντα είναι σαρακοστή έως Μ. Εβδομάδα!!
    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @
    ναι, Ξανθούλα μου !
    ακόμα τον φτιάχνει η μαμά μου...
    έτσι, δοκίμασα κι εγώ...

    μμμ, Απριλιάτικη είσαι ;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή